INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2008r. (data wpływu 20 października 2008r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania właściwą stawką VAT sprzedaży usług noclegowych wraz z wyżywieniem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania właściwą stawką VAT sprzedaży usług noclegowych wraz z wyżywieniem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, obok prowadzonej, podstawowej działalności gospodarczej, posiada ośrodek wczasowy „K”, który świadczy usługi obejmujące noclegi wraz z wyżywieniem oraz wliczone w cenę zakwaterowania udostępnienie kompleksu rekreacyjnego (kryty basen, sauna, kręgielnia, bilard, sala gier, korty tenisowe, hala sportowa, parking na terenie ośrodka, stajnia wraz z końmi itp.) Świadcząc swoje usługi Spółka korzysta czasem z usług innych podatników, np. usługi zapewnienia oprawy muzycznej, usług wynajęcia na krótki czas pojazdów typu quad. Według opinii Urzędu Statystycznego , usługi świadczone przez Spółkę mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55.23.12-00.00 - Usługi świadczone przez ośrodki wczasowe oraz domy wypoczynkowe, ustalonym przez ten urząd na podstawie zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004r. W tej samej opinii Urząd Statystyczny wskazał, że ponieważ dla celów podatkowych nadal stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r., to Urząd klasyfikuje usługi świadczone przez Spółkę do grupowania PKWiU 55.23.12-00.00 - Usługi świadczone przez ośrodki wczasowe oraz domy wypoczynkowe na podstawie wspomnianego rozporządzenia z 18 marca 1997r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka prawidłowo rozlicza podatek od towarów i usług ośrodka wczasowego „K” stosując zasady ogólne, czy też Spółka powinna sprzedając usługi w ośrodku wystawiać faktury VAT marża i stosować szczególne zasady opodatkowania określone w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, względnie czy powinna prowadzić odrębną ewidencję celem ustalenia podstawy opodatkowania usług własnych (na zasadach ogólnych z art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług) i odrębną ewidencję dla usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty - stosownie do treści art. 119 ust. 5 tej ustawy...
2. Czy prawidłowe jest stosowanie do opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku usług świadczonych przez Spółkę stawki 7% podatku od towarów i usług oraz czy podstawą prawną do stosowania stawki 7% jest art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z treścią pozycji nr 140 załącznika nr 3 do tej ustawy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1

Spółka stoi na stanowisku, że prawidłowe jest stosowanie przez nią ogólnych zasad opodatkowania świadczonych przez siebie usług. Spółka nie widzi podstaw do tego, by opodatkowanie świadczonych przez nią usług następować miało na zasadach szczególnych określonych w art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Swoje stanowisko Spółka motywuje w sposób następujący: określenie „usługa turystyki” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera także odesłania do innego aktu prawnego w tym zakresie. W związku jednak z członkowstwem Polski w Unii Europejskiej, przystępując do wykładni art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, należy również brać pod uwagę przepisy prawa wspólnotowego. Obowiązek „prounijnej” wykładni prawa krajowego jest uważany przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich za jeden z istotnych obowiązków państw członkowskich. Wszelkie instytucje państw członkowskich, w tym sądy, mają obowiązek współdziałać dla osiągnięcia celów wspólnotowych. Oznacza to obowiązek interpretowania prawa krajowego w świetle tekstu i celu dyrektywy, aby zapewnić normom wspólnotowym moc wiążącą w prawie krajowym. W zakresie obowiązujących przepisów prawa wspólnotowego miarodajne w tym względzie są przepisy art. 306 do 310 Dyrektywy 2006/112 dotyczącej podatku VAT. Regulacje zawarte w tych przepisach odnoszone są do biur podróży i organizatorów wycieczek turystycznych, a Spółka świadcząc usługi opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku nie występuje ani w charakterze biura podróży ani też organizatora wycieczek turystycznych. Dodatkowych argumentów, potwierdzających trafność stanowiska Spółki o braku zastosowania do opodatkowania świadczonych przez nią usług art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, dostarcza językowa wykładania zwrotu „usługa turystyki”, która wskazuje, że jest to usługa zorganizowania zbiorowego lub indywidualnego wyjazdu poza miejsce stałego zamieszkania, wędrówki po obcym terenie, mające cele krajoznawcze lub będące formą czynnego wypoczynku (Uniwersalny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe P, W 2003, str. 161).

Z powyższego wynika, zdaniem Spółki, że usługi świadczone przez Spółkę i klasyfikowane jako usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55.23.12 nie są usługami turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, Spółka może opodatkowywać całość świadczonych przez siebie usług na zasadach ogólnych (określonych w art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług) i nie ma obowiązku prowadzić odrębnej ewidencji dla usług własnych i odrębnej dla usług obcych zakupionych dla bezpośredniej korzyści turysty. Zdaniem Spółki, nie są usługami nabytymi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, w rozumieniu art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, nabywane przez Spółkę usługi zapewnienia oprawy muzycznej czy wynajęcia pojazdów typu quad. Zakres zastosowania szczególnych zasad opodatkowania określonych w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy usług turystyki, co potwierdza także treść art. 306 do art. 310 Dyrektywy 2006/112. Tymczasem usługi świadczone przez Spółkę w ośrodku wypoczynkowym nie są usługami turystyki i jest to przesądzające dla uznania, że Spółka nie podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 119 także w stosunku do tych marginalnych usług oprawy muzycznej czy wynajęcia pojazdów typu quad.Spółka nie jest zobowiązana do opodatkowywania marży i zaprowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest również zobowiązana do odrębnego ustalania podstawy opodatkowania dla usług własnych (na zasadach ogólnych z art. 29) oraz odrębnego dla usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Pytanie 2

W opinii Spółki świadczone przez nią usługi, określone przez Urząd Statystyczny jako usługi świadczone przez ośrodki wczasowe i domy wypoczynkowe mieszczą się w zakresie przedmiotowym pozycji nr 140 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług ujętym pod nazwą „usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich”. Przy określeniu grupowania PKWiU, które objęte zostało zakresem pozycji nr 140 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca posłużył się odesłaniem do grupowania PKWiU 55.2. Oznacza to, że zaliczenie przez Urząd Statystyczny usług świadczonych przez Spółkę w ośrodku wypoczynkowym do grupy usług świadczonych przez ośrodki wczasowe oraz domy wypoczynkowe (PKWiU 55.23.12-00.00) mieści się w grupowaniu 55.2, a tym samym Spółka prawidłowo postępuje stosując stawkę 7% podatku od towarów i usług do świadczonych przez siebie usług opisanych na wystawianych fakturach VAT jako „Usługi kompleksowe ośrodka wypoczynkowego”.

Wynika to z tego, że usługi świadczone przez Spółkę mieszczą się w kategorii usług świadczonych przez „inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania”, która to kategoria pomieszczona jest w grupowaniu 55.23 i jest podrzędna w stosunku do grupowania 55.2 i nadrzędna w stosunku do grupowania 55.23.12-00.00. Mając powyższe na względzie Spółka stoi na stanowisku, że prawidłowe jest stosowanie stawki 7% z powołaniem się na treść art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i treść pozycji 140 załącznika nr 3 do tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.