INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 sierpnia 2008 r. (data wpływu 2 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono o informację dotyczącą opodatkowania wydatków zrealizowanych ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik będąc zarejestrowany jako bezrobotny otrzymał – na podstawie umowy zawartej z Powiatowym Urzędem Pracy o przyznanie środków z Europejskiego Funduszu Społecznego – środki na podjęcie działalności gospodarczej (prowadzenie kancelarii adwokackiej).

Podatnik po otrzymaniu ww. środków stosownie do postanowień umowy zakupił za nie środki trwałe i wyposażenie. Następnie zarejestrował działalność gospodarczą. Dokonał niezbędnych zgłoszeń, w tym w urzędach skarbowych w zakresie podatku dochodowego oraz podatku od towarów i usług.

Ww. środki trwałe oraz wyposażenie wykorzystywane jest przez podatnika w całości do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Za zakup przedmiotowych środków trwałych i wyposażenia podatnik nie otrzymał zwrotu wydatków. Wszystkie wydatki zostały udokumentowane fakturami VAT.

Umowa z PUP jest realizowana w ramach projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej – Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach „Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, Działanie 6.1 Poprawa dostępu do zatrudnienia oraz wspieranie aktywności zawodowej w regionie, Poddziałanie 6.1.3 Poprawa zdolności do zatrudnienia oraz podniesienie poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych”. Pomoc ta, zgodnie z ww. umową, stanowi pomoc de minimis w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379/5) i jest udzielana zgodnie z przepisani tego rozporządzenia. Do przedmiotowej umowy stosuje się przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu dokonywania refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków (Dz. U. Nr 236, poz. 2002 ze zm.) oraz ww. rozporządzenia Komisji (WE).

Wydatki zrealizowane ze środków otrzymanych z PUP związane były ze sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy możliwe jest obniżenie kwoty należnego podatku od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego od zakupionych towarów stanowiących środki trwałe i wyposażenie w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, w sytuacji gdy środki na ich nabycie pochodziły ze środków otrzymanych na rozpoczęcie działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup środków trwałych i wyposażenia, a pochodzące ze środków otrzymanych na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodu. Ze względu na powyższe możliwe jest także w takiej sytuacji obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupionych towarów stanowiących środki trwałe i wyposażenie w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Zainteresowany wskazał, że zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z wydatkowaniem przyznanych środków na wyposażenie i środki trwałe używane do prowadzonej działalności gospodarczej, wydatki te należą do kosztów uzyskania przychodów.

Stąd też, stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 1 pkt 2, możliwe jest w takiej sytuacji obniżenie kwoty należnego podatku od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego od zakupionych towarów stanowiących środki trwałe i wyposażenie w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3 – 7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupił środki trwałe oraz wyposażenie. Poniesione przez niego wydatki ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W opisanym wyżej zakresie Zainteresowany spełnił zatem warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uprawniające do obniżenia podatku należnego.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 (tj. towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji), oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów.

Zatem, w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, możliwość odliczenia przez Zainteresowanego podatku naliczonego przy nabyciu wyposażenia wymaga uprzedniego rozstrzygnięcia kwestii uznania za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków na zakup tych towarów.

W tym zakresie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał w dniu 30 września 2008 r. interpretację nr ILPB1/415-464/08-4/AA, w której uznał, że wydatki przeznaczone na zakup środków trwałych oraz wyposażenia, a także odpisy amortyzacyjne sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy w ramach dotacji z Europejskiego Funduszu Społecznego na rozpoczęcie działalności gospodarczej nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji powyższego należy przyjąć, iż podatek naliczony przy zakupie przedmiotowego wyposażenia nie podlega odliczeniu.

Natomiast, z tytułu nabycia towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane do środków trwałych podlegających amortyzacji, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących przedmiotowe zakupy, pod warunkiem, że służą one sprzedaży opodatkowanej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.