INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2008 r. (data wpływu 2 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości delegacji wypłacanych pracownikom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości delegacji wypłacanych pracownikom.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie prac remontowo – budowlanych rozlicza się Pan na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Ma Pan zamiar zawrzeć umowę o współpracy z firmą szwedzką na remont domku jednorodzinnego w Szwecji. W celu wykonania zamówienia chce Pan wyjechać z Pana dwoma pracownikami na ok. 14 dni w miesiącu w okresie od czerwca do września 2008 r. Pracownicy zgodzili się na wyjazd, o którym mowa pod warunkiem, że za każdy dzień pobytu za granicą otrzymają poza swoim wynagrodzeniem z tytułu zawartej umowy o pracę ryczałt za diety (351 SEK) i na nocleg (300 SEK) dziennie. Firma nie gwarantuje pracownikom ani mieszkania, ani wyżywienia. W umowach o pracę z pracownikami będzie określone stałe miejsce pracy w kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy koszty z tytułu wypłaconego ryczałtu delegacji zagranicznej w wysokości 651 SEK dziennie będą kosztem uzyskania przychodu w sensie podatkowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 77⁵ § 1 i § 2 Kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie czynności poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy przysługuje zwrot diet oraz ryczałtu za nocleg na podstawie Rozporządzenia Ministra Polityki i pracy Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami podatkowymi są również tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z zatrudnieniem pracowników będą miały istotny wpływ na osiągnięcie przychodu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Po zawarciu umowy z kontrahentem zagranicznym Pana przychodem będzie faktura za wykonanie usługi w Szkocji, a kosztami wynagrodzenia pracowników delegacje zagraniczne związane z wyjazdem pracowników do Szwecji w wysokości 117.180 SEK (651 SEK x max 183 dni) dla każdego pracownika osobno, koszty promu i kabin, koszty biletu za przejazd samochodem, koszty narzędzi niezbędnych do wykonania tych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostaną w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Jednak, należy mieć na uwadze art. 23 ust. 1 pkt 55, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy oraz treść art. 23 ust. 1 pkt 55a, według którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), w części finansowanej przez płatnika składek.

W konsekwencji powyżej cytowanych przepisów jeżeli przedmiotowe wydatki związane są z działalnością gospodarczą oraz spełniona jest dyspozycja generalna określona w art. 22 ust. 1 ustawy to niezależnie od tego, czy wypłacane pracownikom – środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy – dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełnią dyspozycję cytowanych wyżej przepisów oraz art. 23 ust. 1 pkt 55 i pkt 55a ww. ustawy.

Przepisy prawa podatkowego – pomimo, iż ww. przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost odwołuje się do tego pojęcia, nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

W konsekwencji rozstrzygniecie kwestii dotyczącej obowiązku czy zasadności wypłacania przez Pana diet i należności za czas pracy nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Mając na uwadze powyższe, zajęte przez Pana stanowisko w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przedmiotowych środków pieniężnych wypłacanych zatrudnionym pracownikom w zawodzie kierowca, świadczących usługi transportowe, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.