INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 06 października 2008 r., znak IPPB1/415-1042/08-2/MO, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia w zakresie podatku dochodowego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 października 2008 r., a w dniu 17 października 2008 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i rozlicza się na zasadach ogólnych. Działalność gospodarczą prowadzi w zakresie handlu, sklep spożywczo-przemysłowy, ponadto wynajmuje lokal na działalność gospodarczą. x handlowy, który Wnioskodawca wynajmuje i płaci podatek dochodowy z tytułu najmu lokalu został wybudowany na działce, której właścicielką jest żona Wnioskodawcy. Aby uzyskać pozwolenie na budowę pawilonu została sporządzona umowa dzierżawy między Wnioskodawcą a jego żoną, która oddała działkę z przeznaczeniem na budowę budynku handlowego. Po zakończeniu budowy fakt został zgłoszony w Urzędzie Gminy w R. w celu naliczenia podatku od nieruchomości za budynki pod działalność gospodarczą. Decyzja w sprawie wymiaru zobowiązania podatku od nieruchomości została wydana na żonę, bez uwzględnienia Wnioskodawcy jako dzierżawcy działki, na której wybudował On budynek handlowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wydatki poniesione na opłatę podatku od nieruchomości za budynek oraz grunty pod działalność gospodarczą...

Zdaniem Wnioskodawcy może On zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wydatki poniesione na opłatę podatku od nieruchomości, ponieważ nie ma z żoną rozdzielności majątkowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844) podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

1. właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;
2. posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
3. użytkownikami wieczystymi gruntów;
4. posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego jeżeli posiadanie:

1. wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
2. jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości ciąży na wynajmującym jako właścicielu nieruchomości i nie może być w drodze umowy przeniesione na najemcę ze skutkiem zwalniającym wynajmującego z obowiązku podatkowego, co wynika wprost z cytowanego wyżej art. 3 ww. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który to przepis określa zakres podmiotowy ustawy.

Natomiast poniesienie wydatku powinno być udokumentowane dowodem przewidzianym w przepisach § 12-14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Mając zatem powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Pana na opłatę podatku od nieruchomości za budynek oraz grunty pod działalność gospodarczą, ciążących na Pańskiej żonie, która jest właścicielką przedmiotowych nieruchomości nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Jednakże jeżeli z umowy dzierżawy wynika, że jest Pan obowiązany ponosić wydatki związane z podatkiem od nieruchomości (dotyczące dzierżawionej nieruchomości), to wydatki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem właściwego ich udokumentowania zgodnie z § 12-14 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.