INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 03.07.2008 r. (data wpływu 04.08.2008 r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym wydatków poniesionych na budowę hali oraz zakup wyposażenie hali - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.08.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym wydatków poniesionych na budowę hali oraz zakup wyposażenie hali.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie umowy podpisanej z Międzygminnym Związkiem Komunalnym przyjął do wykonania na okres 3 lat eksploatację i administrowanie Zakładem Surowców Wtórnych.

W czerwcu 2008 r. Zakład spłonął.

Wnioskodawca odbudował halę, która zupełnie spłonęła oraz odkupuje środki trwałe, które znajdowały się wewnątrz hali i uległy całkowitemu zniszczeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy nakłady inwestycyjne poniesione na odbudowę hali oraz zakupienie środków trwałych można potraktować jako inwestycję w obcych środkach trwałych i amortyzować...
2. Czy od wyżej wymienionych zakupów można odliczyć podatek VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy nakłady inwestycyjne oraz zakup środków trwałych można zaliczyć do inwestycji w obcych środkach trwałych i amortyzować przez okres obowiązywania umowy.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek w zakresie pytania drugiego dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Natomiast stosownie do art. 22a ust. 2 pkt 1 i 2 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.
   
   

Jak wynika przy tym z art. 22c pkt 1 wskazanej powyżej ustawy – amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Ustawy nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiują pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 5a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Z kolei środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości). Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji ( np. modernizacja wynajętego lokalu ) lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowego poprzez „inwestycje w obcych środkach trwałych” należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak wykorzystywany, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy itp.). Natomiast nowe budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie są specyficznym środkiem trwałym. Jest to spowodowane faktem, że mogą one nie być własnością podmiotu, który zbudował ten budynek (zgodnie z zasadą, że wszystko co trwale stoi na gruncie jest własnością właściciela gruntu).

W świetle powyższego, nieprawidłowe jest zaliczenie wybudowanej hali na cudzym gruncie oraz wyposażenia budynku ( hali ) do środków trwałych określonych jako „inwestycje w obcych środkach trwałych”.

Przepisy prawa podatkowego dopuszczają w takiej sytuacji możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku trwałego nie stanowiących własności podatnika na podstawie powołanego powyżej art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Taka sytuacja będzie miała miejsce wówczas, gdy Wnioskodawca wybuduje budynek ( halę ) na cudzym gruncie, którym dysponuje na podstawie umowy, z której wynika prawo do wybudowania na tym gruncie budynku lub budowli. Budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie stanowią odrębną grupę składników majątku podlegającą amortyzacji, niezależnie od przewidywanego okresu używania. Amortyzacji budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie dokonuje się na ogólnych zasadach wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy (art. 22i ust. 1 ww. ustawy).

W świetle powyższych ustaleń, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na budowę hali na nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Międzygminnego Związku Komunalnego zakwalifikować należy jako odrębny środek trwały.

Analizując stan faktyczny w zakresie nabycia pozostałych środków trwałych, stanowiących wyposażenie hali należy uwzględnić powołany już przepis art. 22a ust. 1 ww. ustawy.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nabywając urządzenia stanowiące wyposażenie hali Wnioskodawca nabędzie odrębne środki trwałe, które stanowić będą jego własność.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z uwagi jednakże na fakt, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym w przypadku budowy hali, jak i odkupienia środków trwałych znajdujących się przed spaleniem w hali nie mamy do czynienia z inwestycją w obcym środku trwałym, a z wytworzeniem nowych środków trwałych, przepisy dotyczącej inwestycji w obcych środkach trwałych nie znajdą zastosowania.

Zakupione pozostałe środki trwałe będą podlegały amortyzacji na zasadach ogólnych według stawki właściwej dla tychże środków trwałych, określonej w Wykazie Rocznych Stawek Amortyzacyjnych stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Reasumując należy stwierdzić, iż zarówno odbudowana hala, jak i zakup pozostałych środków trwałych nie będzie stanowić inwestycji w obcym środku trwałym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.