INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2008r. (data wpływu 5 września 2008r.), uzupełnione pismem z dnia 14 listopada 2008r. (data wpływu 20 listopada 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą transakcją – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2008r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wywozu towarów poza terytorium wspólnoty oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą transakcją.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 listopada 2008r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 listopada 2008r. znak IBPP3/443-642/08/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem samochodowych systemów bezpieczeństwa, w tym pasów i poduszek powietrznych. Spółka dostarcza swoje towary największym światowym producentom samochodów. Produkty Spółki są sprzedawane do wielu krajów świata, zarówno w Europie jak i poza nią. Dostawy dokonywane poza Unię Europejską są przez Spółkę traktowane dla celów VAT jako eksport opodatkowany stawką 0% VAT, przy dochowaniu wymogów określonych w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (dalej: ustawa o VAT) oraz Dyrektywie 2006/112/WE z 28 listopada 2006r. (dalej: Dyrektywa VAT).

Dostarczając towary poza UE, Spółka dopełnia wszystkich formalności celnych związanych z eksportem korzystając z usług polskich agencji celnych. Jedna z agencji zajmująca się eksportem do Korei dokonuje wywozu w ten sposób, że przesyła towary do oddziału w Austrii, gdzie otwierana jest procedura eksportowa i dokonywana jest ostateczna odprawa celna, a towary są przesyłane transportem - lotniczym do Korei. Przyczyną takiego systemu dostaw są względy logistyczne (dobre połączenia lotnicze z Koreą z lotnisk austriackich). Austriackie organy celne przekazują Spółce (za pośrednictwem agencji) dokument poświadczający eksport zgodnie z austriackimi regulacjami celnymi. Dokumentem tym jest elektroniczna kopia dokumentu SAD-3 (niezawierająca podpisu ani stempla urzędu) w pliku PDF zawierającym również oznaczenie urzędu celnego wyjścia i daty wyjścia towaru (w polu 44), kod MRN oraz wynik procedury (dokonanie wywozu, na ostatniej stronie pliku PDF).

Spółka nie jest zarejestrowana w Austrii dla potrzeb VAT.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca w związku z transakcjami eksportowymi, nabywa komponenty do produkcji pasów bezpieczeństwa i poduszek powietrznych. Towary te są produkowane przez Spółkę i przychody z ich sprzedaży są przychodem podatkowym. Konsekwentnie, komponenty zakupione do ich produkcji są kosztem uzyskania przychodów i Spółka zgodnie z przepisami VAT ma prawo odliczenia podatku naliczonego związanego z ich zakupem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z przedmiotowymi transakcjami eksportowymi do Korei, Spółka słusznie postępuje rozpoznając eksport w rozumieniu polskiej ustawy o VAT oraz Dyrektywy 2006/112/WE (a jeżeli nie - to czy ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami na zakup komponentów do produkcji towarów wywożonych poza terytorium Wspólnoty)...
2. Czy w związku z przedmiotowymi transakcjami eksportowymi do Korei, Spółka rozpoznając eksport ma prawo do zastosowania w odniesieniu do tego eksportu stawki 0% na podstawie opisanych w stanie faktycznym dokumentów...
3. Czy w przypadku gdy przedmiotowa transakcja nie zostanie uznana za eksport ale za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów to jak należy udokumentować WDT, aby zastosować 0% oraz jaki numer nabywcy należy podać...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad 1.

Zdaniem Spółki transakcje opisane w stanie faktycznym stanowią eksport w rozumieniu przepisów VAT. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności opodatkowanych (w tym dostawy towarów). W przypadku Spółki towary są wywożone z Polski (przez Austrię) poza terytorium UE w wykonaniu dostawy towarów, czynność ta spełnia więc przesłanki eksportu. Fakt przemieszczenia przez Austrię, która jest tylko etapem pośrednim, nie ma tutaj istotnego znaczenia - tak samo eksportem byłby np. wywóz towarów przez Litwę do Rosji.

Spółka zaznacza, że nawet gdyby wywóz następował tylko z Austrii, to w świetle definicji zawartej w art. 146 Dyrektywie 2006/112/WE eksportem jest wywóz towarów z terytorium UE, niezależnie od tego, z którego kraju ten wywóz następuje, na co zwracają uwagę zarówno sądy administracyjne (wyrok WSA w Warszawie z 14 listopada 2007r., sygn. III SA/Wa 923/07), jak i przedstawiciele doktryny prawa podatkowego (Czy procedura eksportu musi zaczynać się w polskim urzędzie celnym, Gazeta Prawna, 20 sierpnia 2008 r.). W zgodnej opinii sądów i ekspertów, skoro w świetle Dyrektywy VAT za eksport należy uznać nie tylko wywóz towarów z Polski do kraju trzeciego, ale także wywóz towarów z innego państwa członkowskiego do kraju trzeciego, a w przepisach wspólnotowego kodeksu celnego nie ma żadnych wymogów odnośnie do urzędu celnego, w którym procedura eksportu winna się rozpocząć, to wywóz towarów poza UE nawet z innego kraju niż Polska należy również uznać za eksport dla celów polskich rozliczeń VAT. Z ostrożności procesowej jedynie Spółka zaznacza, że nawet w przypadku uznania, że przedmiotowa transakcja jest poza VAT w Polsce (co jak zaznacza Wnioskodawca byłoby nieprawidłowe), to Spółka i tak miałaby prawo do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do stosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do eksportu, dla którego austriacki urząd celny przesłał odpowiednie dokumenty celne zgodnie z regulacjami Wewnątrzwspólnotowego Kodeksu Celnego oraz austriackich przepisów celnych, tzn. elektroniczną kopię dokumentu SAD-3 opisaną w stanie faktycznym. Dokument ten potwierdza wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, co zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT pozwala na zastosowanie stawki VAT w wysokości 0%. Zgodnie z austriackimi regulacjami celnymi, ten dokument jest podstawowym poświadczeniem eksportu. Zgodnie z wyjaśnieniami krajowego koordynatora dla Systemu Kontroli Eksportu w austriackiej administracji celnej, przesłanymi do polskiego Ministerstwa Finansów a następnie do Spółki, dokument ten jest dowodem wywozu towarów z terytorium Unii i żaden inny dokument nie zostanie wystawiony przez austriackie władze celne (poza elektronicznym komunikatem EX431, stanowiącym odpowiednik polskiego IE-599, który jednak - jak wskazuje Ministerstwo Finansów, Departament Polityki Celnej w odpowiedzi skierowanej do Spółki - ze względu na odmienność formatów w porównaniu do polskich IE-599 nie może być wykorzystywany do dokumentowania eksportu, ponieważ 1) polskie urzędy skarbowe znają tylko polski IE599 w formacie XML, 2) kontrolka, będąca w posiadaniu urzędów skarbowych, sprawdzająca wiarygodność i integralność IE599 dotyczy tylko polskich IE599).

Przeciwne stanowisko, tzn. że dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty jest wyłącznie podbity pieczęcią urzędu celnego SAD-3 lub też polski komunikat elektroniczny IE-599 byłoby niezasadne i w żaden sposób niewynikające z przepisów VAT. Wymóg podbijania SAD-3 jest zaszłością historyczną, obecnie niewynikającą z przepisów w odniesieniu do eksportu przez urzędy celne wyjścia znajdujące się poza Polską. Wymóg taki byłby również całkowicie niepraktyczny i powodowałby niemożność dokonywania eksportu poprzez urzędy celne wyjścia znajdujące się w innych krajach UE, które odmawiają podbijania SAD-3 jakąkolwiek pieczęcią ze względu na wdrożony elektroniczny obieg dokumentów eksportowych (tak jak ma to miejsce w Austrii). Jak wynika z powołanych już wyjaśnień Ministerstwa Finansów oraz krajowego koordynatora dla Systemu Kontroli Eksportu w austriackiej administracji celnej, SAD-3 w formie elektronicznej zaopatrzony w odpowiednie informacje jest dowodem, że towary opuściły obszar celny Wspólnoty i stanowi podstawę do zastosowania stawki 0% VAT.

Ad. 3

Zdaniem Spółki aby udokumentować wewnątrzspólnotową dostawę towarów w przypadku gdy Spółka nie jest zarejestrowana dla potrzeb VAT w Austrii, a przy eksporcie towarów korzysta z usług agencji celnej, Spółka powinna sporządzić fakturę wewnętrzną i jako odbiorcę wpisać agencję celną i jej numer VAT z pozycji 14 austriackiego dokumentu celnego. Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska w drodze pisemnej interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad.1

W myśl art. 5 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 1777/2005";
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z przedstawionej wyżej definicji wynika, iż eksport towarów będzie miał miejsce tylko wówczas jeżeli wywóz towarów następuje z kraju poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje transakcji dostawy towarów z terytorium Polski na rzecz podmiotów z Korei, przez terytorium Austrii. W ramach omawianej transakcji, Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego do procedury wywozu towarów w urzędzie celnym znajdującym się na terytorium Polski, lecz procedurę celną wywozu rozpoczyna i zamyka w Austrii. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie dysponuje dokumentem celnym potwierdzającym wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty lecz jedynie dokumentem potwierdzającym wywóz towarów z terytorium Austrii.

Zatem ww. transakcji nie można uznać za eksport towarów, gdyż wywóz nie nastąpił z terytorium kraju bezpośrednio poza terytorium Wspólnoty, w ramach jednej czynności i nie jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie dysponuje również dokumentem celnym potwierdzającym rozpoczęcie procedury wywozu towarów z terytorium kraju.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów muszą zaistnieć następujące elementy: wywóz towarów musi nastąpić z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy (wymóg przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Stosownie do tego przepisu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Wskazany przepis art. 13 ustawy, rozszerza zatem pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym.

Przy czym zaznaczyć należy, iż przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy o VAT.

Zatem zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, przemieszczenie towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca posiada jedynie dokument potwierdzający rozpoczęcie procedury eksportowej w Austrii, stwierdzić należy, iż przepis art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT, nie znajdzie zastosowania w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Reasumując, transakcji dokonanej przez Wnioskodawcę nie można uznać za eksport towarów dokonany z terytorium Polski lecz za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Przemieszczenie należącego do spółki towaru z terytorium Polski na terytorium Austrii, celem jego eksportu do Korei, stanowić będzie w Polsce wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zaś w Austrii wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124.

Od tej zasady ustawodawca przewidział jednak szereg wyjątków. Jednym z nich jest norma określona w art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zgodnie z którą obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Należy zauważyć iż w przedmiotowej sytuacji wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów wyprodukowanych przez Wnioskodawcę niewątpliwie jest czynnością opodatkowaną, a wydatki poniesione na zakup komponentów do wytworzenia produktów finalnych stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakup przedmiotowych komponentów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w kwestiach poruszonych w pkt 1, oceniane całościowo należy uznać za nieprawidłowe.

Ad.2

Jak już zauważono powyżej przedmiotowy wywóz towarów z Austrii do Korei nie będzie stanowił eksportu towarów z terytorium kraju, a co za tym idzie nie można tej transakcji opodatkować jako eksportu z terytorium kraju, stawką 0%.

Niewątpliwie natomiast transakcja wywozu towarów z Austrii do Korei będzie stanowiła eksport towarów jednakże eksport ten będzie rozpoznany w Austrii i będzie opodatkowany zgodnie z tamtejszymi przepisami. Również kwestia uznania danego dokumentu za wystarczający lub też nie do potwierdzenia eksportu będzie rozstrzygnięta na podstawie przepisów austriackich.

Tym samym stanowisko w zakresie pkt 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Ad.3

Jak zaznaczono w pkt 1 przemieszczenie towarów z Polski do Austrii w celu ich eksportu do Korei, w sytuacji gdy procedura wywozu została rozpoczęta w Austrii, będzie uznane za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

W przypadku, gdy towar dostarczany jest przez przewoźnika muszą również zostać spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy. Zgodnie z tym przepisem dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźprzewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 11 w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z ust. 14 ww. artykułu przepisy ust. 1-4 i 11-13 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

W przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z przemieszczeniem towarów Wnioskodawcy, uznanym za WDT, które mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium innego państwa członkowskiego, a mianowicie będą przedmiotem eksportu na terytorium Austrii.

Z powyższych przepisów wynika, iż aby zastosować 0% stawkę VAT przy WDT konieczne jest posiadanie:

• faktury, dokumentującą tą dostawę, na której będzie widniał numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, może być numer samego Wnioskodawcy nadany mu w Austrii lub numer przedstawiciela podatkowego Wnioskodawcy, który odbiera towar o ile przepisy austriackie przewidują taką możliwość,
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, przy czym rolę tą może pełnić faktura jeżeli zostały na niej zamieszczone odpowiednie dane,
• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku gdy przewóz towarów zlecany jest przewoźnikowi a w sytuacji gdy towar wywożony jest bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę powinien dodatkowo posiadać dokumentu o których mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT.
  
  

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż samo posiadanie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję nie jest dokumentem uprawniającym Wnioskodawcę do zastosowania dla tej transakcji preferencyjnej 0% stawki VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. 3 należy uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż tut. organ nie dokonuje oceny prawnej załączonych dokumentów jak również nie jest uprawniony do stwierdzenia czy podmiot wymieniony na tych dokumentach jest przedstawicielem podatkowym Wnioskodawcy.

Podsumowując:

• przemieszczenie towarów z kraju do Austrii w celu ich dalszego eksportu w sytuacji gdy procedura eksportowa została otwarta w Austrii należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów,
• w przedmiotowej sytuacji nie będziemy mieli do czynienia z eksportem towarów z Polski w myśl przepisów ustawy o VAT,
• aby opodatkować ww. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów 0% stawką VAT Wnioskodawca oprócz faktury z podanym właściwym numerem odbiorcy towarów (przedstawiciela podatkowego, o ile przepisy austriackie dopuszczają taką możliwość) winien posiadać pozostałe dokumenty o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4.
• Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z przedmiotową transakcją.
  
  

Mając na uwadze powyższe oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku należało znać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.