INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 sierpnia 2008r. (data wpływu do tut. BKIP 13 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych diet oraz zwrot wydatków z tytułu podróży służbowych na rzecz członków zarządu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2008r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych diet oraz zwrot wydatków z tytułu podróży służbowych na rzecz członków zarządu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Członkowie zarządu spółki pełniąc swoje obowiązki reprezentują Spółkę podczas delegacji krajowych i zagranicznych. W związku z wyjazdami służbowymi członków zarządu, ponoszoną oni szereg wydatków, które są im zwracane po powrocie. Spółka zamierza poza dokonywaniem zwrotu kosztów poniesionych z tytułu podróży służbowej, wypłacać na rzecz poszczególnych członków zarządu delegacje. Członkowie zarządu nie posiadają statusu pracownika. Zostali powołani na swoje stanowiska na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone diety oraz zwrot wydatków z tytułu podróży służbowych na rzecz członków zarządu, stanowić będą koszt uzyskania przychodu Spółki w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem wnioskodawcy, wypłata diet oraz delegacji z tytułu podróży służbowych jednoznacznie ponoszone będzie w celu uzyskania przychodu dlatego też zgodnie z przepisami powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Nie zaistnieje tu również przesłanka wskazana w art. 16 ust. 1 pkt 38 oraz pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.- określonej w dalszej części skrótem „ustawy o pdop”), która uniemożliwiałaby obniżenie podstawy opodatkowania o te wydatki. Zwrot kosztów podróży oraz wypłata diet członkom zarządu, powołanym na podstawie uchwały nie dotyczy organu stanowiącego Spółki, a jedynie zarządzającego. Dlatego też wydatki te, jako związane z pełnieniem funkcji członka zarządu, bez względu na tytuł, na podstawie którego są wypłacane stanowią koszt uzyskania przychodu, a jedynym czynnikiem warunkującym ich uwzględnienie, jest celowość poniesienia tych kosztów. Stanowisko takie znajduje swoje uzasadnienie zarówno w urzędowych interpretacjach przepisów podatkowych jak również w opinii Ministerstwa Finansów z 22 września 2003r., wyrażonej w odpowiedzi na interpelację poselską nr 4627 w sprawie interpretacji przepisów dotyczących kosztów delegacji dla członków władz statutowych osoby prawnej, niebędących jej pracownikami.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawarto ograniczeń związanych z zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na rzecz członków zarządu.

W orzecznictwie sądowym wielokrotnie podkreślano, iż wydatki poniesione w związku z podróżami osób niebędących pracownikami mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, o ile odbyły się one w związku z możliwością uzyskania przychodu.

Naczelny Sąd Administracyjny na przykład w wyroku z 11 czerwca 1996r. (sygn. SA/Sz 3298/95, niepublikowanym), stwierdził, iż stanowisko organów podatkowych, że kosztami uzyskania przychodu są tylko wydatki związane z delegacjami osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, rażąco narusza art. 742 Kodeksu cywilnego oraz art. 15 ust 1 ustawy o pdop.

Również odrzucić należy tezę, iż wypłacone diety oraz zwrot kosztów, stanowiły będą nieodpłatne świadczenie na rzecz członków zarządu. Zarówno bowiem w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego jak i Sądu Najwyższego dotyczącym podatków dochodowych, utrwalony jest pogląd, iż przez "nieodpłatne świadczenie" należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podatnika, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osoby.

Nieodpłatne świadczenie polega bowiem na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego (wyrok NSA z 20 września 2005 r., FSK 2206/04; wyrok SN z 02 kwietnia 2003 r., III RN 49/02).

W przedstawionym stanie faktycznym natomiast, w ramach zawartych z poszczególnymi członkami zarządu umów Spółka ponosząc koszty delegacji realizuje działania bezpośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów oraz prowadzoną działalnością. Dlatego też uważamy, iż ponoszone nakłady z tytułu podróży służbowych członków zarządu Spółki stanowiły będą koszt uzyskania przychodów w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.