INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.08.2008 r. (data wpływu 29.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.08.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza ułatwiać podnoszenie kwalifikacji zawodowych swoich pracowników poprzez refundację kosztów związanych z dokształcaniem w formach szkolnych (studia magisterskie lub licencjackie). W większości przypadków dokształcanie to nie będzie związane z wykonywaną pracą w Spółce. Pracownicy będą podnosić swe kwalifikacje w ww. formie bez skierowania pracodawcy, a jedynie na indywidualny wniosek, który będzie zaakceptowany przez Spółkę i na podstawie którego Spółka będzie dofinansowywać pracownikom koszty czesnego za naukę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym świadczenia przyznawane pracownikom przez Spółkę będą podlegały zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenia wypłacane pracownikom w związku z podnoszeniem przez nich kwalifikacji zawodowych na zasadach wskazanych powyżej będą korzystały z powyższego zwolnienia.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy, wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Wypada zauważyć, że zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. należy wiązać ze źródłem przychodu, jakim jest stosunek pracy lub stosunek jemu zrównany, przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy. Stosownie zaś do art. 12 ust. 1 ww. ustawy. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W związku z konstrukcją otwartego katalogu świadczeń zaliczonych do wyżej wskazanych przychodów każda wypłata, którą otrzymuje pracownik w związku ze stosunkiem pracy, stanowi jego przychody z tego źródła, z których dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, chyba że są to świadczenia co prawda związane ze stosunkiem pracy, ale zwolnione od podatku na mocy odrębnego przepisu, tak jak to ma miejsce w przypadku art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy ma charakter zwolnienia przedmiotowego, stanowi, że wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. Powołany przepis obejmuje zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych świadczenia, które po pierwsze przeznaczone są na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenie ogólne pracownika, po drugie zaś przyznane są zgodnie z odrębnymi przepisami. Z kategorii tych świadczeń ustawodawca wyłącza wynagrodzenia otrzymywane za czas urlopu szkoleniowego oraz za część zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Niewątpliwym jest, że zwolnienia podatkowe w systemie prawa podatkowego są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), a ich zastosowanie nie może odbywać się w oderwaniu od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej (wyrok NSA z dnia 19 września 2000 r. sygn. akt I SA/Wr 2611/98, opubl. Lex 44726 czy uchwała SN z dnia 20 marca 2000 r. sygn. akt FPS, opubl. ONSA 2000/3/92).

Mając na względzie zatem okoliczność, że wspomniane zwolnienie stanowi wyjątek od opodatkowania źródła przychodu jakim jest stosunek pracy oraz łącząc zwrot „zgodnie z odrębnymi przepisami” z przyznaniem świadczenia przez pracodawcę, to należy wysnuć wniosek, że przepisami odrębnymi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy są jedynie przepisy z zakresu prawa pracy.

W pierwszej kolejności należy wskazać na art. 103 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, zgodnie z którym w zakresie i na warunkach ustalonych, w drodze rozporządzenia, przez Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej pracodawca ułatwia pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Wskazane upoważnienie stanowi realizację wyrażonego w art. 94 pkt 6 kodeksu pracy obowiązku pracodawcy do ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Na podstawie ww. art. 103 kodeksu pracy wydano rozporządzenie MEN i MPiPS z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 ze zm.), które ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Stosownie bowiem do § 1 ust. 1 rozporządzenia MEN i MPiPS przepisy rozporządzenia stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych. Przepisów rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 3, nie stosuje się do: 1) pracowników podstawowej działalności służby zdrowia, 2) nauczycieli i nauczycieli akademickich w zakresie uregulowanym odrębnymi przepisami, 3) pracowników naukowych oraz badawczo- technicznych jednostek badawczo-rozwojowych, a także do innych osób w zakresie unormowanym odrębnie w przepisach dotyczących podnoszenia kwalifikacji i wykształcenia ogólnego tych osób albo w układach zbiorowych pracy lub przepisach o wynagradzaniu pracowników (§ 1 ust. 3 rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie pracownicy Spółki nie należą do żadnej z ww. kategorii podmiotów wyłączonych spod zastosowania przepisów rozporządzenia. Dlatego rozporządzenie MEN i MPiPS będzie miało zastosowanie w niniejszej sprawie. Rozporządzenie reguluje wzajemne prawa i obowiązki pracodawców i pracowników podnoszących kwalifikacje zawodowe. Przy czym ich zakres uzależniony jest od tego czy kształcenie następuje w formie szkolnej czy w formie pozaszkolnej.

Stosownie bowiem do § 2 ust. 1 powołanego rozporządzenia, przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych rozumie się:

• kształcenie w szkołach dla dorosłych i szkołach wyższych oraz dokształcanie,
• doskonalenie w formach pozaszkolnych.
  
  

Należy podkreślić, że przepis powyższy stanowi o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych oraz wykształcenia ogólnego. Oznacza to, że przepisy rozporządzenia dotyczą nie tylko dokształcania ściśle związanego z pracą wykonywaną przez podatnika, ale także uzyskania przez niego wiedzy ogólnej. Oznacza to, że straciło aktualność stanowisko wyrażone przez Ministerstwo Finansów w piśmie Nr PO 5/3-804-0583/94 z dnia 11 kwietnia 1994 roku, w którym Ministerstwo wskazywało, że szkolenia podnoszące poziom wiedzy ogólnej zawsze stanowią opodatkowany przychód pracownika.

Kolejne przepisy wskazanego rozporządzenia (§ 4 ust. 2) przewidują, iż pracodawca może przyznać pracownikowi dodatkowe świadczenia, a w szczególności:

1. zwrócić koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju, o ile nauka odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkani i miejsce pracy pracownika,
2. pokryć koszty podręczników i innych materiałów szkoleniowych,
3. pokryć opłaty za naukę, pobierane przez szkołę,
4. udzielić dodatkowego urlopu szkoleniowego.
   
   

Ponadto, pracownikowi podejmującemu naukę w szkole bez skierowania zakładu pracy może być udzielony bezpłatny urlop i zwolnienie z części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia w wymiarze ustalonym na zasadzie porozumienia pomiędzy zakładem pracy i pracownikiem. Zakład pracy może też pokryć pracownikowi koszty związane z nauką.

W związku z powyższym, kwota otrzymana przez pracownika w związku z dofinansowaniem przez Wnioskodawcę (pracodawcę) kosztów związanych z nauką w szkole wyższej korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.