INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej przedstawione we wniosku z dnia 06 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jedną z największych sieci handlowych (hipermarketów) działającej w Polsce i należy do międzynarodowej Grupy „X”.

W ramach polityki handlowej, Spółka podejmuje starania o umocnienie swojej pozycji wobec konkurencji. Mając powyższe na uwadze, Spółka wdrożyła działania mające na celu „przywiązanie” Klientów do swojej marki, budowanie wśród Klientów poczucia zadowolenia – nie tylko z towarów nabywanych w jej placówkach handlowych, lecz również dbanie o satysfakcję Klientów z poziomu profesjonalnej obsługi w trakcie pobytu Klientów w jej hipermarketach. Ww. działania realizowane są m.in. poprzez system tzw. gwarancji (dalej: Gwarancje), które na bieżąco są komunikowane do publicznej wiadomości klientów (np. na stronach internetowych Spółki, na tablicach w hipermarketach, ogłaszanie poprzez system nagłaśniający, itp.). Najważniejsze z ww. Gwarancji to:

• „Gwarancja Świeżości” - polegająca na tym, iż w sytuacji gdy klient znajdzie (natrafi) w hipermarkecie produkt przeterminowany, wówczas Klient - w ramach rekompensaty („przeprosin”) - otrzymuje od Spółki świadczenie pieniężne w wysokości 5 zł;
• „Gwarancja Sprawnej Obsługi” - polegająca na tym, iż w przypadku oczekiwania przez klienta na obsługę przy kasie lub na stoisku obsługowym (w sytuacji gdy nie wszystkie stanowiska kas będą czynne) dłużej niż 5 minut, wówczas Klient - w ramach rekompensaty („przeprosin”) - otrzymuje od Spółki świadczenie pieniężne w wysokości 5 zł,
• „Gwarancja Prawidłowego Paragonu” - polegająca na tym, iż w przypadku, gdy ceny na paragonie zostały błędnie naliczone np. w porównaniu z oznaczeniem ceny towaru przy półce - Spółka wypłaca klientowi należną różnicę w cenie oraz dodatkowo (w ramach „przeprosin”) przekazuje drobny upominek,
• „Gwarancja Najniższej Ceny” - polegająca na tym, iż w przypadku, gdy klient zakupi w Spółce towar z oferty specjalnej po cenie wyższej niż w sklepie konkurencyjnym, otrzymuje zwrot nadpłaconej gotówki (różnicy w cenie) lub ma prawo zwrotu towaru.

Jak wynika z opisanych wyżej zasad Gwarancji, gdy wystąpią okoliczności określone dla danego rodzaju Gwarancji (np. upływ terminu do spożycia towaru, oczekiwanie przy kasie na obsługę przez okres dłuższy niż 5 minut, błędne naliczenie ceny na paragonie przy kasie, itp.), Spółka zobowiązuje się do realizacji na rzecz klienta świadczenia - w formie wypłaty kwoty pieniężnej (5 zł) lub (drobnego) świadczenia rzeczowego - upominku (w przypadku Gwarancji Prawidłowego Paragonu).

W świetle powyższego stanu faktycznego Spółka jest zainteresowana uzyskaniem potwierdzenia odnośnie prawidłowości zaliczenia ww. kosztów związanych z realizacją Gwarancji na rzecz klientów do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy koszty ponoszone przez Spółkę związane z realizacją na rzecz Klientów świadczeń w ramach funkcjonującego w X systemu Gwarancji można uznać za koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę koszty wynikające z realizacji na rzecz klientów świadczeń - w formie wypłaty kwoty pieniężnej (np. 5 zł) lub realizacji (drobnego) świadczenia rzeczowego (wydania upominku) w ramach funkcjonujących w niej Gwarancji spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 z dnia 15 lutego 1992 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy (w tzw. negatywnym katalogu kosztów uzyskania przychodów).

Analiza przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych skłania zatem do wskazania następujących elementów warunkujących uznanie określonego kosztu za koszty uzyskania przychodów:

• koszt musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• koszt nie może być wskazany w negatywnym katalogu art. 16 ust. 1 ww. ustawy (jako koszt enumeratywnie wyłączony z kosztów uzyskania przychodów).

Oznacza to, że podstawową przesłanką zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych wydatków (w tym w ramach realizacji Gwarancji wdrożonych przez Spółkę, o których mowa w omawianym stanie faktycznym) jest możliwość wykazania związku pomiędzy tymi wydatkami, a źródłem przychodów uzyskiwanym przez Spółkę. Zgodnie z linią orzecznictwa i piśmiennictwa, koszty poniesione w celu uzyskania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów to koszty, które zgodnie z zasadami logiki i racjonalności gospodarczej mogą doprowadzić do celu, jakim jest osiągnięcie przychodu lub też zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Istotne jest przy tym, aby istniały przesłanki wskazujące, iż przy ponoszeniu określonych kosztów podatnik mógł przypuszczać, iż osiągnięcie ww. „celu” jest realne, tzn. racjonalnie działający przedsiębiorca mógł w związku z nim spodziewać się z dużym prawdopodobieństwem wystąpienia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Powyższe rozumienie „celowości” zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów potwierdza również wybrane orzecznictwo (wydane wprawdzie w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., niemniej zachowującym aktualność również obecnie):

• „Związek między wydatkami a dochodem powinien zawsze uwzględniać racjonalne kryteria ekonomiczne (...). Ponoszone koszty powinny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny (...) wydatek musi być poniesiony w taki sposób, by racjonalnie działający przedsiębiorca mógł w związku z nim spodziewać się z dużym prawdopodobieństwem wystąpienia przychodu” - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 listopada 2006 r. sygn. II FSK 1447/05.
• „Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu” - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 13 marca 1998 r. (sygn. akt: SA/Lu 230/97).

Należy zauważyć, iż dla kwalifikacji omawianych kosztów do kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia końcowy rezultat, tzn. fakt, iż z uwagi np. na niepewność warunków prowadzenia działalności gospodarczej, do osiągnięcia przychodu mogłoby ostatecznie nie dojść (np. w sytuacji, gdyby wdrożony system Gwarancji nie doprowadziłby do wzrostu wolumenu obrotów handlowych, w efekcie przychodów podatkowych Spółki). Decydującym elementem w powyższym zakresie jest bowiem fakt, iż działania, w związku z którymi Spółka poniosła wydatki (koszty), miały na celu doprowadzenie do uzyskania przychodów lub zabezpieczenia czy zachowania źródła przychodów. Innymi słowy, jeśli w momencie poniesienia kosztów Spółka miała podstawy, by racjonalnie oczekiwać uzyskanie przychodów podatkowych lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, koszt taki spełnia definicję kosztów uzyskania przychodów, wskazaną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy przy tym podkreślić, iż dla oceny, czy określone koszty zostały poniesione „w celu”, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, nie ma znaczenia, czy koszty te wiążą się z przychodem podatkowym w sposób bezpośredni, czy też jest możliwe wskazanie konkretnego przychodu, uzyskanego dzięki poniesieniu tych kosztów, lecz koszty te wiążą się z całokształtem działalności gospodarczej podmiotu gospodarczego (stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodów podatkowych). Powyższe rozumienie potwierdza przykładowe orzecznictwo sądów administracyjnych:

• „Celowy charakter mają nie tylko te wydatki, które mogą mieć bezpośredni wpływ na uzyskanie przychodu, ale również te wydatki, które pośrednio wpływając na wysokość przychodu związane są np. z samym funkcjonowaniem podatnika” - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 25 stycznia 2006 r. (sygn. akt. l SA/Wr 1631/04).

Dla oceny prawidłowości stanowiska Spółki zaprezentowanego w niniejszym wniosku (tzn. wykazania celowości ponoszenia przez Spółkę kosztów związanych z realizacją Gwarancji), Spółka przedstawia poniżej szczegółowo charakterystykę działań podejmowanych przez Spółkę w ramach poszczególnych rodzajów Gwarancji.

Spółka wskazuje, iż wdrożenie ww. Gwarancji wpisuje się w jej strategię handlową, w którą wpisują się m.in. działania promocyjne. W oparciu o wykładnię gramatyczną, pojęcie „promocja” oznacza „reklamowanie, upowszechnianie, protegowanie czegoś” (wg Słownika Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006). W literaturze przedmiotu zaś jako „promocja” określane są instrumenty oddziaływania danego przedsiębiorstwa na rynek, w szczególności pod ww. pojęciem rozumiana jest stosowna technika komunikowania się przedsiębiorstwa z rynkiem, która ma przyczynić się do zwiększenia popytu na produkty oferowane przez przedsiębiorcę. Działania promocyjne można zatem w szczególności uznać za technikę komunikacji, za pośrednictwem której przekazywane są przez Spółkę „rynkowi” (Klientom) odpowiednie informacje. Przekazywanie zaś ww. informacji w ramach ww. technik komunikacyjnych (działań promocyjnych) ma na celu:

• zachęcenie (skłonienie, przekonanie) nabywców (Klientów) do zakupu oferowanych produktów, wywołanie u potencjalnych nabywców „potrzeby” ich nabycia,
• dostarczenie Klientowi argumentacji uzasadniającej wybór właśnie tej określonej, a nie innej sieci handlowej,
• kreowanie przychylnej opinii o sprzedawcy produktów (sieci handlowej) - budowanie pozytywnego wizerunku.

W ocenie Spółki, działania realizowane przez Spółkę w ramach poszczególnych rodzajów Gwarancji wpisują się w charakter działań określanych jako działania promocyjne.

Należy wskazać, iż w ramach swojej działalności gospodarczej Spółka dąży do tego, aby nabywane przez klientów produkty były towarami zachowującymi odpowiedni termin ważności do spożycia/zużycia (skoro działalność Spółki koncentruje się na sprzedaży produktów spożywczych, w ocenie Spółki dbałość o „świeżość” towarów nabiera szczególnego znaczenia). Dlatego też, w ramach „Gwarancji Świeżości” Spółka komunikuje „rynkowi”, iż dbałość ze strony Spółki w powyższym zakresie jest kwestią zasadniczą. Niemniej, w sytuacji gdy klient „natrafi” w ofercie sprzedaży na produkt przeterminowany, Spółka - wyrażając pewnego rodzaju „przeprosiny”, iż nie zdołała wywiązać się z deklarowanych standardów - „rekompensuje” wówczas klientowi owe „negatywne doświadczenie” (wypłaca kwotę pieniężną w wysokości 5 zł). Ww. „rekompensata” ma na celu przekazanie klientom komunikatu, iż „przeterminowany” produkt w ofercie handlowej Spółki miał charakter sporadyczny, zaś zachowywanie odpowiedniego terminu spożycia jest jednym z zasadniczych standardów deklarowanych przez Spółkę.

W odniesieniu zaś do „Gwarancji Sprawnej Obsługi”, celem Spółki jest generalnie zakomunikowanie „rynkowi” (klientom), iż wychodzi naprzeciw oczekiwaniom klientów, aby zakupy były dokonywane w sposób sprawny, bez zbędnego oczekiwania przy kasie (wymagały minimalnej ilości czasu). W sytuacji zaś gdy zdarzy się, iż Spółka nie sprostała zapewnieniom dotyczącej szybkiej obsługi, Spółka rekompensuje klientowi „negatywne doświadczenie” związane z oczekiwaniem przy kasie dłużej niż 5 minut (w sytuacji, gdy nie wszystkie stanowiska kas będą czynne). W powyższy sposób Spółka pragnie zapewnić klienta, iż szybka i sprawna obsługa należy do standardów działalności Spółki. Ponadto działanie to ma na celu wzmocnienie pozycji konkurencyjnej Spółki na wymagającym rynku hipermarketowym, gdzie kwestia długiego oczekiwania w kolejce ma dla klientów znaczenie priorytetowe.

Wprowadzając natomiast „Gwarancję Prawidłowego Paragonu” celem Spółki jest zakomunikowanie „rynkowi” (klientom), iż Spółka przykłada wagę również do poprawności rozliczeń z klientami z tytułu dokonywanych zakupów (jest sprzedawcą rzetelnym i uczciwym). Na wypadek jednak, gdyby zdarzyła się pomyłka w rozliczeniu z klientem (w szczególności w paragonie zostałaby naliczona cena wyższa aniżeli widniejąca w oznaczeniu na produkcie lub przy półce z towarem), Spółka - obok zwrotu kwoty pobranej od klienta nienależnie - gwarantuje również realizację na rzecz klienta dodatkowego świadczenia rzeczowego (wydanie drobnego upominku o symbolicznej wartości). Spółka - nie mogąc zagwarantować całkowitej „nieomylności” w rozliczeniach z klientami, gwarantuje jednak, iż „wynagrodzi” klientowi konfrontację z ww. negatywnym zdarzeniem (pobraniem kwoty w wysokości wyższej od należnej). W powyższy sposób Spółka komunikuje, iż klient - zawsze - zasługuje na obsługę przy kasie rzetelną, uczciwą i nie obarczoną błędami.

W odniesieniu zaś do „Gwarancji Najniższej Ceny” Spółka podejmuje działania mające na celu budowanie u klientów przekonania o tym, iż jest ona siecią handlową najbardziej korzystną dla klientów w szczególności pod względem poziomu cen. Wyrazem zapewnienia klientów o konkurencyjności Spółki jest jej gotowość do rekompensaty klientowi wyższych kosztów zakupów (wyższej ceny za towar) w przypadku towarów objętych ofertą specjalną, jeśli okaże się, iż konkurencyjne placówki handlowe (reagując na te działania promocyjne Spółki) oferują ten sam produkt w niższej cenie. Spółka tym samym komunikuje klientom, iż przywiązanie do niej jest na tyle cenne, iż „zasługuje” na rekompensatę w sytuacji, gdy klient mógł nabyć produkt u konkurencji po cenie niższej, jednak z ww. okazji nie skorzystał. Działanie to służy m.in. budowaniu poczucia „przywiązania” wśród klientów oraz wzmocnieniu wizerunku Spółki jako firmy rzetelnej, uczciwej i dbającej o swoich klientów.

Poprzez powyższe Gwarancje, Spółka informuje także klientów, że te elementy zakupów, a wiec szybkość obsługi, świeżość towarów, prawidłowość oraz konkurencyjność cen są dla niej najważniejsze. A są one dla Spółki najważniejsze, bo właśnie tego oczekują od Spółki klienci, i w dużej mierze dlatego przychodzą do jej hipermarketów.

W świetle powyższego, świadczenia realizowane przez Spółkę na rzecz klientów w ramach systemu Gwarancji mają zatem za zadanie „zademonstrować” (zakomunikować), iż Spółka stanowi sprzedawcę godnego zaufania, rzetelnego, uczciwego, odpowiedzialnego za podejmowane deklaracje i zobowiązania, wychodzącego naprzeciw oczekiwaniom i wymaganiom klientów. Wdrożony system Gwarancji jest narzędziem realizacji motta obowiązującego w Spółce: „Klient jest w Kauflandzie najważniejszy”, poprzez demonstrowanie wysokiej jakości towarów oferowanych przez Spółkę, jak również wysokiego standardu sprzedaży i obsługi. Działania te - w ocenie Spółki - wzmacniają jej pozycję konkurencyjną na rynku, wpływają na budowanie poczucia „przywiązania” wśród (dotychczasowych) klientów oraz budują jej pozytywny wizerunek - która oferując towary (o wysokiej jakości i konkurencyjnych cenach) - dba dodatkowo o wysoki standard warunków, w jakich Klienci mają realizować zakupy. Omawiane Gwarancje mają zatem kreować pozytywny wizerunek Spółki jako sprzedawcy dbającego o klientów, profesjonalnego, który - obok maksymalizacji obrotów handlowych - dąży jednocześnie do zapewnienia klientom komfortu i zadowolenia w ramach korzystania z sieci handlowej Spółki. Wdrożone Gwarancje mają zatem na celu dostarczyć klientom dodatkowych przesłanek, które mogłyby mieć wpływ na wybór hipermarketu Spółki (a nie placówki handlowej firmy konkurencyjnej), a w efekcie - budować w klientach przeświadczenia o zachowywaniu przez Spółkę najwyższych standardów obsługi oraz o tym, iż zakupy te warto realizować właśnie w jej hipermarketach (a nie u konkurencji). Z jednej strony działania te mogą mieć zatem wpływ na wywołanie u dotychczasowych klientów przeświadczenia, iż warto i wypada pozostać „lojalnym” wobec Spółki, a z drugiej strony - służą „przyciągnięciu” do niej nowych klientów.

W świetle powyższego zatem, uzasadnienia dla ponoszenia omawianych kosztów należy upatrywać w dążeniu przez Spółkę do realizacji i zwiększania poziomu obrotów handlowych, a w efekcie - wolumenu przychodów podatkowych Spółki. Działania te wpisują się w działania promocyjne, które służą - jak wskazano powyżej - oddziaływaniu na „rynek” i motywowaniu go (klientów) do zwiększenia popytu na towary objęte ofertą sprzedażową Spółki. Z uwagi na fakt, iż za pomocą omawianych działań możliwa jest stymulacja popytu na oferowane produkty, w ocenie Spółki należy wskazać, iż przedmiotowe koszty stanowią z jej perspektywy koszty racjonalne i gospodarczo uzasadnione, a w efekcie - przyczyniają się do intensyfikacji zakupów dokonywanych przez klientów w jej placówkach handlowych, a przez to - do uzyskiwania przez nią przychodów podatkowych, jak również ich zachowywania czy zabezpieczania.

Ponoszone przez Spółkę koszty w powyższym zakresie nie mogą zostać przyporządkowane do konkretnego przychodu, stanowią one bowiem koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami podatkowymi Spółki. Niemniej, ponoszenie przez Spółkę takich kosztów (innych niż bezpośrednio związanych z przychodami podatkowymi) jest bezsprzecznie związane z jej działalnością gospodarczą, jak również - co zostało wykazane powyżej - ponoszenie ich jest racjonalne i ekonomicznie uzasadnione (jako ukierunkowane na maksymalizację wolumenu obrotów Spółki).

Niezależnie od powyższego, Spółka wskazuje, iż organizowanie działań promocyjnych jest szeroko stosowane przez podatników w praktyce gospodarczej. Z uwagi na fakt, iż działania promocyjne mogą przybierać zróżnicowane formy (m.in. mogą mieć formę zwrotów gotówkowych, darmowych produktów, upustów, obniżek cen, gwarancji, itp.), działania te znajdują zastosowanie w różnego typu akcjach promocyjnych. Zasadność zaliczenia kosztów ww. działań promocyjnych była wielokrotnie potwierdzana przez organy podatkowe. Przykładowo Spółka wskazuje na stanowisko Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego z 26 września 2006 r., który wskazał, iż „(...) Akcje promocyjne pełnią funkcję motywacyjną, stymulującą do dokonywania większych zakupów. Należy podkreślić, że celem akcji promocyjnych było zwiększenie sprzedaży określonych produktów poprzez bezpośrednie oddziaływanie (motywowanie) odbiorców. (...) Z punktu widzenia podmiotu gospodarczego, wydatki te są racjonalne i całkowicie uzasadnione. Poniesienie bowiem wydatków na akcje promocyjne generuje dodatkowe przychody, których Spółka nie osiągnęłaby bez poniesienia tych wydatków” (nr ZD/4061-193/07). Mając na uwadze, iż w analizowanym stanie faktycznym koszty ponoszone przez Spółkę w ramach systemu Gwarancji również służą realizacji ww. celów motywujących i stymulujących klientów do dokonywania zakupów, do pozostania „lojalnym” wobec Spółki przy wyborze miejsca zakupów, stanowisko ww. organu odnieść można również do analizowanej sprawy (będącej przedmiotem niniejszego wniosku).

Spółka dodatkowo wskazuje, iż koszty ponoszone w ramach Gwarancji nie stanowią kosztów reprezentacji, które to koszty podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Reprezentacja ma co do zasady związek z wytwornością, okazałością, realizacją świadczeń „ponadstandardowych” w oparciu o definicję słownikową zawartą w Słowniku Języka Polskiego, PWN, Warszawa 1981 reprezentacja oznacza „okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną”. Tymczasem świadczenia realizowane przez Spółkę na rzecz klientów mają charakter symboliczny (kwota pieniężna nie przekracza 5 zł, zaś świadczenie rzeczowe jest upominkiem o porównywalnej wartości), ponadto, wynikają z podjętych przez Spółkę zobowiązań (w ramach wdrożonych Gwarancji), mających przede wszystkim na celu zrekompensować klientom „niedociągnięcia” z jej strony (o charakterze sporadycznym) w standardach sprzedaży przez nią reprezentowanych. Przedmiotowe świadczenia służą zatem budowaniu więzi z klientem, wywoływaniu u klienta poczucia sympatii i przywiązania do marki Spółki, aniżeli demonstracji w stosunku do klienta przez Spółkę jakiejkolwiek wytworności i okazałości.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Spółka stoi na stanowisku, iż postępowanie - polegające na zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów - przedmiotowych kosztów, związanych z realizacją na rzecz klientów Gwarancji, należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych jej wspólników. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby prawne. Wniosek natomiast złożyła Spółka, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby prawne – wspólników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.