INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2008 r. (data wpływu 23 czerwca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data wpływu 5 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wynajmu kontenerów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług wynajmu kontenerów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zwrócił się do Głównego Urzędu Statystycznego w Łodzi o zakwalifikowanie do właściwego grupowania PKWiU jednej z usług świadczonych przez firmę - usługi zwanej jako demurrage kontenerowy. Demurrage kontenerowy, czyli przetrzymanie kontenera, opłata stosowana przez armatorów kontenerowych z tytułu przetrzymania kontenerów morskich armatora ponad czas wolny.

Armator przewozi na statku kontener z ładunkiem do portu wyładunku zgodnie z umową przewozu. Kontener z ładunkiem przewożony jest z portu leżącego poza granicami Polski, może to być port leżący na terenie Unii Europejskiej lub poza nią. Warunki umowy o przewóz określone są w konosamencie armatora. Warunki te przewidują m.in., że armator zezwala odbiorcy ładunku wymienionym w tymże konosamencie na określoną ilość dni wolnych w czasie których nie są pobierane opłaty od odbiorcy ładunku za korzystanie z tego kontenera. Te dni wolne są generalnie przeznaczone na odbiór przez odbiorcę kontenera z ładunkiem z portu wyładunku, dowiezienie go do miejsca docelowego poza portem morskim oraz zwrot kontenera pustego na składowisko kontenerów (tzw. depot kontenerowy) wskazany przez armatora.

Po wygaśnięciu okresu wolnego od opłat, armator nalicza wobec odbiorcy ładunku lub spedytora odbiorcy opłatę za przetrzymanie kontenera ponad czas wolny. Czas przetrzymania kontenera liczony jest od dnia wyładunku kontenera ze statku w porcie wyładunku do dnia zwrotu pustego kontenera. Przetrzymanie kontenera ma więc miejsce częściowo na terenie portu morskiego, a częściowo poza portem morskim na terenie kraju. Z góry nie można określić ile dni kontener będzie przebywał na terenie portu, a ile poza nim.

Główny Urząd Statystyczny w Łodzi w piśmie z dnia 29 kwietnia 2008 r. zakwalifikował usługę przetrzymania/wynajęcia kontenera odbiorcy ładunku lub spedytorowi odbiorcy ponad czas określony w umowie w grupowaniu PKWiU 71.21.13-00.00 „Usługi dzierżawy lub wynajmu kontenerów”.

W piśmie uzupełniającym opis stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca działa na terenie Polski na podstawie umowy agencyjnej w imieniu i na rzecz armatora morskiego. Firma jest właścicielem i operatorem statków oraz kontenerów, świadczy usługi międzynarodowego transportu morskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi wynajmu/dzierżawy kontenerów określone przez GUS w Łodzi jako mieszczące się w grupie PKWiU 71.21.13-00.00 „Usługi dzierżawy lub wynajmu kontenerów” zdefiniowane przez Spółkę jako demurrage kontenerowy mieszczą się w zakresie art. 83 ust. 1 pkt 9 lub art. 83 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku od towarów i usług, czy podlegają opodatkowaniu stawką 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z opisem usługi demurrage kontenerowy oraz klasyfikacją nadaną przez Urząd Statystyczny, prawidłowe jest zastosowanie 22% stawki podatku od towarów i usług. Stanowisko swoje uzasadnia tym, iż usługa świadczona jest zarówno na terenie portu morskiego, jak i poza nim - na terenie całego kraju, oraz że usługa ta może zaistnieć oddzielnie i nie służy bezpośrednio potrzebom środków transportu morskiego – temu służy określony w konosamencie okres wolny, w czasie którego nie są pobierane opłaty za korzystanie z kontenera, i służy on do odbioru kontenera z ładunkiem oraz zwrot pustego na składowisko kontenerów wskazane przez armatora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 9 ustawy stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług świadczonych na obszarze polskich portów morskich, polegających na obsłudze morskich środków transportu. Zakres zastosowania powyższego artykułu ograniczony jest do usług polegających na obsłudze morskich środków transportu, które są świadczone tylko i wyłącznie na terenie portu morskiego.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 83 ust. 1 pkt 17 ustawy, opodatkowaniu 0% stawką podatku od towarów i usług podlegają również usługi świadczone na rzecz armatora morskiego, służące bezpośrednim potrzebom środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i ich ładunkom.

W odniesieniu do usług wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 9, a także w pkt 17 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do zastosowania 0% stawki podatku ustawodawca uzależnił – jak wynika z zapisu ust. 2 tegoż artykułu – od prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka – armator, właściciel kontenerów – nalicza opłaty za dłuższe niż przewidziane umownie przetrzymywanie kontenerów przez odbiorców ładunków lub spedytorów odbiorców, przy czym przetrzymywanie to ma miejsce częściowo na terenie portu, a częściowo poza nim, odbiorcy zabierają bowiem kontener z portu i przewożą go do docelowego miejsca wyładunku poza portem morskim, a następnie zwracają kontener na tzw. depot kontenerowy wskazany przez armatora.

Z wniosku wynika również, iż Główny Urząd Statystyczny zakwalifikował świadczoną przez Spółkę usługę przetrzymywania/wynajęcia kontenera ponad czas określony w umowie w grupowaniu PKWiU 71.21.13-00.00 – „Usługi dzierżawy lub wynajmu kontenerów”.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny jak i istniejące w tym zakresie regulacje prawne należy zauważyć, iż – niezależnie od faktu, czy usługa służy bezpośrednim potrzebom środków transportu morskiego i ich ładunkom - wykluczone jest zastosowanie w przedmiotowej sprawie art. 83 ust. 1 pkt 17 ustawy, gdyż usługa wynajmu kontenerów świadczona jest przez armatora, a nie jak wymaga tego przepis „na rzecz armatora morskiego”.

Odnośnie zastosowania obniżonej, 0% stawki podatku na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, iż wobec faktu, że usługa sklasyfikowana została jako usługa najmu (dzierżawy), a jej charakter nie pozwala, by traktować ją jako usługę polegającą na obsłudze morskich środków transportu oraz okoliczność, że kontenery opuszczają teren portu morskiego, brak jest podstaw do przyjęcia wskazanego wyżej przepisu jako podstawy prawnej w omawianym stanie faktycznym. Usługa ta podlegać będzie zatem opodatkowaniu według stawki podatku od towarów i usług określonej na podstawie art. 41 ust. 1, tj. w wysokości 22%.

Końcowo należy podkreślić, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych świadczonych usług, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego klasyfikacji statystycznej świadczonych usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.