INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2008 r. (data wpływu 23 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. Wniosek uzupełniono o informacje dotyczące stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 19 lutego 1971 r. Wnioskodawca zakupił od Skarbu Państwa działkę rolną nr X w obrębie N(…). Grunt został nabyty do majątku osobistego. Dla działki nr X o pow. 7,7804 ha Sąd Rejonowy w Ś(…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (…).

Na ww. działce rolnej Wnioskodawca prowadził tylko działalność rolniczą. Nie prowadzi i nie prowadził natomiast związanej z gruntem działalności gospodarczej. Nie był i nie jest podatnikiem podatku VAT. Z tytułu posiadania gruntu rolnego uiszcza podatek rolny.

Wnioskodawca nie dokonywał podziału ww. działki. Jej część została przeznaczona pod budowę autostrady A4. Do gruntu nie zostały doprowadzone żadne media, Zainteresowany nie składał również do Urzędu Miasta i Gminy wniosku o przekształcenie działki rolnej nr X na inne cele.

Urząd Miasta i Gminy w K(…), z własnej inicjatywy, zamierza przekształcić przedmiotowy grunt na teren aktywności gospodarczej. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę nr X jednorazowo, a pieniądze uzyskane z tej transakcji przeznaczyć na zaspokojenie potrzeb osobistych.

Zainteresowany nie zamieszczał ogłoszeń w środkach masowego przekazu o sprzedaży ww. nieruchomości, jak również nie nabył jej w celu dalszej odsprzedaży.

Podatnik na przedmiotowym gruncie prowadził działalność rolniczą jako rolnik ryczałtowy w okresie od roku 1971 do roku 2001. Od roku 2002 nieruchomość udostępniana jest na podstawie umowy dzierżawy, w ramach której dzierżawca opłaca podatek rolny, składki Zainteresowanego na ubezpieczenie społeczne rolników oraz opłaty na rzecz spółki wodnej w Ś(…). Przedmiotowa działka nie jest zabudowana. Wnioskodawca prócz wskazanego wyżej gruntu jest właścicielem działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym, położonej w N(…), w którym mieszka oraz jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej budynkami gospodarczymi o pow. 18 arów. Nie zamierza sprzedawać ww. gruntów. Powodem dostawy przedmiotowej nieruchomości było przeznaczenie jej pod działalność przemysłową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki nr X, należącej do majątku osobistego, podlega opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej we wniosku działki nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT, ponieważ należy do majątku prywatnego.

Jeżeli osoba niebędąca przedsiębiorcą sprzedaje majątek osobisty, który nie był nabyty do celów działalności gospodarczej – nie można traktować jej jako podmiotu gospodarczego i żądać rozliczenia VAT od tej sprzedaży. Opodatkować VAT można daną czynność, jeżeli należy ona do czynności opodatkowanych i została wykonana przez podmiot, który w związku z jej dokonaniem był podatnikiem VAT. Jednorazowa sprzedaż jednej działki przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na aktywność gospodarczą, jeżeli działka stanowi majątek osobisty i nie służy prowadzonej działalności gospodarczej, nie może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na wyrokach: NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt. I FSK 603/06, NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 (wydany w składzie siedmiu sędziów), WSA z dnia 18 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 3885/06, WSA z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/06 oraz WSA z dnia 26 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 1688/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z sytuacją prawną Wnioskodawcy wiąże się również art. 693 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zgodnie z którym, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. W myśl § 2 czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Z przedstawionego stanu wynika, że Wnioskodawca prowadził do roku 2001 działalność rolniczą w charakterze rolnika ryczałtowego. Od roku 2002 nieruchomość stała się przedmiotem umowy dzierżawy. Użytkujący grunty uiszcza za Wnioskodawcę podatek rolny, opłaty do spółki wodnej oraz składki na ubezpieczenie społeczne rolników, tym samym stosunek prawny zawarty przez Wnioskodawcę nie związany jest z bezpośrednią odpłatnością, ale z uzyskiwaniem korzyści w postaci opłaconych należności.

Stosownie do przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291 ze zm.) ubezpieczenie społeczne rolników obejmuje, na zasadach określonych w ustawie, rolników i pracujących z nimi domowników.

Ponadto, zgodnie z art. 74b ust. 4 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 ze zm.) marszałek województwa ustala dla każdego zainteresowanego właściciela gruntów, w drodze decyzji, wysokość opłaty melioracyjnej albo opłaty inwestycyjnej, proporcjonalną do powierzchni gruntów, na które korzystny wpływ wywierają urządzenia melioracji wodnych szczegółowych.

Odnosząc stan faktyczny do treści art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż odpłatna dzierżawa została dokonana dla celów zarobkowych oraz ma charakter ciągły. Takie postępowanie ustawa o podatku od towarów i usług definiuje jako działalność gospodarczą.

Uwzględniając zatem treść przytoczonych przepisów oraz stan zawarty we wniosku wskazać należy, iż Wnioskodawca wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto postępowanie Zainteresowanego w przedmiocie sprzedaży działek jest czynnością określoną w art. 5 ustawy o VAT.

Konsekwencją analizy dokonanej powyżej jest stwierdzenie, iż transakcja sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę, udostępnionej w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej (stanowiącej wykorzystanie towarów w celach zarobkowych), ma związek z działalnością gospodarczą. W tej sytuacji Wnioskodawca sprzedając omawiany grunt, nie zbywa majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl przepisu art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

Reasumując, dostawa gruntu, udostępnianego w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej (nabytego w roku 1971 od Skarbu Państwa) wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa dotyczy gruntu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę, wówczas nie korzysta ze ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.