INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 06 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 23 października 2008 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka wynajmuje lokal biurowy od firmy na podstawie umowy najmu. Umową objęty jest miesięczny czynsz najmu. Nie obejmuje ona natomiast pozostałych kosztów, tj. energii elektrycznej.

W lipcu 2008 r. firma wystawiła faktury korygujące dla Spółki do faktur wystawionych od września 2007 r. do grudnia 2007 r. Zwiększają one wartość tych faktur, tytułem nieprawidłowego odczytu liczników zużytej energii. Spółka nadmienia, iż prowadzi działalność handlową.

W piśmie z dnia 23 października 2008 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego stanu faktycznego, Spółka wskazała, iż koszty energii księgowane są w momencie otrzymania faktury. W chwili obecnej zaksięgowane są w koszty niestanowiące kosztów podatkowych. W zwykłej sytuacji są one księgowane bezpośrednio w koszty (koszty materiałów i energii).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty energii elektrycznej wykazane w fakturach korygujących stanowią koszty podatkowe 2008 roku, bez konieczności korygowania deklaracji CIT-8 za 2007 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przepisów art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów odnoszące się bezpośrednio do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ustępie 4b, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Spółka uważa, że koszty za energię elektryczną powinny zostać uznane za koszt uzyskania przychodu w lipcu 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl powyższej regulacji, za koszty uzyskania przychodów uważa się te koszty, których poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów. Działania podatnika muszą w związku z tym zmierzać w celu uzyskania przychodu, być na ten przychód nakierowane. Nie tworzą kosztów działania podejmowane w innym celu niż uzyskanie przychodu. Nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na zakup źródła przychodów. Będą natomiast kosztem wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości. Zatem kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu. W tym celu wynajmuje lokal. W związku z tym, Spółka zobowiązana jest również ponosić koszty zużytej energii elektrycznej. Koszty te księgowane są bezpośrednio w koszty w dacie otrzymania faktury. W lipcu br. Spółka otrzymała faktury korygujące koszty zużytej energii za okres od września do grudnia 2007 r. zwiększające ich wartość. W chwili obecnej Spółka zaksięgowała je w koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż kosztów energii elektrycznej nie da się powiązać z konkretnym przychodem. Jednak wiążą się one z prowadzoną przez Spółkę działalnością handlową, a zatem stanowią koszty uzyskania przychodów, których związek z uzyskiwanymi przychodami jest pośredni. Innymi słowy, są to koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

W związku z powyższym, aby określić moment, w którym faktury korygujące (zwiększające) koszty energii elektrycznej winny zostać zarachowane w poczet kosztów podatkowych należy przeanalizować przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do pierwszej ze wskazanych regulacji, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Ponadto na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m.

Zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), podstawą zapisu w księgach rachunkowych jest dowód księgowy, który powinien zawierać m.in. datę dokonania operacji oraz stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja). Zapis księgowy powinien natomiast zawierać m.in. datę dokonania operacji gospodarczej, określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się od daty dokonania operacji, kwotę i datę zapisu (art. 23 ust. 2 ustawy o rachunkowości). Zatem o zadekretowaniu dokumentu do danego miesiąca decyduje data dokonania operacji gospodarczej. Dekret na fakturze powinien wskazywać jako datę ujęcia w kosztach właśnie ten miesiąc, na który przypada data dokonania operacji. Data zapisu księgowego jest bowiem tylko datą techniczną wprowadzenia informacji do systemu.

Z powyższego wynika zatem, iż pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu” rozumieć należy dzień, na który Spółka uwzględniła koszt w prowadzonych przez nią księgach rachunkowych. Innymi słowy, możliwość uznania poniesionego kosztu, którego związek z uzyskiwanymi przychodami jest pośredni, za koszt podatkowy, jest uzależniona od jego zaksięgowania.

Reasumując powyższe wyjaśnienia, jeżeli faktury korygujące koszty energii elektrycznej zostały zaksięgowane w księgach rachunkowych w roku bieżącym, to kwota, o którą wzrosły te koszty, stanowi– stosownie do art. 15 ust. 1 w związku z art. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – koszt uzyskania przychodów roku podatkowego 2008 bez konieczności dokonywania korekty za poprzedni rok podatkowy (2007 r.).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że stanowisko Spółki co do zasady jest prawidłowe, jednakże Spółka dokonała oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w oparciu o art. 15 ust. 4b i ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a to, jak wyjaśniono powyżej, okazało się błędne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.