INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2008r. (data wpływu 23 lipca 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2008r. (data wpływu 23 października 2008r.) oraz pismem z dnia 27 października 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT w związku z realizowaną inwestycją, która miała zostać oddana w nieodpłatne użytkowanie, jednakże w trakcie trwania inwestycji postanowiono zmienić jej przeznaczenie w ten sposób, że po zakończeniu oddana zostanie w odpłatną dzierżawę (sytuacja oznaczona przez Wnioskodawcę jako B) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2008r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT w związku z realizowaną inwestycją, która miała zostać oddana w nieodpłatne użytkowanie, jednakże w trakcie trwania inwestycji postanowiono zmienić jej przeznaczenie w ten sposób, że po zakończeniu oddana zostanie w odpłatną dzierżawę (sytuacja oznaczona przez Wnioskodawcę jako B).
Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 października 2008r. (data wpływu 23 października 2008r.) oraz pismem z dnia 27 października 2008r., będącymi odpowiedziami na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1063/08/AS z dnia 8 października 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca realizuje inwestycję współfinansowaną z Funduszu Spójności na podstawie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z dnia 7 lipca 1995 jako Gmina Miejska - Urząd Miasta. Na podstawie decyzji w sprawie nadania numeru identyfikacyjnego Gmina Miejska - Urząd Miasta ma obowiązek posługiwania się tym numerem na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Gmina jako Jednostka Samorządu Terytorialnego, mimo iż na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 poz. 654 z późn. zmianami) jest zwolniona od podatku dochodowego, zachowuje w tym zakresie status podatnika od towarów i usług, Wójt gminy wykonuje swoje zadania przy pomocy urzędu gminy (art. 33 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Stąd też podatnikiem podatku od towaru i usług w stosunku do całej działalności jest wyłącznie gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. Zarówno gmina jak i Urząd Gminy, w związku ze swoimi działaniami stosuje jednakowe oznaczenie identyfikacji podatkowej NIP. Tym samym składa jedną deklarację VAT-7.
Przedmiotem inwestycji wskazanej w sytuacji B są wytworzone środki trwałe (więcej niż jeden). Należą do nich: nieruchomości – obiekty budowlane wraz z instalacjami technologicznymi i gruntem oraz środki trwałe (np. obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, a także środki transportu). Zgodnie z art. 49 KC urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu. W celu wytworzenia środka trwałego Wnioskodawca nabywa usługi od podmiotów zewnętrznych.
W każdym przypadku wartość początkowa środków trwałych będzie przekraczała kwotę 15 000 zł i zostanie obliczona w oparciu o koszt wytworzenia.
Inwestycja oznaczona, jako sytuacja B znajduje się w trakcie realizacji, a Wnioskodawca zamierzał oddać środek trwały w nieodpłatne użytkowanie po jego wybudowaniu.
Wnioskodawca zamierzał po wybudowaniu środka trwałego oddać go w nieodpłatne użytkowanie. Tym samym Wnioskodawca nie odliczał na bieżąco naliczonego podatku VAT związanego z nabywanymi usługami. Jednakże w tracie realizacji inwestycji Wnioskodawca postanowił, iż po zakończeniu procesu inwestycyjnego, środek trwały zostanie oddany w odpłatną dzierżawę P. Sp. z o.o. w R. (P.).
Podmiot ten jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka kapitałowa), w której 100% udziałów posiada Jednostka Samorządu Terytorialnego - Gmina Miejska R. Zgodnie z kodeksem spółek handlowych, P. ma osobowość prawną.
W myśl art. 2 ust. 1 oraz art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zmianami) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność; w szczególności zadania własne obejmują sprawy: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizację, usuwanie i oczyszczanie ścieków komunalnych. Oczyszczaniem ścieków w gminie R. zajmuje się P. Sp. z o.o. w R.
Przekazanie mienia w nieodpłatne użytkowanie miało mieć związek z wykonywaniem zadań własnych przez Gminę.
W trakcie realizacji inwestycji Wnioskodawca postanowił, że po zakończeniu procesu inwestycyjnego, środki trwałe zostaną oddane w odpłatną dzierżawę. Decyzja zostanie formalnie podjęta przez organ do tego uprawniony na najbliższej sesji Rady Miasta tj. 30 października 2008r. Natomiast zawarcie odpłatnej umowy dzierżawy dla wytworzonych już środków trwałych planowane jest od dnia 1 listopada 2008r. Następne umowy dzierżawy będą zawierane sukcesywnie po wytworzeniu kolejnych środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien na bieżąco odliczać naliczony podatek VAT od wydatków ponoszonych w tracie wytwarzania środka trwałego, a zatem w konsekwencji winien sporządzić korekty deklaracji VAT za okresy, w których Wnioskodawca otrzymał faktury od swoich dostawców...

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on na bieżącą odliczać naliczony podatek VAT od wydatków ponoszonych w tracie wytwarzania środka trwałego i wobec braku możliwości zastosowania art. 91 ust. 7 ustawy VAT w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca winien dokonać korekty deklaracji VAT-7 za okresy, w których otrzymał faktury od swoich dostawców.
W świetle art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Tym samym w celu zweryfikowania tezy dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik winien sprawdzić czy nabyte towary i usługi są (będą) wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Podatnik winien dokonywać bieżącej weryfikacji dotyczącej przysługującego mu prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT, wynikającego z otrzymanych od dostawców faktur.
Wnioskodawca w tracie budowy środka trwałego postanowił dokonać zmiany przeznaczenia tegoż środka trwałego. Początkowo planowano, iż środek po zakończeniu jego budowy będzie wykorzystywany do wykonywania czynności nieopodatkowanych (oddanie w nieodpłatne użyczenie). Tym samym w świetle art. 86 ust. 1 ustawy VAT Wnioskodawcy, jako podatnikowi podatku VAT nie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT związanego z nabywanymi do wytworzenia środka trwałego usługami oraz towarami.
Jednakże Wnioskodawca w tracie budowy postanowił, iż po zakończeniu budowy środek trwały zostanie oddany w odpłatną dzierżawę. Tym samym Wnioskodawca będzie wykorzystywać wytworzony środek trwały do wykonywania czynności opodatkowanych (odpłatna dzierżawa). Dlatego też należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawiązanego z nabywanymi do wytworzenia środka trwałego usługami oraz towarami. Prawo to przysługuje zarówno w odniesieniu do nabytych już usług oraz towarów, jak również będzie przysługiwało w odniesieniu do tych usług i towarów, które zostaną nabyte przez Wnioskodawcę w przyszłości, w ciągu dalszego realizowania projektu inwestycyjnego. Wobec faktu, iż zmiana przeznaczenia środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych nastąpiła w trakcie jego budowy, nie wystąpi w tym przypadku okoliczność wskazana w art. 91 ust. 7 ustawy VAT. W świetle tego przepisu podatnik zobowiązany jest do dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Tym samym dyspozycja tego przypisu odnosi się do tych towarów i usług, które podatnik już wykorzystuje (wykorzystywał) do wykonywania czynności opodatkowanych lub nieopodatkowanych. W analizowanym przypadku mamy natomiast do czynienia z zamiarem wykorzystywania środka trwałego do wykonywania czynności opodatkowanych, a nie z jego faktycznym wykorzystywaniem. Dlatego też w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego (sytuacja B) nie będzie miał zastosowania przepis art. 91 ust. 7 ustawy VAT tylko dyspozycja zawarta w art. 86 ust. 13 ustawy VAT. Tym samym Wnioskodawca winien skorygować naliczony podatek VAT związany z nabytymi usługami i towarami służącymi do wytworzenia środka trwałego poprzez dokonanie korekt deklaracji VAT-7 za miesiące, w których Wnioskodawca otrzymał faktury od swoich dostawców. Podobne stanowisko w tej sprawie zajmują organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2008 roku Minister Finansów (sygn. IBPP1/443-572/07/PK/KAN-3003/07) wskazał, co następuje: „Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że w lutym 2005r. rozpoczęto modernizację budynku. Początkowo ten budynek miał służyć jako Dom Pomocy Społecznej, zatem miał służyć wyłącznie czynnościom zwolnionym od podatku, a następnie wewnętrznym zarządzeniem z dnia 28 marca 2006r. zmieniono przeznaczenie realizowanej inwestycji z Domu Pomocy Społecznej na hotel, który ma służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym.
W związku z powyższym, jeżeli poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na modernizację budynku służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym to Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego tych wydatków w myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, a nie znajdzie zastosowania art. 91 ust. 7 ustawy, gdyż Podatnik w żadnym momencie działalności nie wykorzystał poczynionych zakupów do działalności zwolnionej, a jedynie miał taki zamiar.
Zatem jeśli w przewidzianych przepisami prawa terminach Spółka nie dokonała odliczenia podatku naliczonego może dokonać korekt deklaracji na zasadach określonych w wymienionym art. 86 ust. 13 ustawy o VAT. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednak należy podkreślić, że wynika to z innej podstawy prawnej niż ta, na którą powołał się Wnioskodawca."
Przestawiając własne stanowisko w wyżej przywołanym wniosku podatnik wskazał na konieczność dokonania korekty deklaracji za poszczególne miesiące, w których otrzymywał faktury VAT od swoich dostawców. Organ podatkowy zgodził się (jak zostało to wskazane powyżej) z tak wyrażonym przez podatnika poglądem.
Reasumując, Wnioskodawca w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego (sytuacja B) winien dokonywać kontroli prawa do odliczenia podatku naliczonego na bieżąco, a nie czekać z weryfikacją tego prawa do momentu oddania środka trwałego do użytkowania. Tym samym w przypadku gdy w trakcie budowy zmianie ulegnie zamiar wykorzystania środka trwałego (z przeznaczenia wykorzystania tego środka do czynności nieopodatkowanych na przeznaczenie środka do wykonywania czynności opodatkowanych) Wnioskodawca winien skorygować deklaracje VAT-7 za miesiące, w których otrzymał od swoich dostawców faktury potwierdzające fakt nabycia towarów i usług związanych z wytworzeniem tego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, lecz są objęte zwolnieniem o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Zgodnie bowiem z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).
Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent).
W myśl art. 33 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy o samorządzie gminnym, Wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy.
Jak wynika z powyższego, urząd gminy (miasta) nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i nie podzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, również ma gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Zatem Urząd Miasta działając w imieniu Miasta realizuje zadania własne Miasta i w tym zakresie jest zwolniony z podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 86 ust 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
   
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
   
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.
Zgodnie z art. 88 ust. 3 pkt 1, przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 (czyli towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji) oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów.
Mając powyższe przepisy na uwadze należy stwierdzić, iż aby skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ponoszone wydatki winny stanowić koszt uzyskania przychodu lub być związane z nabyciem środka trwałego, wyjątkiem od tej zasady są przypadki gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca realizuje inwestycję polegającą na wytworzeniu środków trwałych. Należą do nich: nieruchomości – obiekty budowlane wraz z instalacjami technologicznymi i gruntem oraz środki trwałe (np. obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, a także środki transportu). W celu wytworzenia środka trwałego Wnioskodawca nabywa usługi od podmiotów zewnętrznych. Wnioskodawca zamierzał po wybudowaniu środka trwałego oddać go w nieodpłatne użytkowanie, dlatego nie odliczał na bieżąco naliczonego podatku VAT związanego z nabywanymi usługami. Jednakże w trakcie realizacji inwestycji Wnioskodawca postanowił, iż po zakończeniu procesu inwestycyjnego, środek trwały zostanie oddany w odpłatną dzierżawę.
Wyjaśnić w tym miejscu należy, iż w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego. W trakcie realizacji inwestycji odliczanie podatku naliczonego (w przedmiotowej sprawie brak takiego prawa do odliczenia) ma charakter prognozowany i planowany. To Wnioskodawca w związku z planowanymi w przyszłości działaniami mającymi zmierzać do oddania inwestycji w nieodpłatne użytkowanie słusznie zadecydował, że nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tą inwestycją. Ponieważ cytowane wcześniej regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu, to zmiana przez Wnioskodawcę planów co do finalnego wykorzystania inwestycji, ma wpływ na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z tą inwestycją.
W świetle powołanych wyżej regulacji, jeżeli Wnioskodawca nie odliczał podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją, gdyż nie miała ona być związana z działalnością opodatkowaną, a następnie w trakcie realizacji tej inwestycji postanowił, że środki trwałe które powstaną i które nie zostały jeszcze oddane do użytkowania, objęte tą inwestycją, zostaną po ich wytworzeniu oddane w odpłatną dzierżawę – to na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z tą inwestycją. Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10 - 12.
Zatem w omawianej sytuacji, gdy po złożeniu rozliczenia zmieniły się czynniki mające wpływ na odliczenie kwoty podatku naliczonego powstaje konieczność dokonania korekty pierwotnego rozliczenia podatku. Jeżeli więc Wnioskodawca nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, to zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.
Tym samym za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że winien skorygować deklaracje VAT-7 za miesiące, w których otrzymał od swoich dostawców faktury potwierdzające fakt nabycia towarów i usług związanych z wytworzeniem tego środka trwałego. Jeżeli bowiem poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na wytworzenie środka trwałego będą służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego tych wydatków w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Jak słusznie Wnioskodawca, wskazał we własnym stanowisku, w sprawie tej nie znajduje zastosowania przepis art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca w żadnym momencie działalności nie wykorzystywał poczynionych zakupów związanych z wytworzeniem środków trwałych do działalności zwolnionej, ani do działalności niepodlegającej opodatkowaniu, a jedynie miał taki zamiar. Jeżeli zatem w przewidzianych przepisami prawa Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku naliczonego może dokonać korekt deklaracji na zasadach określonych w wymienionym art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się iż w zakresie odliczenia podatku VAT w związku z realizowaną inwestycją która miała być oddana w nieodpłatne użyczenie i została nieodpłatnie użyczona, a następnie została wydzierżawiona (sytuacja oznaczona przez Wnioskodawcę jako A) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.