INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 01 października 2008r. (data wpływu 07 października 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. opodatkowania wpłaty wkładu budowlanego na pomieszczenie gospodarcze - jest prawidłowe
2. naliczania podatku VAT w sytuacji przekształcenia spółdzielczych praw do lokali – jest prawidłowe.
3. opodatkowania czynności w sytuacji ponownego ustanowienia praw do lokali – jest nieprawidłowe
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 07 października 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia w nowo wybudowanych budynkach mieszkalnych posiada pomieszczenia gospodarcze (schowki, piwnice), które są integralną częścią mieszkania. Ustanowiony jest jeden tytuł prawny do lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem przynależnym na które zawarta jest jedna umowa o budowę z pomieszczeniem gospodarczym jako całości.

W związku powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy wpłaty wkładu budowlanego na pomieszczenie gospodarcze należy opodatkować stawką 22% czy 7%...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w odpowiedzi na pytanie należy zastosować 7% stawkę podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 12.

1. Umowa o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa została zawarta przed 1 maja 2004r., klucze zostały wydane przed 1 maja 2004r., pozwolenie na użytkowanie budynku jest z dnia 01.12.2005r.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

2. Czy należy naliczać podatek VAT przy wyodrębnieniu zgodnie z art. 29 ust. 8...

Zdaniem Wnioskodawcy należy stosować naliczanie podatku VAT zgodnie z art. 153 ust. 2.

1. Wybudowane w latach 60-70 lokale mieszkalne zostały zasiedlone po raz kolejny (wydane umowy o ustanowienie prawa lokatorskiego i własnościowego) po 1 maja 2004r. z tytułu np. spadku, darowizny wkładu, otrzymania mieszkania.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

3. Czy należy tak wydane prawo traktować jako towar używany czy jako pierwszy raz zasiedlone...

Zadaniem Wnioskodawcy należy stosować naliczenia podatku VAT zgodnie z art. 29 pkt 8.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego tutejszy organ stwierdza co następuje:

Ad. 1

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 2 ww. ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12 i ust. 12a ww. ustawy stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a ww. artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2;
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
  
  

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. nadanym przez ww. ustawę z dnia 19 września 2007 r. przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumieć należy budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z, wprowadzonym z dniem 1 stycznia 2008r., na podstawie przepisu § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 249, poz. 1861), przepisem § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% m.in. w odniesieniu do:

• obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 w zakresie w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12 -12c ustawy.
  
  

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z nim samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jednocześnie Minister Infrastruktury w rozporządzeniu z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690) określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, niebędących mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym, natomiast pomieszczeniem gospodarczym w budynku jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku oraz przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Ponadto zgodnie z objaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Przedstawiona analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 7% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali służących zaspokajaniu właśnie „mieszkaniowych" potrzeb społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych.

Natomiast komórki lokatorskie (piwnice, schowki), które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, dla przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku oraz treść powołanych przepisów wpłaty wkładu budowlanego na pomieszczenia gospodarcze (schowki, piwnice) należy zastosować 7% stawką tego podatku.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

W sytuacji przekształcenia praw do lokalu mieszkalnego ustanowionych przed 01 maja 2004r. znajdzie przepis art. 153 ust. 2 ustawy zgodnie z którym, przepisów ustawy nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 29 ust. 8, jeżeli ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego oraz zasiedlenie tego lokalu nastąpiło przed 1 maja 2004r. Jak wskazują uregulowania art. 29 ust. 8 cyt. ustawy, ustawodawca postanowił, iż jeżeli w okresie 5 lat od ustanowienia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego jest zawierana umowa o przekształcenie przysługującego członkowi prawa na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub ustanowienie w miejsce tego prawa odrębnej własności lokalu, podstawą opodatkowania jest różnica między wartością rynkową lokalu a wartością zwaloryzowanego wkładu mieszkaniowego, pomniejszona o kwotę podatku. Z powyższego wynika zatem, iż wyłączeniu spod ustawy o podatku od towarów i usług na mocy 153 ust. 2 cyt. ustawy, podlegają czynności przekształcenia lub ustanowienia odrębnej własności lokalu, w przypadku, gdy ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego oraz zasiedlenie tego lokalu nastąpiło przed dniem 1 maja 2004r. Celem tego przepisu jest wyłączenie spod ustawy przekształcenia przysługującego członkowi spółdzielni spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub ustanowienia w miejsce tego prawa odrębnej własności lokalu, w odniesieniu do tych lokali, do których spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu zostało ustanowione po raz pierwszy przed dniem 1 maja 2004r. i zostały one zasiedlone przed tą datą.

Ustanowienie po tej dacie ponownie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego objęte jest zakresem art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy. Do przekształcenia zaś tego prawa lokatorskiego w prawo własności będzie miał zastosowanie przepis art. 153 ust. 2 cyt. ustawy, gdyż pierwsze zasiedlenie lokalu mieszkalnego i ustanowienie do tego lokalu prawa lokatorskiego miało miejsce jednak przed 1 maja 2004r.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, że umowa o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa została zawarta przed 1 maja 2004r., klucze zostały wydane przed 1 maja 2004r. Zatem zasiedlenie tego lokalu miało miejsce przed 1 maja 2004r.

A zatem, ustanowienie po raz pierwszy spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i jego zasiedlenie nastąpiło przed dniem 1 maja 2004r. A więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 153 ust. 2 ww. ustawy.

Ad. 3

W sytuacji ponownego ustanowienia praw do wybudowanych w latach 60 – 70 lokali mieszkalnych, które zostały zasiedlone po raz kolejny (wydane umowy o ustanowienie prawa lokatorskiego i własnościowego) po 1 maja 2004r. z tytułu spadku, darowizny wkładu, otrzymania mieszkania - zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. Ustawy zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe. Przy czym za pierwsze zasiedlenie przyjmuje się zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Ustanowienie po tej dacie ponownie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego objęte jest zwolnieniem zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, gdyż pierwsze zasiedlenie lokalu mieszkalnego i ustanowienie do tego lokalu prawa lokatorskiego miało miejsce przed 1 maja 2004r. Ponowne ustanowienie prawa do lokalu w zadanej sytuacji podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Stanowisko Strony uznano za nieprawidłowe, gdyż przepisy art. 29 ust. 1 ustawy nie znajdują zastosowania.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej informuje, iż z dniem 01.01.2009r. wchodzą w życie zmiany przepisów od podatku od towarów i usług m.in. w zakresie sprzedaży budynków i ich części – ustawa z dnia 7 listopada 2008r. o zamianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008r., nr 209, poz. 1320)

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.