INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminnej Spółdzielni „x” w likwidacji, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2008r. (data wpływu 31 lipca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu rolnego przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu rolnego przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gminna Spółdzielnia „x” w likwidacji na podstawie umowy sprzedaży przez Skarb Państwa z 1967r. była właścicielem niezabudowanej nieruchomości, gruntu o pow. 3,8360 ha, oznaczonej jako działka nr xx, karta mapy nr 2, dla której Sąd Rejonowy w Częstochowie Wydział Ksiąg Wieczystych prowadził K.W. Nr xx/8. Nieruchomość ta była użytkowana rolniczo przez dzierżawcę prowadzącego gospodarstwo rolne. W rejestrze gruntów prowadzonym przez Starostwo Powiatowe w C. Nr jed. rejestrowej G xxx działka nr xx stanowi: pastwiska trwałe, oznaczone PSV o pow. 0,8030 oraz grunty rolne oznaczone RV o pow. 3,0330 ha. Według planu zagospodarowania przestrzennego Gminy K. P., zatwierdzonego w 2005r. obszar, na którym położona jest działka jest przeznaczony pod zabudowę. W rozumieniu przepisów o podatku rolnym w chwili dokonywania czynności notarialnych sprzedawane grunty stanowiły gospodarstwo rolne (i tak jest nadal – użytkowane są rolniczo pod zasiewy), w związku z czym nie pobrano podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca przy sprzedaży powyższego gruntu zastosował art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT – zwolnienie od podatku VAT terenów rolnych niezabudowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży gruntu rolnego niezabudowanego, który w planie zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczony może być pod zabudowę należało zapłacić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy ww. sprzedaż jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Dokonano jednorazowej sprzedaży niezabudowanego gruntu rolnego stanowiącego gospodarstwo rolne. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest obrót nieruchomościami, a sprzedaży dokonano w związku z trwającym procesem likwidacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Aby dostawa nieruchomości podlegała opodatkowaniu, musi być, w świetle obowiązujących przepisów, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje:

• wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy;
  
• czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
  
  

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Spółdzielnia czyli osoba prawna, a zatem jednostka prowadząca działalność gospodarczą dokonała sprzedaży niezabudowanego gruntu, którego była właścicielem. Przedmiotowy grunt był zakupiony i wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej poprzez dzierżawę, a dzierżawca prowadził na tym gruncie gospodarstwo rolne. Sprzedaży gruntu dokonano w związku z likwidacją działalności.

W świetle powyższego oczywistym jest, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości dokonywana jest przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku VAT, a zatem podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest natomiast właściwa stawka podatku VAT jaką należało zastosować dla dostawy tej nieruchomości lub możliwość ewentualnego zwolnienia z opodatkowania.

Na mocy art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą, jednakże nie definiuje tych pojęć, przez co koniecznym staje się odwołanie do innych aktów prawnych.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i należy do zadań własnych gminy. W tym celu rada gminy uchwala studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Ustalenia studium są wiążące dla organów przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4 ustawy o zagospodarowaniu), a rada gminy uchwala plan po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium (art. 20 ust. 1 ww. ustawy).

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

O ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowaniaia przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych i nie określają przeznaczenia gruntu.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z treści wniosku wynika, iż niezabudowana działka będąca przedmiotem sprzedaży (wykorzystywana faktycznie dla celów rolniczych) położona jest na terenie przeznaczonym zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę.

Zatem świetle wskazanych przepisów prawa jej dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 22%, mimo że jak podaje Wnioskodawca nie zmienił się charakter tych gruntów, i są nadal użytkowane rolniczo pod zasiewy.

Należy również zauważyć, że Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się m.in. podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny i prawny, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 22%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie należy wskazać, że czynności wymienione we wskazanym wyżej art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Zatem fakt, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest obrót nieruchomościami nie ma w przedmiotowej sprawie znaczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008r.
W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.