INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie prawa do zwrotu różnicy podatku naliczonego nad należnym powstałej w okresie prowadzonej działalności w przypadku likwidacji spółki cywilnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2008 r. wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie prawa do zwrotu różnicy podatku naliczonego nad należnym powstałej w okresie prowadzonej działalności w przypadku likwidacji spółki cywilnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadził Pan działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej w okresie od dnia 29 września 2006 r. do 30 września 2007 r. Spółka z tytułu podatku od towarów i usług rozliczała się kwartalnie. Deklaracje VAT-7K składane były w Urzędzie Skarbowym Kraków – Stare Miasto.

W dniu 30 września 2007 r. nastąpiło rozwiązanie spółki i zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej. Ostatnia deklaracja VAT-7K wraz z rozliczonym podatkiem od towarów i usług, wynikającym ze spisu z natury została wysłana do Urzędu w dniu 12 października 2007 r. Ponieważ w spisie z natury przez pomyłkę nie ujęto kasy fiskalnej, w dniu 10 stycznia 2008 r. wysłana została deklaracja korygująca VAT-7K z powiększonym podatkiem należnym w rubryce 38 oraz wyjaśnieniem do tej korekty. W deklaracji VAT-7K za III kwartał 2007 r. została wykazana „nadpłata podatku naliczonego nad należnym”, składająca się z przeniesionej „nadpłaty” za II i III kwartał 2007 r. Cała „nadpłata” została wykazana w rubryce 56 i rubryce 57 deklaracji VAT-7K, jako do zwrotu na konto bankowe w terminie 60 dni. Konto bankowe Spółki istnieje nadal. Urząd Skarbowy do chwili obecnej nie dokonał zwrotu podatku.

Z rozmów telefonicznych prowadzonych z urzędnikami Urzędu Skarbowego dowiedział się Pan, że sąd administracyjny dla województwa małopolskiego wydał orzeczenie wskazujące, iż spółkom cywilnym nie przysługuje zwrot „nadpłaty” podatku naliczonego nad należnym po zakończeniu działalności i rozwiązaniu spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należny jest zwrot różnicy podatku naliczonego nad należnym, powstałej w okresie prowadzenia działalności w kontekście art. 87 ust. 2 i art. 14 ust. 6 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy „nadpłata” podatku naliczonego nad należnym powstała w okresie prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej i posiadania statusu podatnika VAT czynnego, dlatego winna być zwrócona na konto bankowe. Fakt złożenia deklaracji VAT-7K po rozwiązaniu spółki i zaprzestaniu działalności nie może mieć wpływu na zwrot podatku. Istotne jest, że w momencie uzyskania prawa do odliczenia spółka była zarejestrowana jako podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Szczegółowe regulacje dotyczące terminu zwrotu i warunków niezbędnych do jego otrzymania zawierają regulacje ust. 2-10 powołanego artykułu. I tak, w myśl ust. 2 tego artykułu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli przeprowadzone postępowanie wykaże zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Natomiast według zapisu ust. 3a tegoż artykułu, różnica podatku podlegająca zwrotowi w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały one zaliczone do środków trwałych nabywcy, powiększonej o 22% obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż określona w art. 41 ust. 1 oraz obrotu z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, podlega zwrotowi w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej.

Jednocześnie, w myśl art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści powołanych wyżej przepisów wynika, iż niezależnie od terminu, w jakim deklarowana kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym zwracana jest przez organ podatkowy, to zwrot ten jest dokonywany na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym podatnika. Tak więc rozliczenia tego typu (zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym) mogą być dokonywane tylko z podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przedstawionym, w złożonym wniosku, opisem stanu faktycznego, w chwili złożenia deklaracji podatkowej z wykazaną nadwyżką podatku naliczonego nad należnym do zwrotu, spółka cywilna, której był pan wspólnikiem, nie istniała, gdyż wcześniej została rozwiązana.

Postawione we wniosku pytanie sprowadza się do kwestii możliwości otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy wskazany wcześniej w urzędzie skarbowym, wynikający z deklaracji dotyczącej okresu, w którym spółka istniała i była podatnikiem VAT czynnym, po rozwiązaniu tej spółki.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż w przypadku likwidacji spółki cywilnej poprzez np. rozwiązanie, automatycznie przestaje istnieć podmiot zarejestrowany jako podatnik korzystający z uprawnień i wypełniający obowiązki określone w powołanej ustawie. Z datą rozwiązania spółki przestaje ona być stroną postępowania w rozumieniu art. 133 ustawy Ordynacja podatkowa. Likwidacja ta powoduje, że spółka traci podmiotowość prawnopodatkową, co powoduje, że w tym samym momencie traci ona również zdolność procesową do bycia stroną w ewentualnym postępowaniu podatkowym.

Ponadto przepisy ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują możliwości uznania byłych wspólników zlikwidowanej spółki cywilnej za jej „następców prawnych".

Wspólników takich ustawa ta zalicza natomiast do kręgu „osób trzecich", których odpowiedzialność jest uregulowana w Rozdziale 15 Ordynacji podatkowej. Dlatego też w przypadku rozwiązania spółki cywilnej wspólnicy za jej zobowiązania podatkowe odpowiadają w szczególnym trybie (por. art. 115 O.p.), gdyż jest ona odrębnym od wspólników podmiotem podatkowym w podatku od towarów i usług.

Brak jest natomiast podstawy prawnej do przyjęcia ich legitymacji prawnej w przedmiocie domagania się w imieniu nieistniejącej już spółki przynależnych jej uprawnień za okres jej funkcjonowania.Odróżnić bowiem należy sytuację, gdy istniejący podmiot przestaje być podatnikiem VAT, ale zachowuje swoją podmiotowość jako jednostka organizacyjna, od sytuacji gdy podmiot nie tylko przestaje być podatnikiem VAT, lecz także przestaje w ogóle istnieć, jako jednostka organizacyjna.W tym pierwszym przypadku organ obowiązany jest prowadzić postępowanie w sprawie zwrotu podatku naliczonego dopóty, dopóki podmiot istnieje, natomiast w drugim przypadku takiej możliwości nie ma.

W przedstawionej sytuacji, pomimo że – jak zaznaczono w złożonym wniosku – rachunek bankowy zlikwidowanej spółki wskazany w zgłoszeniu rejestracyjnym, nie został zlikwidowany, zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym nie będzie mógł być dokonany, ponieważ nie tylko Spółka nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług (została wykreślona z rejestru podatników), ale również z chwilą rozwiązania ustał jej byt prawny. W efekcie nie istnieje podmiot uprawniony do otrzymania przedmiotowej nadwyżki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.