INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B K, przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura 22 sierpnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 15 maja 2008r. wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od brata udział w nieruchomości, w której skład wchodziła działka gruntu będąca w użytkowaniu wieczystym oraz naniesienia w postaci budynków posadowionych na tym gruncie a stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności. W umowie darowizny określona została wartość darowizny w rozbiciu na wartość udziału w użytkowaniu wieczystym działki oraz wartość udziału w budynkach. Określenia wartości darowizny dokonano w oparciu o operat szacunkowy sporządzony w dniu 28 kwietnia 2008r. przez rzeczoznawców majątkowych i przyjęto wartości równe wartościom wskazanym w operacie szacunkowym. W dniu 19 maja 2008r. wnioskodawca rozpoczął prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Na potrzeby działalności gospodarczej prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W dniu 30 maja 2008r. otrzymany w darowiźnie udział w nieruchomości wnioskodawca wniósł do prowadzonej działalności gospodarczej i wpisał go do ewidencji środków trwałych. Jako wartości początkowe dla wniesionych środków trwałych przyjął wartości równe wartościom podanym w ww. operacie szacunkowym. W oparciu o tak przyjętą wartość początkową począwszy od miesiąca czerwca rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych będących budynkami. W lipcu 2008 r. nabył drogą kupna od gminy udział we własności działki będącej dotychczas w użytkowaniu wieczystym i od tego momentu stał się właścicielem udziału w działce i naniesieniach. W ewidencji środków trwałych dokonał zmiany, wykreślając ze środków trwałych udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu i wpisał udział we własności gruntu, zaś wartość początkową nowego środka trwałego ustalił w oparciu o fakturę wystawioną przez sprzedającego. W wartościach początkowych budynków nie dokonał żadnych zmian.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży środków trwałych wchodzących w skład udziału w nieruchomości a wprowadzonych do ewidencji środków trwałych dochodem lub stratą z działalności gospodarczej będzie różnica z odpłatnego zbycia a ustaloną wartością początkową powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków trwałych...

Zdaniem wnioskodawcy w przypadku sprzedaży środków trwałych wchodzących w skład udziału w nieruchomości a wprowadzonych do ewidencji środków trwałych dochodem lub stratą z działalności gospodarczej będzie różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a ustaloną wartością początkową powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków trwałych gdyż zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia składników majątku jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków i wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie natomiast do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
  
  

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
  
  

W myśl art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca nabył w drodze darowizny od brata wartość niematerialną i prawną w postaci udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz środki trwałe w postaci budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności. Następnie zakupił od gminy udział w prawie własności przedmiotowego gruntu, którego był użytkownikiem wieczystym, wprowadzając je do ewidencji środków trwałych. Dlatego też stwierdzić należy, iż późniejszej sprzedaży podlegać będą środki trwałe w postaci udziału w prawie własności gruntu oraz budynków, gdyż wartość niematerialna i prawna w postaci udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu z mocy prawa przestanie istnieć.

Zgodnie bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przypadku zbycia:

• udziału w prawie własności gruntu, stanowiącego niepodlegający amortyzacji środek trwały, dochodem (stratą) będzie różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z jego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych,

• znajdujących się na ww. gruncie budynków, stanowiących środki trwałe w prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, dochodem (stratą) z ich sprzedaży będzie różnica między przychodem z ich odpłatnego zbycia a ich wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90 – 434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.