INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 19 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu na skutek przedawnionych zobowiązań z tytułu niewypłaconych kwot waloryzacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu na skutek przedawnionych zobowiązań z tytułu niewypłaconych kwot waloryzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W oparciu o ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o waloryzacji udziałów członkowskich w spółdzielniach i zmianie niektórych ustaw (Dz. U. nr 83 poz. 373 ze zm.) dokonano waloryzacji udziałów członkowskich wniesionych do Spółdzielni przez jej członków w latach 1994 – 1990 i 1991. Waloryzacja polegała na przeniesieniu na fundusz udziałowy do 50% funduszu zasobowego wg stanu na dzień otwarcia bilansu 1991 roku. Ustawa w celu zabezpieczenia Spółdzielni , przed negatywnymi skutkami waloryzacji ustanowiła, że udziały w części zwaloryzowanej nie mogły być wypłacane przed upływem 5 – ciu lat od daty podjęcia przez Spółdzielnię uchwały.

Uchwałę nr 1/91 w sprawie dokonania waloryzacji udziałów członkowskich podjęło zgromadzenie przedstawicieli w dniu 28 października 1991 roku decydując o przeznaczeniu na waloryzację 40 % funduszu zasobowego.

W okresie 1 stycznia 1992 r. ewidencja udziałów członkowskich w ramach funduszu udziałowego prowadzona była jako:

1. kwota zwaloryzowanych udziałów – czyli waloryzacja,
   
2. kwota udziałów zgromadzonych w wpłat własnych członków.
   
   

W minionych latach, tj. od 1997 do 2006 roku z kwoty przeznaczonej na waloryzuję systematycznie były dokonywane wypłaty dla uprawnionych osób. Wobec faktu, że część osób uprawnionych nie zrealizowało swego prawa do waloryzacji w całości lub w części, pozostały środki pieniężne na funduszu udziałowym w pozycji waloryzacja. Wobec osób, które ze swych uprawnień do waloryzacji nie skorzystały, Spółdzielnia nie ma już zobowiązań co do samych udziałów, gdyż albo udziały zostały wypłacone, albo roszczenia o wypłatę uległy przedawnieniu.

W myśl zapisów statutu Spółdzielni „z dniem 1 października 2007 r. kwoty waloryzacji nie wypłacone, zostaną przeniesione na fundusz zasobowy”. Jednocześnie statut wskazuje, że źródłem funduszu zasobowego są miedzy innymi „kwoty niewypłaconych do dnia 31 grudnia 2006 r. kwot waloryzacji udziałów”. Do chwili obecnej nie przeniesiono na fundusz zasobowy pozostałych z waloryzacji środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest bezpośrednie zwiększenie funduszu zasobowego o kwotę niewypłaconych do dnia 31 grudnia 2006 r. kwot waloryzacji udziałów, czy też przedawnione zobowiązania z tytułu samych tylko skutków waloryzacji stanowić będą dla Spółdzielni przychód w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem wnioskodawcy nie jest to przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż w wyniku przesunięć między funduszami własnymi Spółdzielni, do czego uprawniają zapisy statutu, nie powstaje dla Spółdzielni przychód. Nadto środki, które będą przeksięgowane ponownie na fundusz zasobowy, już wcześniej raz były opodatkowane. Wynika to z faktu, że fundusz zasobowy powstał z wpłat wpisowego w latach 1944 – 1990 i z nadwyżki bilansowej, czyli z czystego zysku pomniejszonego o podatek dochodowy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) precyzyjnie określają, co należy uznać za przychód oraz sposób ustalenia momentu jego powstania.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych:

1. zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy,
   
2. środków na rachunkach bankowych – w bankach.
   
   

Przedawnienie w prawie cywilnym dotyczy wyłącznie roszczeń o charakterze majątkowym. Główną cechą przedawnienia jest to, iż prowadzi ono do ograniczenia lub utraty możliwości realizacji wynikającego z danego zobowiązania roszczenia.

Z przedstawionego przez Spółdzielnię stanu faktycznego wynika, iż pochodzące z waloryzacji udziały członków nie zostały wszystkim osobom wypłacone i stanowią przedawnione zobowiązania. W związku z powyższym zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią one przychód podlegający opodatkowaniu.

Stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2008 r. jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.