INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie 22 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2008 r. w Urzędzie Skarbowym w Wałbrzychu został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodów. Pismem z dnia 18 sierpnia 2008 r. PD-I/412-99/08 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wałbrzychu – działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) – przekazał wniosek Pani według właściwości do rozpatrzenia do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie. Pismo wraz z wnioskiem wpłynęło do tut. Organu w dniu 22 sierpnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawarła z firmą budowlaną (wykonawcą) umowę o roboty budowlane.

W umowie z firmą budowlaną brak jest zapisów dotyczących możliwości kompensaty wzajemnych zobowiązań i należności.

W trakcie realizacji robót pracownicy wykonawcy zniszczyli sprzęt budowlany znajdujący się na placu budowy (elementy szalunkowe). Przedmiotowy sprzęt budowlany był przez Wnioskodawczynię wydzierżawiony od osoby trzeciej, której Zainteresowana zapłaciła odszkodowanie odpowiadające wartości zniszczonych elementów szalunkowych.

Tytułem regresu, w oparciu o wystawioną notę księgową, Wnioskodawczyni obciążyła wykonawcę kwotą wypłaconego osobie trzeciej odszkodowania.

Wykonawca odmówił zapłaty, kwestionując swoją winę i obowiązek zapłaty odszkodowania. Wykonawca wystawił fakturę za wykonane prace, którą Wnioskodawczyni uznała i zapłaciła po uprzednim, dokonaniu potrącenia części zobowiązania z należnością wynikającą z wystawionej przez Wnioskodawczynię noty księgowej z tytułu zapłaconego osobie trzeciej odszkodowania za zniszczone wyposażenie (elementy szalunkowe). Wykonawca kwestionuje potrącenie i wytoczył przeciwko Wnioskodawczyni powództwo o zapłatę pozostałej kwoty z faktury (potrąconej z notą księgową).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w momencie dokonania potrącenia odszkodowania powstaje przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji zakwestionowania zasadności roszczenia przez wykonawcę i toczącego się w tym zakresie postępowania sądowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisami art. 21 ust. 3 b lit. a) ustawy z dna 26 lipca 1991 r. po podatku dochodowym od osób fizycznych nie są zwolnione z opodatkowania przedmiotowo odszkodowania otrzymane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Stwierdzenie „otrzymane” oznacza, że przychód powstaje w momencie otrzymania, a więc zapłaty należnego, związanego z działalnością gospodarczą odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni mogła Ona dokonać potrącenia (kompensaty) z wierzytelności kontrahenta przysługującego Zainteresowanej odszkodowania, gdyż potrącenie jest czynnością jednostronną (art. 499 Kc). Jednostronnej kompensaty, gdyż bez zgody kontrahenta, Wnioskodawczyni dokonała w celu zabezpieczenia swoich należności na wypadek pozytywnego do Siebie wyroku sądu uznającego zasadność roszczenia o zapłatę odszkodowania i jego wysokość.

Ponieważ jeśli kontrahent zakwestionuje dokonanie potrącenia, dojdzie do sporu, który rozstrzygnie sąd w wyroku. Od wyniku sprawy, a więc od wyroku zależy czy są uzna, czy też nie zasadność roszczenia o zapłatę odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, o tym czy odszkodowanie będzie przychodem rozstrzyga więc:

• uznanie roszczenia przez kontrahenta,
• wyrok sądu zasądzający odszkodowanie.

O powstaniu przychodów, jak podaje Wnioskodawczyni będzie natomiast można mówić dopiero w dacie zapłaty należnego odszkodowania przez kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie tut. Organ zauważa, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie zawiera przepisu określonego jako art. 21 ust. 3b lit. a).

Jednakże mając na uwadze kontekst zawartych informacji tut. Organ zrozumiał, iż Wnioskodawczyni określając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego miała na uwadze przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) ww. ustawy.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że kontrahent Wnioskodawczyni wystawił fakturę za wykonane prace, którą Wnioskodawczyni uznała i zapłaciła po uprzednim dokonaniu potrącenia zobowiązania o należność wynikającą z wystawionej przez Wnioskodawczynię noty księgowej z tytułu zapłaconego osobie trzeciej odszkodowania za zniszczone wyposażenie.

Efektem tego działania było zmniejszenie zobowiązania wobec kontrahenta, a więc – poprzez kompensatę – „zwrot” poniesionego przez Wnioskodawczynię wydatku.

Należy bowiem zaznaczyć, że użyte w art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy określenie „zwróconych”, nie precyzuje momentu oraz sposobu dokonania zwrotu, należy zatem traktować je literalnie.

Zatem, jeśli Wnioskodawczyni umniejszyła w drodze kompensaty zobowiązania należne kontrahentowi o kwotę odszkodowania zapłaconego osobie trzeciej, nastąpił faktyczny zwrot poniesionego wydatku.

Tak więc w przypadku, gdy wydatek został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jego zwrot stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający zaksięgowaniu w dniu dokonania kompensaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.