INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.07.2008 r. (data wpływu 07.07.2008 r.) – uzupełnionym na wezwanie w dniu 08.08.2008 r. oraz w dniu 19.09.2008 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie refakturowania usług transportowych na rzecz spółki hiszpańskiej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.07.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od wewnątrzwspólnotowej usługi transportowej i refakturowania usługi transportowej na rzecz spółki hiszpańskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Polska spółka transportowa, odbiera towar z Hiszpanii i dostarcza go do nabywcy - polskiej spółki, której magazyn zlokalizowany jest w Polsce. Innymi słowy spółka sprowadza towary z Hiszpanii w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Transport odbywa się za pośrednictwem przewoźników polskich. Polska spółka, nabywca towaru refakturuje koszty transportu na firmę w Hiszpanii - sprzedawcę towaru, stosując stawkę 0%. Jednocześnie należy podkreślić, iż transport drogowy towarów pojazdami uniwersalnymi stanowi przedmiot działalności Spółki - nabywcy towaru, o czym stanowi KRS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z artykułem 27 ust. 2 pkt 2 i korespondującym z nim art. 28 ust. 3 oraz ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 nr 54 poz. 535), polska spółka - nabywca towaru powinna refakturować zakupione od polskiej firmy transportowej usługi transportowe na trasie Hiszpania – Polska na rzecz spółki hiszpańskiej ze stawką 22%...

Zdaniem wnioskodawcy nabywca (polska spółka) winna refakturować zakupioną usługę do sprzedawcy towaru (firmy hiszpańskiej) wystawiając fakturę VAT ze stawką 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zasadą jest, że w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W przypadku świadczenia usług transportowych, w art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, ustawodawca określił wyjątek od poprzednio przytoczonej zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Miejscem świadczenia bowiem tych usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

Ma to istotne znaczenie w szczególności w odniesieniu do usług transportu transgranicznego. W tym zakresie odrębnie potraktowano wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów. Stosownie bowiem do art. 28 ust. 1 ustawy, w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3. Zastrzeżenie dotyczy sytuacji, gdy nabywca wspomnianej usługi podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu. W tym przypadku miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

W analizowanym stanie faktycznym usługa transportowa wykonywana jest przez polską firmę transportową, na odcinku Hiszpania - Polska, przy czym nabywcą tej usługi będzie podmiot polski. Następnie polska firma refakturuje tą usługę do firmy hiszpańskiej.

Obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie regulują kwestii refakturowania kosztów. Należy więc w tej sytuacji odwołać się do zapisu zawartego w art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE.L.06.347.1), zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuacje, w których koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, poprzez wystawianie tzw. „refaktur". Należy przyjąć, iż refakturowanie polega na zafakturowaniu przez jeden podmiot innemu podmiotowi, odsprzedaży usług bez doliczania marży, a celem jest przeniesienie kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta. „Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Refakturowanie dla potrzeb podatku od towarów i usług nie jest zwrotem kosztów lecz świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 cyt. ustawy. Zatem dokonujący refakturowania (firma polska), dla celów podatku od towarów i usług, jest podmiotem świadczącym usługę.

W analizowanym stanie faktycznym firma polska refakturuje usługę transportową do firmy hiszpańskiej. W tej sytuacji zatem podmiot polski jest świadczącym tą usługę natomiast podmiot hiszpański jest jej nabywcą, a transport usługi rozpoczyna się w Hiszpanii.

Wobec powyższego, uwzględniając stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę i powołane przepisy należy stwierdzić, iż firma polska refakturując usługę transportową do firmy hiszpańskiej powinna wystawić fakturę bez podatku VAT, gdyż transakcja ta nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.