INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki X, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2008 r. (data wpływu 25 lipca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu 10 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 września 2008 r. o podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni organizuje w okresie letnim obóz sportowy dla dzieci w wieku do 18 lat. Obóz trwa od 5 do 7 dni. Uczestnicy obozu otrzymują zakwaterowanie i wyżywienie. Przedsiębiorstwo korzysta z obcej bazy noclegowej (hotele, szkoły) oraz zakupuje usługi cateringowe i organizuje wyżywienie uczestników we własnym zakresie. Urząd statystyczny zakwalifikował usługi organizacji obozu dla dzieci jako PKWiU 55.23.11-00.00. Wnioskodawczyni nie jest organizacją pożytku publicznego, nie posiada też licencji na świadczenie usług turystycznych. Nie posiada również własnych obiektów noclegowych ani miejsc krótkotrwałego zakwaterowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować wystawiając fakturę sprzedaży za uczestnictwo w obozie...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie klasyfikacji GUS PKWiU 55.23.11-00 usługi organizacji obozów przez podmioty nie mające statusu organizacji pożytku publicznego opodatkowane są wg stawki 7% - art. 41 ust. 2 poz. 140 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. brzmieniem art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „usług turystycznych” należy posiłkować się ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t. j. Dz. U. z 2004 r. nr 223, poz. 2268 ze zm.). Usługami turystycznymi, w rozumieniu art. 3 pkt 1 cyt. ustawy, są usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszelkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Szczególne procedury dotyczące świadczenia usług turystycznych zostały uregulowane w art. 119 ustawy o VAT. Wprowadzają one specyficzny sposób opodatkowania polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących ww. usługi.

I tak stosownie do ust. 1 wspomnianego wyżej artykułu, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

W myśl dyspozycji art. 119 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

W świetle postanowień ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku, gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty (art. 119 ust. 3a ustawy). Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Według art. 119 ust. 5 ustawy, w przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Z kolei ust. 6 ww. artykułu wskazuje, iż w przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Podstawowym kryterium zasadności zastosowania specjalnych zasad opodatkowania marży, jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę turystyki. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą realizowaną przez podatnika, obejmującą swym zakresem różne usługi składowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć, przy czym muszą one być nabywane od innych podatników.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza zorganizować w okresie letnim obóz sportowy dla dzieci. Spółka informuje, iż będzie korzystać z obcej bazy noclegowej (hotele, szkoły) oraz zakupi usługi cateringowe i zorganizuje wyżywienie uczestników we własnym zakresie. Strona w ramach świadczonych usług organizacji obozu planuje zatem zakupić usługi obce obejmujące zakwaterowanie i catering. W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż świadczenie usług złożonych z usług własnych i nabytych stanowi usługi turystyki.

Biorąc pod uwagę przestawione regulacje prawne, stwierdza się, iż Wnioskodawczyni spełniając wszystkie przesłanki łącznie wyszczególnione w art. 119 ust. 3 cyt. ustawy, konsekwentnie zobowiązana będzie prowadzić specyficzną ewidencję oraz stosować szczególną procedurę opodatkowania marży przewidzianą w przytoczonym artykule. Przy czym zaznacza się, iż Zainteresowanej, w omawianej sytuacji, nie przysługuje uprawnienie wyboru opodatkowania usług turystyki na zasadach ogólnych. W przypadku opodatkowania marżą obowiązuje 22% stawka podatku dla kompleksowej usługi turystyki, bowiem w ustawie o VAT dla tych usług nie przewidziano obniżonej stawki podatku, bądź też zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Podkreślenia wymaga, iż odwołanie się przez Wnioskodawczynię do klasyfikacji statystycznej na potrzeby ustalenia stawki właściwej dla usług będących przedmiotem zapytania, nie jest zasadne, gdyż w świetle wyżej cyt. art. 8 ust. 3 ustawy, usługi turystyki, od dnia 1 stycznia 2008 r., nie są identyfikowane dla potrzeb podatkowych za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Reasumując, w stosunku do usług organizowania obozów dla dzieci, na które składają się również usługi albo towary nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, zastosowanie będzie miał art. 119 ustawy o VAT. Oznacza to, że usługi te, jako usługi turystyki, będą obligatoryjnie podlegały szczególnej procedurze opodatkowania marży i objęte będą stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.