INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2008r. (data wpływu 17 lipca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ze wskazaniem momentu powstania obowiązku podatkowego i podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ze wskazaniem momentu powstania obowiązku podatkowego i podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Na podstawie umowy dotyczącej sprzedaży urządzeń produkcyjnych Wnioskodawca nabył od niemieckiego sprzedawcy liczne maszyny i urządzenia.

Towary te były dostarczane do Wnioskodawcy sukcesywnie. Zgodnie z zawartą umową przejście własności poszczególnych maszyn na Wnioskodawcę następowało każdorazowo z chwilą wystawienia faktury.

Część zakupionych maszyn została w ramach sprzedaży przekazana przez sprzedawcę do Polski. W stosunku do tych transakcji Wnioskodawca rozliczył wewnątrzwspólnotowe nabycie.

W stosunku do części maszyn i urządzeń nie nastąpiło jednak ich przemieszczenie do Polski, lecz Wnioskodawca nabył je na terytorium Niemiec i udostępnił w ramach umowy najmu innemu podmiotowi. Nabycie tych maszyn nastąpiło w dniu 15 października 2007 roku. W związku z nabyciem tych maszyn Wnioskodawca otrzymał fakturę sprzedaży, w której sprzedawca, będący podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech, wykazał niemiecki podatek VAT z tytułu tej sprzedaży.

Z tytułu wynajmu maszyn na terytorium Niemiec Wnioskodawca naliczył i zafakturował czynsz. Miejscem świadczenia usług najmu rzeczy ruchomych, za wyjątkiem środków transportu, jest miejsce, w którym usługobiorca ma swoją siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług). Dlatego też Wnioskodawca nie rozliczał podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia tych usług.

Wnioskodawca nie był także zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec, ani też nie był obowiązany do rozliczania tego podatku, gdyż obowiązek w tym zakresie przejął najemca jako usługobiorca.

Maszyny nabyte w Niemczech były następnie sukcesywnie przemieszczane do Polski. W kwietniu i czerwcu 2008 roku sprzedawca maszyn wystawił na rzecz Wnioskodawcy faktury korygujące, w których skorygował do zera niemiecki podatek VAT, wykazany w fakturze zakupu z dnia 15 października 2007. W fakturach tych skorygowano także cenę niektórych maszyn. Jak wynika z treści faktur korygujących, korekta podatku miała miejsce w związku z przemieszczeniem maszyn do Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy istnieje konieczność rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia w związku z przemieszczeniem do Polski maszyn nabytych przez Wnioskodawcę na terytorium Niemiec i tam następnie wynajmowanych (na podstawie art. 9 lub art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług)...
   
2. Wskazania daty powstania obowiązku podatkowego w przypadku uznania, że nastąpiło wewnątrzwwspólnotowe nabycie (art. 20 ustawy o podatku od towarów i usług)...
   
3. Wskazania deklarowanej podstawy opodatkowania (art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie wystąpienia wewnatrzwspólnotowego nabycia zgodnie z zawarta umową, własność maszyn i urządzeń wymienionych na fakturze z dnia 15 października 2007r. została przeniesiona na Wnioskodawcę z dniem wystawienia tej faktury. Nabycie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel nastąpiło na terytorium Niemiec. Po przeniesieniu własności, Wnioskodawca mógł jako właściciel swobodnie rozporządzać tymi towarami. Dokonanego następnie przemieszczenia maszyn do Polski nie należy zatem traktować jako czynności warunkującej nabycie. Dlatego przemieszczenie to nie spowodowało powstania obowiązku podatkowego na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów stanowi także przemieszczenie towarów z innego państwa członkowskiego na terytorium Polski. Zgodnie z powołanym przepisem, aby takie przemieszczenie mogło być uznane za wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów, przemieszczenie to musi być dokonane przez podatnika podatku od wartości dodanej, będącego właścicielem tych towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Wnioskodawca nie był zarejestrowany dla potrzeb niemieckiego podatku od wartości dodanej, ani też nie był zobowiązany do naliczania tego podatku z tytułu usług najmu, gdyż obowiązek w tym zakresie przejął najemca. Dlatego też w związku ze sprowadzeniem do Polski maszyn nabytych uprzednio w Niemczech nie wystąpił obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Jeżeli czynność ta miałaby być rozliczona jako wewnątrzwspólnotowe nabycie, to tylko wówczas, gdyby sam fakt świadczenia usług na terytorium Niemiec stanowił przesłankę do uznania, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech. Taka interpretacja nie odpowiada jednak definicji podatnika w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym podatnikiem jest osoba podlegająca na podstawie ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z art. 4 Ordynacji podatkowej obowiązkiem podatkowym jest powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawach podatkowych. W przypadku usług najmu po stronie Wnioskodawcy nie powstała taka powinność, tak więc nie można twierdzić, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
   
2. eksport towarów,
   
3. import towarów,
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Natomiast przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju (art. 11 ust. 1 ww. ustawy o VAT).

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Ustawa o podatku od towarów i usług pozwala jednakże na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary, następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Powyższą "transakcję" można nazwać wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów.

Zastosowanie powyższego mechanizmu, w którym opodatkowaniu w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej podlega samo przemieszczenie towarów, pozwala na faktyczne opodatkowanie towarów w miejscu ich faktycznej konsumpcji. Przemieszczenie, o którym mowa, ma być dokonywane przez podatnika podatku od wartości dodanej, a zatem przez podatnika, który prowadzi działalność w innym państwie członkowskim (z którego rozpoczyna się transport lub wysyłka).

Towary przemieszczane przez podatnika mają mu posłużyć do wykonywania czynności opodatkowanych.

Powyższe rozwiązanie wynikające z art. 11 ust. 1 stanowi implementację art. 21 Dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), stanowiącego, iż za odpłatne wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika do celów działalności jego przedsiębiorstwa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika lub na jego rzecz z innego państwa członkowskiego, na terytorium którego towary te zostały wyprodukowane, wydobyte, przetworzone, zakupione lub nabyte w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b), lub do którego zostały one zaimportowane przez tego podatnika w ramach działalności jego przedsiębiorstwa.

W artykule 21 Dyrektywy rozszerzono definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów podlegającego opodatkowaniu o przypadki wykorzystania przez podatnika do celów działalności jego przedsiębiorstwa towarów wysyłanych lub transportowanych przez niego lub na jego rzecz z innego państwa członkowskiego. Przy czym dotyczy to jedynie towarów, które zostały na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu wyprodukowane, wydobyte, przetworzone, zakupione, nabyte w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej lub zaimportowane przez tego podatnika w ramach działalności jego przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia towarów (maszyn) należących do jego przedsiębiorstwa uprzednio nabytych od kontrahenta z Niemiec. W ramach tej transakcji doszło do przeniesienia prawa własności do rozporządzania towarem jak właściciel bez przemieszczenia towarów z Niemiec do Polski. Wnioskodawca udostępnił przedmiotowe maszyny i urządzenia w ramach umowy najmu na terytorium Niemiec innemu podmiotowi. Z tytułu wynajmu maszyn na terytorium Niemiec Wnioskodawca naliczył i zafakturował czynsz. Miejscem świadczenia usług wynajmu, dzierżawy, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu, jest miejsce, w którym nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona (art. 27 ust. 3 w powiązaniu z art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług). Miejscem świadczenia dla usług najmu majątku ruchomego jest terytorium Niemiec, zgodnie z siedzibą usługobiorcy. Należy więc przyjąć, że Wnioskodawca wykonywał czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na terytorium Niemiec. A zatem z tego tytułu stał się podatnikiem podatku od wartości dodanej. Bez znaczenia w tej sytuacji jest fakt, iż Wnioskodawca nie dokonał rejestracji dla potrzeb podatku od wartości dodanej. Istotnym jest tutaj sam fakt wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych na terytorium Niemiec. W przedmiotowej sytuacji zastosowanie znalazł mechanizm odwróconego opodatkowania, na podstawie którego obowiązek opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu majątku ruchomego przejął usługobiorca (kontrahent z Niemiec). Wnioskodawca nie rozliczał zatem podatku z tytułu świadczenia tych usług, gdyż jak wynika z pisma obowiązek w tym zakresie przejął najemca jako usługobiorca. Maszyny uprzednio nabyte w Niemczech były następnie sukcesywnie przemieszczane do Polski.

Zatem, w wyniku pisanego powyżej przemieszenia towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, z terytorium Niemiec na terytorium kraju, uprzednio nabytych od kontrahenta z Niemiec wystąpiła wewnatrzwspólnotowa dostawa towarów na terytorium Niemiec, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT dokonane na terytorium kraju.

Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE przemieszczenie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do innego państwaczłonkowskiego uznaje się za odpłatną dostawę towarów.

„Przemieszczenie do innego państwa członkowskiego” oznacza każdą wysyłkę lub transport rzeczowego majątku ruchomego przez podatnika lub na jego rzecz, do celów działalności jego przedsiębiorstwa, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, w którym ten majątek się znajduje, jednakże na terytorium Wspólnoty.

W związku z wystąpieniem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium Niemiec Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku od wartości dodanej, bowiem w myśl art. 9 ust. ww. Dyrektywy „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Na podstawie powyższego należy zatem przyjąć, iż Wnioskodawca stał się również podatnikiem podatku od wartości dodanej z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium Niemiec.

Zgodnie z art. 32 cyt. Dyrektywy VAT w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawyuznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy.

Analogiczne rozwiązanie dotyczące określenia miejsca dokonania dostawy towarów zostało zawarte w art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejscem dokonania dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. A zatem w przedmiotowej sytuacji wskazanej we wniosku, miejscem dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest terytorium Niemiec.

W wyniku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należących do majątku Wnioskodawcy z terytorium Niemiec na terytorium kraju nastąpiło przemieszczenie maszyn i urządzeń, które stanowi wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, w rozumieniu art. 11 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej według stawek właściwych dla nabytych towarów.

W odniesieniu do kwestii powstania obowiązku podatkowego zastosowanie znajduje art. 20 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Przepis ten ustanawia generalną zasadę dotyczącą powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Od powyższej zasady ustawodawca wprowadził pewne wyjątki określone m. in. w ust. 6 art. 20 ustawy o podatku VAT.

W myśl tego przepisu, w przypadku gdy przed terminem o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Zasada ta jednak nie znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania. W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Wnioskodawca przemieszcza towary należące do jej przedsiębiorstwa z terytorium Niemiec na terytorium kraju. Obowiązek podatkowy powstanie zatem zgodnie z art. 20 ust. 5 ww. ustawy o VAT tj. 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

W związku z powyższym obowiązkiem podatnika jest wystawienie faktury wewnętrznej na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT zgodnie, z którym w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne, za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonanie w tym okresie (…).

Skoro w rozpatrywanej sprawie obowiązek podatkowy powstał 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, Wnioskodawca ma zatem obowiązek wystawić z tego tytułu, na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, fakturę wewnętrzną.

Zgodnie z przepisem art. 31 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. W myśl art. 31 ust. 2 podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
   
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnatrzwspólnotowego nabycia opisanego w złożonym wniosku należy uznać cenę nabycia tych towarów, a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez podmiot, który sprzedał Wnioskodawcy towary (kontrahent niemiecki).

Tak określona podstawa opodatkowania obejmie też podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku (art. 31 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 31 ust. 5 ustawy). A zatem podstawa opodatkowania obejmuje również podatek od wartości dodanej uiszczony na terytorium Niemiec w związku z nabyciem towarów będących następnie przedmiotem przemieszczenia do kraju.

W myśl § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony (ust. 2).

Natomiast w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio (ust. 3).

Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca lub import usług (ust. 4).

Zatem w świetle cyt. wyżej przepisu § 37 ust. 4 ww. rozporządzenia, kwoty wyrażone w walucie obcej z tytułu dokonanej transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów winny zostać przeliczone według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego tj. na dzień 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. W przypadku gdy na ten dzień bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.

Reasumując, wyżej opisana transakcja spełnia przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ww. ustawy o VAT i tym samym stanowił wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem. Obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Natomiast podstawę opodatkowania w przedmiotowej sprawie stanowi cena nabycia obejmująca również podatek od wartości dodanej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.