INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 07 lipca 2008r. (data wpływu do tut. Biura 11 lipca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od września 2004r. wnioskodawca posiada kredyt w rachunku brokerskim, za który w całości zakupił akcje na GPW. Nabyte akcje są tego samego rodzaju, co posiadane już na rachunku, a nabyte wcześniej za pieniądze własne. Od momentu zakupu, czyli września 2004r. wnioskodawca utrzymuje akcje na rachunku w celu (jak mniema) podniesienia ich wartości. Co 6 miesięcy składa wniosek o prolongatę kredytu, którą otrzymuje, jednoczenie płacąc prowizje za przyznanie kredytu, oraz odsetki. Zgodnie z zasadą FIFO na spłatę odsetek i prowizji są zaliczane akcje nabyte wcześniej, czyli akcje nabyte za pieniądze własne. Składając deklaracje PIT-38 w kolejnych latach nie odliczał kosztów kredytu brokerskiego. Niemożność uznania kosztów obsługi kredytu brokerskiego jako kosztów bezpośrednich nie związanych z konkretnymi akcjami, lecz z utrzymaniem stanu posiadania akcji w źródle przychodów w tej konkretnej sytuacji powoduje konieczność zapłaty podatku bez możliwości kompensowania w pełni przychodów z kosztami w tym samym źródle przychodów w roku podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty prowizji poniesione przy prolongacie odnawialnego kredytu brokerskiego zaciągniętego na zakup akcji wraz z odsetkami mogą być odliczone od dochodu osiągniętego w tym samym źródle przychodów, lecz ze sprzedaży akcji tego samego rodzaju (zasada FIFO) nabytych za środki własne w rozliczeniu za rok w którym zostały poniesione...

Zdaniem wnioskodawcy do wydatków na nabycie akcji zaliczyć należy wydatki bezpośrednio związane z takim nabyciem, a więc wydatki bez których nie byłoby możliwe nabycie akcji.Należy rozdzielić pojęcie wydatków na nabycie akcji od źródeł finansowania tego rodzaju wydatków. Koszty obsługi i odsetki od kredytu nie stanowią wydatku na nabycie akcji, lecz niewątpliwie pozostają w związku z przychodami wnioskodawcy z tego źródła i należy odliczyć je od przychodu w roku ich poniesienia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176. z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2004r. - od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu. Dochodem, o którym mowa w art. 30b ust. 1 tej ustawy podatkowej jest zgodnie z ust. 2 pkt 1 tego artykułu różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14. Powyższa zasada ma zastosowanie przy ustalaniu dochodu ze zbycia papierów wartościowych, gdy możliwa jest ich identyfikacja i ustalenie dla zbywanych papierów wartościowych ich rzeczywistej ceny nabycia. Natomiast, jeżeli nie jest możliwa identyfikacja sprzedawanych papierów wartościowych należy stosować metodę FIFO (art. 24 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) tj. pierwsze przyszło - pierwsze wyszło. Metoda ta ma zastosowanie odrębnie do każdego z rachunków posiadanych przez podatnika, na którym są zdeponowane papiery wartościowe. Istotnym jest także, że do ustalania dochodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych według metody FIFO brane są tylko papiery zdeponowane na rachunku podatnika i dostępne mu w dniu dokonania zlecenia sprzedaży. Tak więc papiery zablokowane (zastawione) nie są brane pod uwagę dla określenia ceny nabycia.

Zgodnie z generalną zasadą ustalania kosztów uzyskania przychodów, określoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem określonych w art. 23 tej ustawy. Przy czym zauważyć należy, iż art. 23 ust. 1 pkt 38 określa, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym dochodu z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także umorzenia jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych.Z powyższego wynika, że kosztem nabycia akcji, lecz dopiero w momencie ich odpłatnego zbycia są wydatki poniesione w związku z ich nabyciem. Wydatki na nabycie obejmują więc nie tylko cenę zakupionego papieru wartościowego, ale także wszystkie inne koszty związane z ich nabyciem. Przepis stanowi bowiem o wydatkach na nabycie, a nie o cenie zakupu zbywanych walorów. W przypadku, gdy podatnik będący osobą fizyczną na objęcie akcji lub udziałów zaciągnął kredyt, za wydatki stanowiące koszt uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży akcji należy uznać również zapłacone przez niego odsetki z tytułu spłaty zaciągniętego na ten cel i wykorzystanego kredytu. Ustalenie tego kosztu w momencie sprzedaży akcji (udziałów), na których nabycie podatnik zaciągnął kredyt, powinno nastąpić w wysokości stanowiącej wartość odsetek faktycznie zapłaconych do momentu uzyskania przychodu z tej transakcji sprzedaży. Jeśli podatnik sprzedaje te akcje w częściach, dla celu ustalenia dochodu ze sprzedaży będzie uwzględniał odsetki faktycznie zapłacone w okresie od poprzedniej transakcji.

Zgodnie z powyższym koszty uzyskania przychodu z papierów wartościowych można podzielić na dwie grupy:

1. bezpośrednio przypisane do konkretnej transakcji – koszt nabycia odpłatnie zbywanego papieru wartościowego (cena jednostkowa x ilość papierów wartościowych),
2. koszty poniesione przez podatnika w roku podatkowym związane z obsługą rachunku przez biuro maklerskie, w celu uzyskania przychodu (koszty: prowizji, w tym prowizji kupna i sprzedaży, poniesionych w roku związanych z prowadzeniem lub założeniem rachunku, koszty transferu, zdeponowania papierów itp.).
   
   

W przedmiotowej sprawie na rachunku brokerskim wnioskodawca posiada akcje tego samego rodzaju nabyte w części za środki własne i w części za środki pochodzące z kredytu brokerskiego. Co sześć miesięcy wnioskodawca składa wniosek o prolongatę kredytu, którą otrzymuje jednocześnie płacąc prowizje za przyznanie kredytu oraz odsetki. Zgodnie z zasadą FIFO na spłatę odsetek i prowizji są zaliczane akcje nabyte wcześniej czyli akcje nabyte za pieniądze własne. Stosownie do powołanych przepisów i przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że prowizja i odsetki kredytowe stanowią koszt nabycia wyłącznie akcji, które zostały zakupione za środki pochodzące z kredytu. Tym samym nie można od przychodu uzyskanego ze zbycia akcji zakupionych za środki własne odliczyć kosztów prowizji i odsetek od kredytu, gdyż koszt ten nie jest związany z kosztem uzyskania przychodu tychże akcji. Wnioskodawca słusznie postąpił nie odliczając w kolejnych latach od przychodu wykazywanego w deklaracji PIT-38, kosztów związanych z kredytem brokerskim, ponieważ będzie mógł zacząć ten koszt odliczać dopiero wówczas gdy zgodnie z zasadą FIFO zacznie sprzedawać akcje nabyte na podstawie kredytu. Wyjaśnia się, że wnioskodawca jest w stanie ustalić ile akcji zakupił za środki własne a ile za środki pochodzące z kredytu, w związku z tym możliwe będzie określenie kiedy zacznie sprzedawać akcje nabyte na podstawie kredytu.

Reasumując, koszt kredytu brokerskiego może być odliczony jedynie od przychodu osiągniętego ze sprzedaży akcji nabytych za środki pochodzące z kredytu, gdyż będzie to koszt uzyskania tego przychodu. Jeżeli sprzedaż akcji zakupionych na podstawie kredytu będzie dokonywana w częściach, to wówczas do kosztów uzyskania przychodu będzie można zaliczyć wartość odsetek i prowizji faktycznie zapłaconych w okresie od poprzedniej transakcji sprzedaży do momentu uzyskania przychodu.

Zgodnie z powyższym stanowisko wnioskodawcy, iż koszty związane z kredytem brokerskim może odliczyć w roku ich poniesienia od przychodu uzyskanego ze sprzedaży akcji nabytych za środki własne uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.