INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2008 roku (data wpływu 21 lipca 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) – dotyczącego umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podlegania opodatkowaniu w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terenie Danii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełniony pismem z dnia 3 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) – dotyczącego umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podlegania opodatkowaniu w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na terenie Danii.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka ma siedzibę w Polsce, jedynym jej wspólnikiem i prezesem i jest obywatel Danii. Obecnie Spółka wykonuje prace budowlane w Polsce i Danii. Spółka nie prowadzi działalności w Danii poprzez zakład. Podatek dochodowy od osób prawnych płacony jest tylko w Polsce. Spółka zatrudnia polskich pracowników, którzy wykonują prace w Polsce i w Danii.

Spółka zamierza wykonywać pracę tylko w Danii, nadal nie prowadząc tam działalności poprzez zakład. Dodatkowo w piśmie z dnia 3 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) Wnioskodawca wskazał, iż użyte w złożonym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego sformułowanie „zakład” jest tożsame z pojęciem zakładu, o którym mowa w art. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Ponadto stwierdzono, iż Spółka nie przewiduje uzyskiwania dochodów na terenie Danii innych niż z tytułu wykonywania prac budowlanych.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Gdzie Spółka powinna płacić podatek dochodowy od osób prawnych – w Polsce, czy w Danii w sytuacji gdy prace będą wykonywane tylko w Danii...

Zdaniem Spółki wymienione dochody będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych tylko w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. g Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368) określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" oraz "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają, odpowiednio, przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. Konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego tylko w tym Państwie.

Powyższy przepis odsyła przy definiowaniu tego pojęcia do prawa wewnętrznego umawiających się państw, czyli do zawartych w nim kryteriów podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wskazane kryterium zawarte jest w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Tak więc co do zasady Spółka z uwagi na miejsce swojej siedziby będzie podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Tym niemniej w sytuacji wystąpienia kolizji norm prawnych zawartych w wewnętrznych systemach prawnych dwóch państw zastosowanie znajdzie art. 4 ust. 3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, który stanowi: jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba niebędąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

Zauważyć należy, iż ani powyższa umowa dwustronna ani też Umowa Modelowa OECD nie zawierają definicji pojęcia „miejsca faktycznego zarządu” czy „miejsca zarządu” osoby prawnej. W piśmiennictwie przyjmuje się, iż jest to miejsce, w którym najwyższa rangą osoba lub grupa osób (np. zarząd) podejmuje w istocie kluczowe decyzje zarządcze i handlowe, niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania jednostki jako całości (J. Banach, Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, wyd. 2, Warszawa 2002 s. 117).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy wskazać, iż w sytuacji gdy Spółka będzie podlegała według duńskich przepisów nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu również w Danii, wówczas dla rozstrzygnięcia miejsca rezydencji zasadnicze znaczenie będzie miało miejsce, podejmowania decyzji przez zarząd Spółki.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 5 ust. 1 oraz art. 5 ust. 2 cytowanej Konwencji, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

1. siedzibę zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat,
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Z kolei stosownie do brzmienia art. 5 ust. 3 powołanej Konwencji, plac budowy, prace budowlane lub instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwają dłużej niż dwanaście miesięcy.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego Spółka wskazała, iż na terenie Danii nie powstanie zakład w rozumieniu przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, w konsekwencji dochody z tytułu prowadzonej na terenie Danii działalności Spółki mającej siedzibę w Polsce, której zarząd sprawowany jest na terytorium Polski będą podlegały opodatkowaniu tylko w Polsce.

Podkreślić jednakże należy, iż w przypadku gdy prowadzone prace budowlane spełnią kryterium, o którym mowa w art. 5 ust. 3 powoływanej Konwencji, wówczas dochody uzyskane przez Spółkę, które można by przypisać powstałemu zakładowi będą musiały być opodatkowane w Danii.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.