INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani …, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2008 r. (data wpływu 12 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2008 r. (data wpływu 22 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku opodatkowania dochodu uzyskanego w 2005 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku opodatkowania dochodu uzyskanego w 2005 r.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 17 października 2008 r. nr ILPB2/415-513/08-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie opisanego w nim stanu faktycznego o następujące informacje:

• doprecyzowanie, jakie dochody Wnioskodawczyni wykazała w zeznaniu podatkowym za 2005 r. (czy dochody uzyskane tylko na terytorium Polski, czy również dochody uzyskane na terytorium Anglii)...
• wskazanie, czy pytanie przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku dotyczy również sposobu rozliczenia dochodów uzyskanych w 2005 r...
  
  

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 17 października 2008 r. (skutecznie doręczono 20 października 2008r.), zaś w dniu 22 października 2008 r. do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni doprecyzowała zaistniały stan faktyczny przedstawiony we wniosku ORD-IN wskazując, że w zeznaniu podatkowym za 2005 r. wykazała dochody uzyskane w Polsce w wysokości 8.157,52 zł oraz dochody uzyskane w Anglii w wysokości 10.338,94 zł. Zainteresowana wskazała, że w z dochodów uzyskanych w Anglii rozliczyła się również w tym kraju w Inland Revenue (odpowiednik polskiego urzędu skarbowego). Wnioskodawczyni wskazała również, że pytanie przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku dotyczy również sposobu rozliczenia dochodów uzyskanych w 2005 r. Ponadto Zainteresowana podaje, że Jej zdaniem powinna się rozliczyć w 2005 r. tylko z dochodów uzyskanych w Polsce. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że nie powinna zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 540,30 zł, a zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych wpłacone za dochody uzyskane w Polsce w 2005 r. pokrywają należny podatek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w październiku 2005 r. wyjechała do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu. Po opuszczeniu Polski rozliczyła się za okres podatkowy 2005, gdyż w tym okresie osiągnęła dochody zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii.

Zainteresowana podaje, że jest bezdzietną panną. Ponadto nie posiada mieszkania w Polsce ani żadnych innych nieruchomości.

Od października 2005 r. Zainteresowana rozpoczęła pracę na terenie Wielkiej Brytanii i zarejestrowała się w Home Office (urząd imigracyjny). Wnioskodawczyni podaje, że od podjęcia pracy rozliczała się z uzyskanych dochodów w Inland Revenue (odpowiednik polskiego urzędu skarbowego) i uiszczała wszelkie obowiązujące opłaty – w tym składki na ubezpieczenie społeczne na otrzymany numer identyfikacji ubezpieczeniowej.

Wnioskodawczyni również od października 2005 roku rozpoczęła naukę w college. Miało to pomóc Jej w uzyskaniu obywatelstwa brytyjskiego – o które miała zamiar się ubiegać.

Zainteresowana podaje, że od sierpnia 2007 r. posiada status rezydenta Wielkiej Brytanii, potwierdzony certyfikatem rezydencji.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w marcu 2008 r. powróciła do Polski z powodów rodzinnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, miała obowiązek rozliczyć się z dochodów uzyskanych w Polsce i w Anglii, czy tylko miała rozliczyć się z dochodów uzyskanych w Polsce i czy ten sposób rozliczania dochodów w 2005 r. był prawidłowy...

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna się Ona rozliczyć w 2005 r. tylko z dochodów uzyskanych w Polsce. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że nie powinna zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 540,30 zł, a zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych wpłacone za dochody uzyskane w Polsce w 2005 r. pokrywają należny podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.), osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Polską a Zjednoczonym Królestwem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu – każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane. Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Postanowienia art. 4 ust. 2 ww. umowy mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeśli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni w rzeczonym okresie spełniła przesłanki pozwalające uznać Ją za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Zjednoczonym Królestwie. Państwo rezydencji Podatnika należy zatem ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 ww. umowy.

Po dokonaniu analizy stopnia powiązań osobistych i gospodarczych Zainteresowanej, tut. organ stwierdza, iż stosownie do art. 4 ust. 2 lit. a) ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, we wskazanym we wniosku okresie pobytu w Zjednoczonym Królestwie, od października 2005r. do marca 2008 r., posiadała Ona miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Zjednoczonego Królestwa. W państwie tym Wnioskodawczyni mieszkała i uzyskiwała dochody z pracy najemnej. W Polsce nie posiadała mieszkania ani żadnych innych nieruchomości. Jej powrót do Polski nastąpił z powodów rodzinnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza to, że Zainteresowana, do dnia wyjazdu z Polski w 2005 r., miała miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a więc podlegała obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Od października 2005 r. tj. z dniem wyjazdu z Polski, Wnioskodawczyni przeniosła swój ośrodek interesów życiowych do Anglii. W państwie tym przebywała z zamiarem stałego pobytu. Od października 2005 roku rozpoczęła naukę w college, co miało Jej pomóc w uzyskaniu obywatelstwa brytyjskiego – o które miała zamiar się ubiegać. Ponadto od sierpnia 2007 r. posiadała status rezydenta Wielkiej Brytanii, potwierdzony certyfikatem rezydencji. W kraju tym pracowała zawodowo.

Tak więc do dnia powrotu do Polski Zainteresowana podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegała opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni do dnia powrotu do Polski w marcu 2008 r., posiadała miejsce zamieszkania w Anglii, co wynika z faktu, iż tam znajdował się Jej ośrodek interesów życiowych.

W związku z powyższym należy uznać, iż Zainteresowana, od osiąganych w tym okresie dochodów podlegała ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni była zobowiązana do złożenia rocznego zeznania za 2005 r. w Polsce i wykazania w nim wszystkich dochodów osiągniętych do dnia przeniesienia swojego ośrodka interesów życiowych do Anglii, co nastąpiło w związku z wyjazdem z Polski w październiku 2005 r. W zeznaniu tym Zainteresowana nie miała obowiązku wykazania dochodów osiągniętych w Anglii po dniu wyjazdu z Polski.

Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu wejście w życie konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. Nr 250, poz. 1840) oraz zmiana art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2a oraz art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które obowiązują od dnia 1 stycznia 2007 r.

Końcowo, należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.