INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. N…., przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2008r. (data wpływu 14 sierpnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy towarów używanych, w stosunku do których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy towarów używanych, w stosunku do których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zajmuje się m.in. świadczeniem usług leasingu. Spółka zakupiła od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, niebędącej podatnikiem VAT, samochód osobowy, który następnie został oddany do używania na podstawie umowy leasingu finansowego. Spółka nie odliczyła podatku VAT przy zakupie samochodu, a samochód spełnia kryteria towaru używanego wynikające z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT. Po zawarciu umowy leasingu i wydaniu towaru spółka wystawiła fakturę VAT marża uznając, że do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT mają zastosowanie przepisy art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca słusznie zastosował przepis art. 120 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dokonując dostawy towarów używanych...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo zastosowała uregulowania z art. 120 ustawy VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się również m.in. wydanie towarów na podstawie umowy leasingu finansowego. Z kolei z treści art. 120 ust. 4 i 10 ustawy VAT wynika prawo do opodatkowania przychodu z dostawy towarów używanych nabytych od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT, w wysokości uzyskanej marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą ustawą lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).Natomiast w myśl art. 7 ust. 9 cyt. ustawy o VAT przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.Zgodnie z przepisem art. 120 ust. 4 cyt. ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, (…), nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża, stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku. W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, dla potrzeb stosowania rozdziału 4 ustawy o VAT, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie (…) – czyli także samochody osobowe.

Zatem z ww. przepisów wynika, iż opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Istotne jest jednak przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte. Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników podatku od towarów i usług, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Natomiast art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o VAT zwalnia od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy rozumie się pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku. Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupił od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, niebędącej podatnikiem VAT, samochód osobowy, który następnie został oddany do używania na podstawie umowy leasingu finansowego. Spółka nie odliczyła podatku VAT przy zakupie samochodu a samochód spełnia kryteria towaru używanego wynikające z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT. Po zawarciu umowy leasingu i wydaniu towaru spółka wystawiła fakturę VAT marża uznając, że do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT mają zastosowanie przepisy art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż o ile leasing finansowy, o którym mowa we wniosku, jest leasingiem w rozumieniu przepisów art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, to w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów.Uwzględniając zatem przytoczone powyżej przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku nabycia używanego samochodu od osoby niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej w celu jego dalszej odsprzedaży (a w tym konkretnym przypadku wydania go na podstawie umowy leasingu finansowego), zostały spełnione przesłanki z art. 120 ustawy o VAT, co oznacza, iż przy tego typu transakcjach można zastosować szczególną procedurę opodatkowania marży.Ustawodawca w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT wskazał, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. W art. 120 ust. 16 prawodawca zastrzegł, iż podatnik wykonujący czynności polegające na dostawie towarów używanych nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów, w przypadku gdy opodatkowaniu podlega marża. Zgodnie z § 9 ust. 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 120 ustawy, w miejsce oznaczenia "FAKTURA VAT" stosuje się oznaczenie "FAKTURA VAT marża".

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo, tut. organ zauważa, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie posługuje się pojęciem przychodu, natomiast zgodnie z ww. art. 120 ustawy o VAT, w okolicznościach wskazanych w tym przepisie, podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.