INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2008 r. (data wpływu 2 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia przychodów i kosztów podatkowych w przypadku współwłasności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia przychodów i kosztów podatkowych w przypadku współwłasności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny.

Dnia 12 lipca 2007 r., spółka jawna (dalej Spółka), której Wnioskodawca jest wspólnikiem, zakupiła prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkami i budowlami znajdującymi się na tym terenie. Zgodnie z aktem notarialnym zbywca „sprzedaje prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz prawo własności budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności posadowionych na tym gruncie, które to prawa objęte są księgą wieczystą prowadzoną przez sąd rejonowy: Spółce pod firmą: X – R. M., T. M., J. B., E. B., spółka jawna z siedzibą w S. w udziale wynoszącym #189; (jedna druga) części oraz A. i A. małżonkom B. w udziale wynoszącym #189; (jedna druga) części”. Między małżonkami B. istnieje wspólnota majątkowa; Pan A. B. prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na zasadach ogólnych. Za zakupioną nieruchomość strony zapłaciły w równych częściach po połowie.

Na zakupionym terenie znajdują się następujące budynki i budowle: magazyny, budynki garażowe, budynki biurowe, sklepy, budynek w którym odbywa się produkcja mebli – stolarnia, wiaty, komin, na którym znajduje się reklama sklepu Spółki, komin – część kotłowni do ogrzewania pomieszczeń, ogrodzenie, place utwardzone, parking z kostki, droga utwardzona. Na tym terenie (przed zakupem) Spółka wynajmowała pomieszczenia, w których znajdowała się stolarnia, czyli produkcja mebli na niewielką skalę, sklep meblowy, biura zarządu i księgowości Spółki.

Po zakupie Spółka jest współwłaścicielem tych budynków i nadal prowadzi działalność gospodarczą na tym terenie tak, jak przed zakupem. Pan B. przed zakupem nie prowadził działalności gospodarczej na tym terenie. Poprzednim właścicielem tego terenu była Gminna Spółdzielnia, tutaj mieścił się jej zarząd, biura, księgowość, hurtownia art. spożywczych, część budynków była wynajmowana. Niektóre budynki są więc wyłącznie wykorzystywane przez Spółkę.

Spółka ponosi na budynki nakłady: remonty, ulepszenia, opłaca media np. oświetlenie placu, wokół którego znajdują się budynki, ma prawo jako współwłaściciel do amortyzacji budynków i budowli; zatrudnia portierów do strzeżenia terenu na zasadach umowy o pracę i umowy zlecenia, osiąga przychody z tytułu wynajmu jednego budynku, jak i miejsc parkingowych znajdujących się na placu wymienionej nieruchomości.

Spółka prowadzi pełną księgowość – księga handlowa, zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Zdarzenie przyszłe.

Współwłaściciele nieruchomości zamierzają zawrzeć umowę następującej treści:

Umowa zawarta dnia ……… w S. w sprawie podziału i korzystania ze wspólnej nieruchomości położonej w S. (KW NR (…))

Pomiędzy:

1. X R. M., T. M., J. B., E. B., Spółka jawna,
2. A. B., działającego w imieniu własnym oraz w imieniu i na rzecz A. B.

Następującej treści:

§ 1

1. Strony niniejszej umowy zgodnie oświadczają, że są współwłaścicielami po #189; części nieruchomości położonej w S., dla której to nieruchomości sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą pod nr KW (…).
2. Na współwłasność nieruchomości składa się współużytkowanie prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz prawo własności budynków postawionych na tym gruncie.
3. Przedmiotową nieruchomość strony nabyły na podstawie umowy sprzedaży – akt notarialny rep. A (…) z dnia 12 lipca 2007 r., a stan faktyczny opisany w treści ust. 1 i 2 został zawarty w ww. akcie notarialnym.

§ 2

Mając na uwadze fakt, że umowa sprzedaży – akt notarialny rep. A (…) określa w swej treści ułamkowy udział wynoszący #189; części w prawie użytkowania wieczystego gruntu i własności budynków dla każdej ze stron niniejszej umowy, strony działając na podstawie art. 353 (jeden) Kodeksu Cywilnego zgodnie postanawiają dokonać podziału wspólnej nieruchomości do używania ściśle określonej działki gruntu i poszczególnych budynków, celem dokonywania nakładów i wyłącznego pobierania korzyści dla każdej z umawiających się stron, według zasad określonych w dalszej części umowy.

§ 3

1. Podział wspólnej nieruchomości strony umowy ustalają w ten sposób, że grunt podzielony zostaje po połowie szerokości działki wzdłuż jej długości, przy czym odniesieniem dla dokonywanego tak podziału jest wjazd na nieruchomość od strony ul. W. w S., a dokonany podział obrazuje czerwona linia na mapie sytuacyjnej nieruchomości, stanowiącej załącznik nr 1 do umowy.
2. Podział prawa własności budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności posadowionych na tym gruncie strony ustalają w ten sposób, że przyjmując za odniesienie wjazd na nieruchomość od strony ul. W., budynki usytuowane po stronie lewej od osi podziału gruntu używane będą przez firmę X Spółka jawna, natomiast budynki usytuowane po stronie prawej od osi podziału gruntu używane będą przez A. i A. małżonków B., a dokonany w ten sposób podział obrazuje opis na mapie sytuacyjnej stanowiącej załącznik nr 1 do umowy.

§ 4

Zgodnie z dokonanym podziałem na podstawie treści § 3 umowy, strony fakt podziału przyjmują do wiadomości i nie zgłaszają do niego zastrzeżeń, a budynki znajdujące się na każdej z działek wydzielonych dla poszczególnych stron ujęte zostaną w ewidencji środków trwałych według wartości określonych w operacie szacunkowym sporządzonym w miesiącu lipcu 2008 r. przez rzeczoznawcę majątkowego, który to operat znajduje się w posiadaniu każdej ze stron i stanowi podstawę prawną do sporządzenia danych niezbędnych dla potrzeb ewidencji księgowych każdej ze stron.

§ 5

Ustalenia stron w zakresie podziału i korzystania ze wspólnej własności nieruchomości nie naruszają postanowień umowy sprzedaży – aktu notarialnego rep. A (…) z dnia 12 lipca 2007 r., a potwierdzeniem tego faktu jest opinia prawno-podatkowa wydana dnia 21 sierpnia 2008 r. przez „Biuro …” stanowiąca załącznik nr 2 do niniejszej umowy.

§ 6

Strony ustalają, że w związku z dokonanym podziałem i ustaleniem sposobu korzystania z nieruchomości z chwilą podpisania niniejszej umowy przystępują do władania podzielonymi działkami i budynkami posadowionymi na tym gruncie jak posiadacze samoistni, z czym związane są prawa i obowiązki podatkowe autonomicznie dla każdej ze stron.

§ 7

Ewentualne roszczenia stron wobec siebie z dniem podpisania umowy znoszą się wzajemnie.

§ 8

W sprawach nie uregulowanych postanowieniem niniejszej umowy mają zastosowanie przepisy Kodeksu Cywilnego.

§ 9

Ewentualne spory mogące wyniknąć z treści realizacji niniejszej umowy strony poddają rozstrzygnięciu właściwych miejscowo i rzeczowo sądów powszechnych.

§ 10

Zmiany treści umowy wymagają dla swej ważności formy pisemnej w postaci aneksu.

§ 11

Umowa sporządzona została w 4 (czterech) jednobrzmiących egzemplarzach, po dwa dla każdej ze stron.

§ 12

Umowa wchodzi w życie z dniem…..

Biuro prawne, które sporządziło niniejszą umowę wydało opinię na ten temat następującej treści – tu cyt.:

„W związku z zapytaniem dotyczącym możliwości rozporządzeń we współwłasności w nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej w. S., dla której to nieruchomości sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą KW NR (…) stwierdzam co następuje.:

1. Współwłaściciele nieruchomości mogą swobodnie kształtować sposób korzystania i używania wspólnego prawa zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego.
2. Ustalenia umowne pomiędzy współwłaścicielami co do sposobu korzystania ze współwłasności powodują skutki finansowe i podatkowe w takim zakresie w jakim umowa zawarta przez współwłaścicieli określi podział i sposób korzystania ze współwłasności.

UZASADNIENIE

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 12 lipca 2007 r. – akt notarialny rep. A (…) firma X Spółka jawna jako pierwszy kupujący oraz A. B. jako drugi kupujący, a jednocześnie działający w imieniu własnym oraz w imieniu żony i na rzecz żony A. B. zakupili na prawach współwłasności w udziale po #189; na każdego kupującego prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz prawo własności budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności posadowionych na tym gruncie, które to prawa objęte są księgą wieczystą KW NR (…) (§ 3 treści aktu notarialnego rep. A (…)). Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny współwłaściciele wystąpili o wydanie opinii prawno-podatkowej, określającej prawną możliwość korzystania z nieruchomości z jednoczesnym wskazaniem metodologii podatkowej w zakresie ponoszonych kosztów, nakładów inwestycyjnych itp. oraz zgodności z przepisami prawa podatkowego.

W związku z powyższym stwierdzam co następuje:

Sposób korzystania z nieruchomości objętej współwłasnością określoną treścią § 3 aktu notarialnego rep. A (…) winien być rozpatrywany na gruncie przepisów prawa cywilnego, a zwłaszcza treści art. 195 i następnie Kodeksu Cywilnego oraz orzecznictwa sądów.

Nadmienić należy, że współwłasność jest stosunkiem pochodnym od własności, a więc nie jest samodzielną instytucją prawną. Wynika z tego, że do współwłasności odnoszą się wszystkie przepisy prawa cywilnego o własności.

Wzajemne stosunki między współwłaścicielami są stosunkami prawnorzeczowymi i wynikają z nich także stosunki o charakterze obligacyjnym np. w zakresie korzystania z rzeczy i zarządu wspólnym prawem. Są one jednak uboczne, nie wynikają z istoty współwłasności.

W rozpatrywanym przypadku występuje współwłasność ułamkowa, której istota polega na tym, że udział każdego współwłaściciela we wspólnym prawie jest określony kwotowo ułamkiem. Ułamek ten określa zakres uprawnień współwłaściciela w stosunkach zewnętrznych i wewnętrznych wobec innych współwłaścicieli. Wielkość udziałów wynika z umowy kupna.

Jednym z podstawowych problemów współwłasności jest ułożenie między współwłaścicielami wzajemnych stosunków dotyczących zarządu rzeczą wspólną w taki sposób, aby mogli oni bezkonfliktowo wykonywać swoje uprawnienia. Pojęcie zarządu majątkiem wspólnym jako całokształt czynności faktycznych i prawnych, które dotyczą tego majątku bezpośrednio lub pośrednio poprzez osiągnięty skutek gospodarczy było przedmiotem uzasadnienia uchwał w składzie 7 sędziów sądu najwyższego z dnia 10 kwietnia 1991 r. III CZP 76/90 (OSNCP 10-12/91, POZ.117) i z dnia 25 marca 1994 r. III CZP 182/93 (OSNCP 7-8/94, POZ. 146).

W orzeczeniu z dnia 6 marca 1997 r. I CZ 7/97 (OSNC 8/97, POZ 111), sąd najwyższy uznał, że decyzja współwłaścicieli o podziale rzeczy jest z reguły czynnością zwykłego zarządu. Art. 199-205 Kodeksu Cywilnego dotyczą zarządu rzeczą wspólną, ale w drodze analogii mogą być stosowane do wspólności innych praw. Jeżeli chodzi o rzeczy, których własności albo społeczne przeznaczenie lub gospodarcze przeznaczenie nie pozwalają na wspólne korzystanie chociażby ze względu na różny cel gospodarczy współwłaścicieli, rozstrzygnięcie przez nich o takim sposobie korzystania jest czynnością zwykłego zarządu. Chodzi bowiem nie o rozstrzygnięcie, co do zasady, lecz jedynie o skonkretyzowanie, jak takie rozdzielne korzystanie ma być realizowane. Jest to przy tym rozstrzygnięcie, które może być zmienione i które może uwzględniać w jednakowy sposób interesy wszystkich współwłaścicieli (współuprawnionych); porozumienie współwłaścicieli w sprawie podziału wspólnej nieruchomości do korzystania może mieć różny zasięg, ale zawsze musi być zgodne z przepisami art. 353 (jeden) KC, poprzez poprawne określenie właściwości stosunku prawnego, zgodność z ustawą i zasadami współżycia.

Tym samym, zgoda współwłaścicieli może wynikać z okoliczności, w jakich doszło do porozumienia w sprawie fizycznego podziału nieruchomości lub też z okoliczności, które towarzyszą realizacji tego porozumienia (por. orzeczenie sądu najwyższego z 14 listopada 1963 r., III CR 81/63, OSNCP 9/64, POZ 189).

W wyroku z 15 czerwca 1993 r. sygn. akt ACR 400/94 (OSA 6/94, poz. 33) sąd apelacyjny w Gdańsku trafnie uznał, że jeżeli współwłaściciele określa prawo do korzystania w wydzielonej części rzeczy również w sposób wyłączny, to wówczas istnieje domniemanie, że temu współwłaścicielowi przypadają pożytki i dochody z rzeczy również w sposób niepodzielny. Jest tak dlatego, że umowa o korzystanie z wydzielonej części rzeczy przez współwłaściciela może kształtować stosunki wzajemne między współwłaścicielami na tle korzystania z rzeczy wspólnej, inaczej niż to wynika z treści art. 206 KC określającego zakres współdziałania i postanowienia takiej umowy są wiążące.

Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 lutego 1981 r. sygn. akt II CZP 72/80 (OSNCP 11/81, poz. 207), uznając, że jeżeli na podstawie umowy określono sposób korzystania z terenu objętego użytkowaniem wieczystym przez przydzielenie każdemu ze współużytkowników wieczystych do używania ściśle określone działki gruntu, użytkownik, który dokonał nakładu na przydzielonej mu działce, ma prawo do wyłącznego pobierania korzyści, jakie nakład ten przynosi.

W świetle przedstawionej analizy stanu prawnego w rozpatrywanym wypadku współwłaściciele w drodze umowy cywilnoprawnej mogą określić sposób korzystania z obiektów na nieruchomości gruntowej dokonując jednocześnie umownego podziału gruntu jako współużytkownicy wieczyści, przez co uzyskują prawo ponoszenia kosztów i nakładów, a także dokonywania rozliczeń podatkowych na ogólnych zasadach prawa podatkowego.

Należy nadmienić, że prawo podatkowe ze względu na swą autonomiczność nie rozstrzyga, bo rozstrzygać nie może w sprawach poprawności stosunków cywilnoprawnych, a w tym także w żaden sposób nie wkracza w ustrojową zasadę swobody zawierania umów i układania stosunków prawnych według uznania stron, pod warunkiem, że ich treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) stosunku prawnego, ustawie oraz zasadom współżycia społecznego.

Na podstawie treści zawartej umowy o sposobie korzystania ze współwłasności nieruchomości współwłaściciele jako podatnicy maja prawo do stosowania zasad podatkowych określonych treścią ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), przy czym, w zależności od formy i poprawności takiej umowy, koszty, nakłady inwestycyjne, amortyzacja, a także ewentualne przychody itp. będą rozliczane jak w wypadku posiadania prawnego tytułu do własności budynków oraz prawa użytkowania wieczystego przez każdego ze współwłaścicieli wyłącznie.”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie zdarzenia przyszłego.

Jak w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka powinna rozliczać koszty i przychody podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty i przychody najpierw muszą być zaksięgowane w księgach handlowych spółki Mabor, a potem rozdzielane są na wspólników zgodnie z umową spółki.

W przypadku podpisania umowy i zgodnie z opinią doradcy podatkowego umowa dzieli teren na dwie części, pomimo w dalszym ciągu istnienia współwłasności ułamkowej w stosunku 50% do 50%, art. 8.1, art. 8.2, art. 22.1, art. 22g. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), nie mają tutaj zastosowania tj. koszty remontów budynków znajdujących się po stronie Spółki stanowią koszt podatkowy w dacie poniesienia w 100%, ulepszenia budynków i budowli znajdujące się po stronie Spółki, są kosztem w księgach Spółki w 100% poprzez amortyzację liniową i dalej kosztem podatkowym wspólnika.

Wartość początkową środków trwałych (budynków i budowli) znajdujących się po stronie Spółki ustala się w cenie nabycia biorąc pod uwagę 100% wartości tej ceny, amortyzacja liniowa takiego środka trwałego jest w 100% kosztem Spółki i poprzez to kosztem podatkowym wspólnika, koszty zatrudnienia portierów na umowę zlecenie i o dzieło w 100% są kosztem Spółki, wydatki ponoszone na media dające się przyporządkować do części Spółki są w 100% kosztem w księgach Spółki i poprzez to, kosztem podatkowym wspólników. Przychody osiągnięte z najmu budynków znajdujących się po stronie Spółki są przychodem w 100% w Spółce i tym samym przychodem podatkowym wspólników. Przychodów i kosztów podatkowych, które generuje strona nieruchomości administrowana zgodnie z umową przez Pana Bystrego – zdaniem Wnioskodawcy - nie należy ujmować w księgach handlowych Spółki i tym samym w kosztach i przychodach podatkowych wspólników, gdyż stanowią one koszt i przychód Pana Bystrego w 100% - remonty, ulepszenia, amortyzacja, media, przychody z najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. organ zauważa, że ustawa z dnia 20 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie zawiera przepisów określonych jako art. 8.1, art. 8.2, art. 22.1, art. 22g.11.

Jednakże mając na uwadze kontekst zawartych informacji tut. Organ zrozumiał, iż Wnioskodawca określając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego miał na uwadze przepisy: art. 8 ust. 1, art. 8 ust. 2, art. 22 ust. 1 oraz art. 22g ust. 11 ww. ustawy.

Współwłasność może wynikać z czynności prawnej, np. nabycia wspólnie przez kilka osób własności rzeczy lub na skutek innego zdarzenia, z którym ustawa łączy powstanie współwłasności, np. dziedziczenia rzeczy przez kilku współspadkobierców. Ze współwłasnością mamy do czynienia w sytuacji, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje więcej niż jednej osobie. Współwłasność może być współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 195 i 196 Kodeksu cywilnego). Współwłasność łączna występuje tylko w sytuacjach określonych w ustawie i musi być związana z jakimś stosunkiem podstawowym (związek małżeński, umowa spółki cywilnej). Udziały współwłaścicieli łącznych nie są określone i nie ma możliwości dysponowania nimi do czasu wygaśnięcia stosunku podstawowego. W przypadku, gdy rzecz będąca przedmiotem najmu stanowi własność więcej niż jednej osoby, przychody każdego ze współwłaścicieli określa się proporcjonalnie do jego udziału we współwłasności - art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której zostaną określone konkretnie prawa do korzystania z wydzielonej części nieruchomości, dokonany zostanie podział wspólnej nieruchomości do używania ściśle określonej działki gruntu i poszczególnych budynków, celem dokonywania nakładów i wyłącznego pobierania korzyści dla każdej z umawiających się stron.

Równocześnie w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady opisane w art. 8 ust. 1, stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy – tj. pozarolniczej działalności gospodarczej – uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
• musi być prawidłowo udokumentowany.

Powołany wcześniej przepis art. 8 ust. 2 cyt. ustawy nakazuje podatnikom określać przychody
i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do ich praw w udziale w zysku ze współwłasności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub użytkowania rzeczy lub praw majątkowych.

W myśl art. 22 a ust. 1 cytowanej ustawy, za środki trwałe uważa się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt.1 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy - kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle art. 22 g ust. 11 ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku.

Od tak ustalonej wartości początkowej środka trwałego Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w art. 22h ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3-5 oraz art. 22g ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zagadnienie ulepszenia składników majątku trwałego dotyczy wyłącznie środków trwałych stanowiących własność lub współwłasność podatnika.

Reasumując, przychody i koszty uzyskania przychodów z tytułu użytkowania budynków wchodzących w skład nieruchomości, stanowiących w #189; współwłasność Wnioskodawcy - w sytuacji, gdzie w drodze zapisu w formie umowy zostały określone konkretne budynki, z których będzie korzystała Spółka, winny być w całości rozliczone przez tę Spółkę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zaistniałym stanie faktycznym (tj. rozliczenia przychodów i kosztów podatkowych w przypadku współwłasności) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 20 listopada 2008 r. nr ILPB1/415-686/08-2/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.