INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2008 r. (data wpływu 2 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1 lipca 2008 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki pielęgniarskiej opodatkowaną w formie karty podatkowej. W ramach tej działalności zawarła Pani kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia na świadczenie usług – pielęgniarki szkolnej. Kontrakt ten jest finansowany na podstawie rocznej stawki przypadającej na jednego ucznia podzielonej na dwanaście miesięcznych rat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w okresie wolnym od nauki w szkole, kiedy nie świadczy Pani usług, ale za które otrzymuje Pani wynagrodzenie z NFZ, może zawiesić płacenie podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, z racji tego, że w okresie wolnym od nauki w szkole nie wykonuje zadań służbowych, a pieniądze wypłacane są w ratach na podstawie rocznej stawki kapitacyjnej, nie powinna w tym czasie płacić podatku w formie karty podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.) zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność w wolnych zawodach, polegającą na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego w warunkach określonych w części VIII tabeli, stanowiącej załącznik Nr 3 do ww. ustawy.

Przepis z art. 4 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, jako wolny zawód określa pozarolniczą działalność gospodarczą wykonywaną osobiście przez lekarzy, lekarzy stomatologów, lekarzy weterynarii, techników dentystycznych, felczerów, położne, pielęgniarki, tłumaczy oraz nauczycieli w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny, jeśli działalność ta nie jest wykonywana na rzecz osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej albo na rzecz osób fizycznych dla potrzeb prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej, z tym że za osobiste wykonywanie wolnego zawodu uważa się wykonywanie działalności bez zatrudniania na podstawie umów o pracę, umów zlecenia umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze osób, które wykonują czynności związane z istotą danego zawodu.

W konsekwencji pielęgniarka wykonująca pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pielęgniarskich, może wybrać opodatkowanie w formie karty podatkowej, pod warunkiem, iż wykonuje wolny zawód w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy. Przesłanką konieczną do uznania zawodu pielęgniarki za wolny zawód dla potrzeb ustawy jest świadczenie usług osobiście wyłącznie na rzecz osób fizycznych.

Bez znaczenia przy tym w odniesieniu do ww. formy opodatkowania jest fakt, iż świadczone na rzecz osób fizycznych usługi finansowane będą na podstawie umowy podpisanej z Narodowym Funduszem Zdrowia.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 210, poz. 2135 ze zm.) Narodowy Fundusz Zdrowia, w celu zapewnienia ubezpieczonym świadczeń określonych ustawą gromadzi środki finansowe, zarządza nimi oraz zawiera umowy ze świadczeniodawcami. Ubezpieczeni są obowiązani do wnoszenia składki na ubezpieczenie zdrowotne, w związku z czym tworzą majątek Narodowego Funduszu Zdrowia, z którego są finansowane świadczenia zdrowotne.

Narodowy Fundusz Zdrowia ze względu na szczególny status prawny pełni zatem jedynie rolę pośrednika między osobami fizycznymi (uczniami) a świadczeniodawcami – w tym i pielęgniarkami szkolnymi w procesie zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych i tylko zapewnia środki na ich finansowanie, które gromadzi z pieniędzy osób fizycznych (uczniów, czy też ich rodziców).

W myśl wskazanego powyżej art. 23 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, dla podatników świadczących usługi w zakresie wolnych zawodów, polegających na świadczeniu usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego, określa się na zasadach i warunkach określonych w części VIII Tabeli miesięcznych stawek podatku dochodowego w formie karty podatkowej stanowiącej załącznik Nr 3 do ustawy.

Pod pozycją 4 ww. tabeli, wymienione zostały usługi świadczone przez pielęgniarkę i położną, dla których to usług ustalono stawkę podatku za każdą godzinę zgłoszonych przez powyższe osoby usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, według ustalonego wzoru, za dany rok podatkowy, podatnik składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a jeżeli podatnik rozpoczyna działalność w trakcie roku podatkowego - przed rozpoczęciem działalności. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że prowadzi nadal działalność opodatkowaną w tej formie. W przypadku prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej wniosek o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej składa jeden ze wspólników.

Naczelnik urzędu skarbowego, zgodnie z art. 30 ust. 1 ww. ustawy, uwzględniając wniosek o zastosowanie karty podatkowej, wydaje decyzję ustalającą wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej odrębnie na każdy rok podatkowy.

W związku z zapisami powyżej wskazanych przepisów naczelnik urzędu skarbowego właściwy do wydania decyzji ustalającej wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, wydając tę decyzję związany jest treścią wniosku o zastosowanie opodatkowania w tej formie.

Wysokość miesięcznej stawki karty podatkowej dla danego podatnika jest określona w tabeli stanowiącej załącznik do ustawy. Karta podatkowa jest specyficzną formą opodatkowania. W jej przypadku bowiem wysokość podatku nie jest uzależniona ani od wielkości uzyskiwanych przychodów, ani od ponoszonych kosztów. Ustawodawca jednakże ustanowił kryteria warunkujące wysokość podatku w taki sposób, że w pewnym zakresie pozwalają one na powiązanie wysokości podatku z rozmiarem działalności i jej potencjalną przychodowością. Wysokość podatku jest więc tutaj wypadkową różnych, niezależnych od uzyskanego przychodu wielkości takich jak np. liczba zatrudnionych osób, liczba mieszkańców w miejscowości, w której prowadzona jest działalność, czy też jak w Pani przypadku liczba godzin w miesiącu w której prowadzona jest działalność gospodarcza. Ostateczną wysokość miesięcznej stawki karty podatkowej dla danego podatnika (uwzględniającą powyższe wielkości) określa naczelnik urzędu skarbowego w drodze decyzji.

Kwestią drugorzędną jest więc finansowanie świadczonych przez Panią usług przez Narodowy Fundusz Zdrowia, w oparciu o stawkę przypadającą na jednego ucznia na cały rok kalendarzowy i płatność przez Fundusz należności w dwunastu miesięcznych ratach.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w przypadku zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności w danym roku podatkowym nie pobiera się podatku opłacanego w formie karty podatkowej za cały okres przerwy trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy, jeżeli podatnik zawiadomi o tej przerwie najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia i w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia, z wyjątkiem ust. 2 (dotyczącego przerwy spowodowanej chorobą).

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku przerwy w prowadzeniu działalności w okresie wakacyjnym (w którym to nie świadczy Pani usług pielęgniarki szkolnej) trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni, ma Pani prawo zawiadomić o powyższym fakcie naczelnika urzędu skarbowego (z zachowaniem ww. terminu). Za okres zgłoszonej przerwy zgodnie z art. 34 ust. 1 ww. ustawy nie pobiera się podatku dochodowego w formie karty podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.