INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.07.2008r. (data wpływu 17 lipca 2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodów zakupionych usług teleinformatycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przestawione następujący stan faktyczny:

Spółka D Sp. z o.o. świadczy odpłatnie usługi teleinformatyczne na rzecz P S.A., jedynego udziałowca tej Spółki. Wcześniej usługi te świadczone były na podstawie umowy, która zawarta została na czas określony tj. do 30.11.2007r. Ze względu na fakt, iż nie zawarto nowej umowy - usługi świadczone są bezumownie, tzn. jedynie na podstawie umowy ustnej. Każdorazowo wykonanie usługi dokumentowane jest przez Spółkę fakturą VAT.

Umowa teleinformatyczna z D Sp. z o.o. obejmuje w szczególności:

1. Obsługę systemów informatycznych i serwerów,
2. Utrzymanie H i S,
3. Utrzymanie i konserwację systemów bilingowych,
4. System obsługi poczty i Internetu,
5. Transmisję danych między serwerami i komputerami,
6. Zarządzanie telefonią stacjonarną (centrala telefoniczna)
   
   

Wydatki te ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów. Bez powyższych usług nie jest możliwe wykonywanie działalności a tym samym osiąganie przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo potraktować faktury dokumentujące zakup usług teleinformatycznych, mimo braku zawartej umowy, jako koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Powołany przepis uzależnia uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów od spełnienia łącznie trzech warunków:

• wydatek musi być faktycznie poniesiony,
• między wydatkiem a przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy
• wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów podatkowych.
  
  

Podatnik może zatem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dane wydatki, jeżeli między tymi wydatkami a osiąganiem przychodów istnieje taki związek, że poniesienie tych wydatków daje możliwość osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a zatem są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej niezależnie od tego czy wydatek został poniesiony bez ważnej umowy. Bez zakupu usług teleinformatycznych nie jest możliwe funkcjonowanie Spółki a tym samym osiąganie przychodów. Zakupione usługi są wykorzystywane w celu osiągnięcia przychodów. Zdaniem Spółki przepis art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie wyłącza z kosztów wynagrodzenia za bezumowny zakup usług.

Bezumowny zakup usług teleinformatycznych spełnia wszystkie warunki zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych pozwalające zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów, tj.:

• wydatek został faktycznie poniesiony,

• wydatek ten daje możliwość osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• wynagrodzenia za bezumowny zakup usług nie jest wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów podatkowych.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Interpretacja pojęcia „koszty uzyskania przychodów” zawartego ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

1. są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
2. są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
3. nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.
   
   

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Jednocześnie należy podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Podobnie jak wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów obciąża podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka D Sp. z o.o. świadczy odpłatnie określone usługi teleinformatyczne na rzecz Wnioskodawcy, na podstawie umowy ustnej. Każdorazowe wykonanie usługi dokumentowane jest przez D Sp. z o.o. fakturą VAT. Jak zaznacza Podatnik, bez zakupu usług teleinformatycznych nie jest możliwe funkcjonowanie Spółki a tym samym osiągnięcie przychodów.

Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). Przepis ten wyraża podstawową dla polskiego prawa cywilnego zasadę swobody formy oświadczenia woli. Brak nakazu zachowania formy szczególnej oznacza więc, że oświadczenie woli osoby dokonującej czynności może być wyrażone w formie dowolnej, a więc przez jakiekolwiek zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny. Zatem umowa łącząca strony może być również zawarta w formie ustnej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zakupione usługi teleinformatyczne jako niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Spółki. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie narzuca formy, w jakiej powinna być zawarta umowa łącząca strony transakcji. Istotnym warunkiem zakwalifikowania wydatków na usługi teleinformatyczne do kosztów podatkowych, jest spełnienie przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, a więc wykazanie związku pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem, jak również należyte udokumentowanie wydatku.

Jednocześnie tut. organ informuje, iż wniosek w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.