INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2008r. (data wpływu 11 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z realizacją projektu JI – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z realizacją projektu JI.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT w Polsce, wraz ze swoim japońskim partnerem MC zamierza zaangażować się w tzw. projekt wspólnego wdrożenia (dalej: "projekt JI"). Projekt JI ma na celu realizację postanowień art. 6 protokołu z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporządzonego w Kioto dnia 11 grudnia 1997 r. (dalej: protokół z Kioto), na mocy którego 141 państw zobowiązało do redukcji emisji gazów cieplarnianych o 5,2% do 2012r. Celem projektu JI wdrażanego przez Spółkę wraz z MC będzie redukcja emisji gazów cieplarnianych (podtlenku azotu) emitowanych do atmosfery przez instalacje kwasu azotowego zlokalizowane u Wnioskodawcy. Redukcja emisji ma zostać osiągnięta dzięki zainstalowaniu odpowiednich katalizatorów w fabryce należącej do Wnioskodawcy. Dla celów projektu JI dodatkowo zainstalowany zostanie system pomiaru emisji gazów. Wnioskodawca oraz MC zawierają ze sobą porozumienie dotyczące m.in. ponoszenia kosztów związanych z projektem JI. W porozumieniu tym, partnerzy zobowiążą się do współpracy w celu redukcji emisji podtlenku azotu, niezależnie od siebie ponosząc przypisane na mocy porozumienia koszty udziału w projekcie JI. Współpraca w ramach zawartego przez strony porozumienia nie będzie polegała na jakimkolwiek wzajemnym świadczeniu usług. Zostanie to potwierdzone w treści porozumienia pomiędzy Wnioskodawcą i MC, zgodnie z którym żadne z działań podejmowanych w wykonaniu porozumienia nie powinno być uważane za świadczenie usług na rzecz drugiej strony w jakiejkolwiek innej formie. Jako, że realizacja projektu wspólnego wdrożenia jest wynikiem porozumień międzyrządowych, na podstawie art. 6 protokołu z Kioto, udział MC w projekcie JI będzie uzależniony od zgody (odpowiedniej akceptacji) właściwych władz Japonii. W Polsce realizacja projektu wymagać będzie zgody Ministra środowiska (zezwolenie). Projekt JI zostanie również zarejestrowany przez odpowiednią komórkę Narodów Zjednoczonych. Po wdrożeniu projektu JI, Rząd Polski (minister środowiska) potwierdzi ilość zredukowanej emisji zanieczyszczeń poprzez przyznanie tzw. jednostek redukcji emisji (ERU).

Wnioskodawca i MC ustaliły, że całość ERU (tj. 100%) przyznanych jako rezultat implementacji projektu JI zostanie przekazana przez Ministra środowiska do MC (jako strony odpowiedzialnej za zorganizowanie sprzedaży ERU). ERU będą przekazywane stopniowo, jako rezultat uzyskanej redukcji zanieczyszczeń z instalacji należącej do Wnioskodawcy. Po znalezieniu nabywcy i sprzedaniu ww. jednostek, zgodnie z porozumieniami pomiędzy Wnioskodawcą i MC, środki uzyskane przez MC ze sprzedaży ERU zostaną podzielone pomiędzy MC i Wnioskodawcą w celu pokrycia kosztów poniesionych odpowiednio przez MC i Wnioskodawcę. Pozostała kwota stanowić będzie zysk z realizacji projektu JI, który zgodnie z projektem porozumienia między Wnioskodawcą i MC, zostanie proporcjonalnie podzielony między MC i Wnioskodawcą, wg następujących zasad:

1. jeśli cena ERU nie przekroczy EUR 10 na jednostkę, udział w zysku wyniesie 11 % dla MC i 89% dla Wnioskodawcy;
2. w przeciwnym wypadku udział w zysku wyniesie 13% dla MC i 87% dla Wnioskodawcy. W wyniku ustaleń w ramach projektu JI Wnioskodawca uzyska kwotę (przychód) odpowiadającą kosztom poniesionym przez Wnioskodawcę w trakcie implementacji projektu JI, jak również od 87% do 89% zysku ze sprzedaży ERU.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć VAT od zakupów związanych z projektem...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki mają na celu nie tylko wygenerowanie jednostek ERU ale również została zmodernizowana instalacja kwasu azotowego, co ma związek ze sprzedażą opodatkowaną. Kwas azotowy jest z jednej strony sprzedawany przez naszą firmę (sprzedaż opodatkowana) a z drugiej jest wykorzystywany do produkcji innych wyrobów, których sprzedaż również jest opodatkowana VAT. Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z projektem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Tym samym zbycie uprawnień do emisji (jako przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), mieści się w zakresie przedmiotowym pojęcia świadczenia usług. W celu określenia podatkowych skutków zbycia przedmiotowych praw należałoby przede wszystkim dokonać prawidłowej klasyfikacji instrumentu, jakim jest uprawnienie do emisji gazów cieplarnianych. W ustawie z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2780) uprawnienie do emisji zostało zdefiniowane jako uprawnienie do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu gazów cieplarnianych (lub innych wymienionych w ustawie substancji), które może być sprzedane, przeniesione lub umorzone (art. 3 pkt 15). W świetle tej regulacji zasadne jest więc mówienie o uprawnieniu do emisji jako o pewnym prawie niematerialnym (czyli uprawnieniu, którego przedmiotem jest dobro o charakterze niematerialnym, jak np. prawa autorskie czy też inne zbywalne prawa majątkowe). Stosownie do cyt. wyżej art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług rozumie się również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (…).

Zatem w kontekście wyżej wskazanej regulacji trzeba stwierdzić, iż zbycie uprawnień do emisji, jako przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych (wg definicji zawartej w ustawie o rachunkowości), mieści się w zakresie przedmiotowym pojęcia świadczenia usług.Powyższa kwalifikacja prawna uprawnień do emisji pozwala na określenie miejsca świadczenia (opodatkowania) transakcji zbycia uprawnień na podstawie art. 56 Dyrektywy VAT, tj. według miejsca siedziby nabywcy (stałego miejsca prowadzenia działalności). Jednakże kluczowe znaczenie ma fakt, iż w omawianej kwestii wypowiedział się Komitet ds. VAT, czyli organ doradczy składający się z przedstawicieli administracji podatkowej wszystkich krajów Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 398 Dyrektywy VAT (art. 29 wówczas obowiązującej VI Dyrektywy) Komitet ma prawo analizować kwestie dotyczące stosowania wspólnotowych przepisów dotyczących VAT (zarówno z własnej inicjatywy, jak i na wniosek jednego z przedstawicieli). . Na tej podstawie 14 października 2004 r. wydał on opinię, w której uznał, że handel emisjami jest usługą, dla której podatek powinien naliczyć odbiorca. Opinia Komitetu to tzw. guidelines, czyli nieoficjalne wskazówki, lecz wszystkie kraje członkowskie zgodziły się je stosować. Ten fakt ma istotne znaczenie, jeśli chodzi o podatek VAT, gdyż spójne opodatkowanie sprzedaży przez wszystkie jurysdykcje podatkowe krajów Wspólnoty pozwala wykluczyć dwukrotne opodatkowanie tej samej transakcji bądź też całkowity brak jej opodatkowania.

Na gruncie ww. ustawy o podatku od towarów usług podstawę prawną dla stanowiska opowiadającego się za krajem nabywcy jako miejscem właściwym dla opodatkowania stanowi przepis art. 27 ust. 4 pkt 1 w związku z art. 27 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie z ich treścią – w przypadku sprzedaży praw /…/ za miejsce świadczenia tych usług uznaje się miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę (miejsce prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania).

Reasumując, w przypadku zbycia przez przedsiębiorcę uprawnień do emisji na rzecz:

• podmiotów z terytorium państwa trzeciego, lub
• podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, sprzedaż praw zostanie uznana za usługę świadczoną poza terytorium kraju.
  
  

Zatem transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3 – 7, suma kwot podatku określona w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezpośredni i bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wraz z partnerem z Japonii zamierza zrealizować projekt wspólnego wdrożenia – projekt JI, który ma na celu redukcję emisji gazów cieplarnianych – podtlenku azotu emitowanych do atmosfery przez instalacje kwasu azotowego zlokalizowane u Wnioskodawcy. Redukcja emisji ma zostać osiągnieta dzięki zainstalowaniu odpowiednich katalizatorów w fabryce Wnioskodawcy. Dodatkowo zainstalowany zostanie system pomiaru emisji gazów. Wnioskodawca wraz z partnerem z Japonii zawiera porozumienie dotyczące również ponoszenia kosztów związanych z realizacja projektu JI.Zgodnie z art. 3 pkt 12 ww. ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji przez projekt wspólnych wdrożeń rozumieć należy działanie inwestycyjne, realizowane przez państwo uprawnione na terytorium innego państwa uprawnionego, które ma na celu redukcję lub uniknięcie emisji gazów cieplarnianych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepis oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem towarów i usług związanych z realizacja projektu JI mają bezpośredni związek z redukcją emisji gazów cieplarnianych tj. uzyskaniem jednostek redukcji emisji podtlenku azotu. Należy jednak dodać, iż pomimo braku opodatkowania w Polsce zbycia uzyskanych w wyniku realizacji ww. projektu praw – Wnioskodawca zachowuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z realizowaną czynnością tj. z przeniesieniem praw do emisji gazów cieplarnianych (podtlenku azotu) z uwzględnieniem ograniczeń tego prawa określonych w przepisach art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 8 pkt 1 cyt. wyżej ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii możliwości odliczenia podatku VAT od zakupów związanych z realizacją projektu JI należy uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innego powodu niż wskazano w przedmiotowym wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia jednostek redukcji emisji podtlenku azotu oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zawarte zostały w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.