INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 01.09.2008 r. (data wpływu 05.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia podstawy opodatkowania nabywanych wewnątrzwspólnotowo samochodów osobowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.09.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia podstawy opodatkowania nabywanych wewnątrzwspólnotowo samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

Zxxxxx Xxxxx Yxxxxxx S.A., zwana dalej „Spółką” nabyła w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego i będzie nabywała nowe samochody osobowe. Spółka jest generalnym importerem samochodów marki Axxx na rynek Polski. Prowadzi długoletnią współpracę z producentem samochodów w Bxxxxxxxx. Spółka nabywa samochody osobowe bezpośrednio, nie ponosząc dodatkowych marży związanych z korzystaniem z ewentualnych pośredników. Spółka nabywa ponad 12 tysięcy (rocznie) samochodów od producenta, co dodatkowo wpływa na cenę. Cena samochodów /hurtowa/ wynikająca z dokumentów zakupu nie obejmuje kosztów transportu, przygotowania do sprzedaży, składowania i innych. Po doliczeniu tych kosztów wraz z marżą dealerską cena ta może zbliżyć się do średnich wartości rynkowych, jednak na moment wewnątrzwspólnotowego nabycia tych pojazdów istotnie odbiega od średniej wartości (zarejestrowanego ) samochodu na rynku krajowym.

Spółka nabywa i będzie nabywała wewnątrzwspólnotowo używane samochody osobowe od producenta w Bxxxxxxxx. Pojazdy te mają często zły stan techniczny oraz uszkodzenia blacharskie. Spółka nabywa większe ilości pojazdów używanych od producenta, co wpływa także na cenę poszczególnych egzemplarzy. W 2008 roku faktycznie liczba importowanych samochodów używanych oscyluje w okolicach 300 sztuk, lecz biorąc pod uwagę rok 2007 liczba ta znacznie wzrasta. Spółka uzyskuje zatem ceny hurtowe (podobnie jak w przypadku samochodów nowych). Zważywszy, że dostawca posiada znaczne ilości pojazdów używanych, w przypadku większych transakcji oferuje istotne upusty cenowe.

Z uwagi na powyższe Spółka uzyskuje ceny nabycia samochodów używanych niższe od średnich cen rynkowych (detalicznych) notowanych na rynku krajowym. Cena samochodów wynikająca z dokumentów zakupu nie obejmuje kosztów transportu, przygotowania do sprzedaży, napraw samochodów, marży dealerskiej. Po doliczeniu tych kosztów cena ta może zbliżyć się do średnich wartości rynkowych. Należy również zwrócić uwagę, iż większość sprowadzanych używanych pojazdów występuje w wersjach wyposażeniowych, dla których nie można albo trudno jest znaleźć odpowiedniki na rynku polskim. Samochody używane są sprzedawane przed pierwszą rejestracją.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy fakt nabywania samochodów na opisanych w stanie faktycznym warunkach (bezpośrednio od producenta w większych ilościach - w cenach hurtowych - a w przypadku samochodów używanych - także o gorszym stanie technicznym), stanowi uzasadnioną przyczynę znacznego odbiegania od średniej wartości rynkowej ceny nabycia wewnątrzwspólnotowego (podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu) nabytych samochodów osobowych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z uwagi na fakt nabywania samochodów bezpośrednio od ich producenta, na warunkach opisanych w stanie faktycznym (nowych i używanych), Spółka może określać podstawę opodatkowania zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. i nie ma obowiązku obliczania podatku akcyzowego zgodnie z art. 82a tej ustawy. Średnia wartość rynkowa samochodu osobowego może stanowić podstawę opodatkowania wyłącznie jeżeli wysokość podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży na terytorium kraju albo nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego. Zgodnie z obowiązującym od dnia 19 lipca 2008 r. art. 82a ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. średnią wartością rynkową samochodu osobowego jest wartość ustalana na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, modelu, rocznika oraz jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym, co nabyty na terytorium kraju lub nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy. Warunkiem uznania, że powyższa średnia wartość rynkowa znajduje zastosowanie jako podstawa opodatkowania jest brak uzasadnienia dla rozbieżności między tą wartością a kwotą jaką Spółka jest obowiązana zapłacić dostawcy. W przedmiotowych przypadkach uzasadnieniem dla rozbieżności jest charakter zawieranych transakcji (bezpośrednio, w większych ilościach, często z wadami wymagającymi napraw i po cenach hurtowych ) oraz konieczność poniesienia kosztu transportu i przygotowania do sprzedaży, i innych. W odniesieniu do ustalania rynkowego charakteru transakcji na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. NSA w wyroku z dnia 20 lutego 1995 r. sygn. SA/Po 1592/95 wskazał, że: „Użyty w omawianym przepisie < art. 17 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. > zwrot „na podstawie cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku”, należy odnieść do rynku określonych towarów, a więc również do cen stosowanych w obrocie na tym rynku, zgodnie z charakterem zawieranej transakcji. Do transakcji sprzedaży hurtowej nieuzasadnione jest stosowanie cen detalicznych, ponieważ inne marże handlowe (niższe) stosowane są w handlu hurtowym, a inne (wyższe) w handlu detalicznym”. Etap obrotu na jakim jest dokonywane nabycie wewnątrzwspónotowe uzasadnia różnicę w kwocie należnej z tytułu dostarczonych samochodów w stosunku do średniej wartości rynkowej. W przypadku samochodów używanych, dodatkowym czynnikiem - wprost wskazanym w ustawie z dnia 23 stycznia 2004 r. - jest stan techniczny pojazdów. W cenie wynikającej z faktur (stanowiącej podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym w świetle art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r.) nie są uwzględniane koszty transportu, przygotowania do sprzedaży i ewentualnych napraw samochodów używanych.

Należy także wskazać, iż art. 82a ust. 4 tej ustawy odwołuje się do wartości ustalanej „na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, modelu, rocznika oraz - jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym”. Notowana na rynku krajowym cena samochodów rejestrowanych jest ceną brutto, zawiera także powyższe koszty, które ponosi Spółka przed sprzedażą samochodu. Zważywszy zatem na fazę obrotu (nabycie bezpośrednio od producenta, w obrocie hurtowym) okoliczności te uzasadniają rozbieżności pomiędzy podstawą opodatkowania nabycia wewnątrzwspólnotowego a średnią wartością rynkową porównywalnych samochodów. Podkreślania wymaga także, że cena, która stanowi podstawę obliczenia należnej akcyzy dla używanego samochodu z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia dotyczy samochodu przed rejestracją. Porównywanie jej z ceną porównywalnego pojazdu zarejestrowanego zawsze będzie wykazywało istotne rozbieżności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” - podstawą opodatkowania w przypadku wyrażenia stawki akcyzy w procencie podstawy opodatkowania jest kwota, jaką nabywca jest obowiązany zapłacić za wyroby akcyzowe, w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Jest to ogólna definicja określenia podstawy opodatkowania w przypadku wyrażenia stawki akcyzy w procencie tej podstawy (a więc odnosząca się także samochodów osobowych).

Szczegółowe zasady wynikają natomiast z rozdziału 4 ustawy (wyroby akcyzowe niezharmonizowane /do których zalicza się samochody osobowe/).

W myśl art. 80 ust. 1 ustawy - akcyzie podlegają samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 80 ust. 2 - podatnikami akcyzy od samochodów są:

1. podmioty dokonujące każdej sprzedaży samochodu osobowego przed pierwszą jego rejestracją na terytorium kraju;
2. importerzy i podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego.
   
   

W myśl art. 82 ust. 3 - w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego podstawą opodatkowania jest kwota, jaką nabywca jest obowiązany zapłacić.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka nabywa i będzie nabywać wewnątrzwspólnotowo używane samochody osobowe, które często mają zły stan techniczny oraz uszkodzenia blacharskie.

Z dniem 19 lipca 2008 r. został dodany do ustawy (w oparciu o art. 8 ustawy z dnia 9 maja 2008 r. o zwrocie nadpłaty w podatku akcyzowym zapłaconym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego albo importu samochodu osobowego /Dz. U. Nr 118, poz. 745/) art. 82a ustawy.

Zgodnie z art. 82a ust. 1 - jeżeli wysokość podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży na terytorium kraju albo nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej tego samochodu osobowego, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wzywa podatnika do zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie jej wysokości w kwocie znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego.

W myśl art. 82a ust. 2 - w razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wysokości podstawy opodatkowania lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie jej wysokości znacznie odbiegającej od średniej wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wysokość podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 82a ust. 3 ustawy - jeżeli wysokość podstawy opodatkowania ustalona z uwzględnieniem opinii biegłego odbiega co najmniej o 33% od zadeklarowanej podstawy opodatkowania, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi podatnik.

Natomiast w myśl art. 82a ust. 4 - średnią wartością rynkową samochodu osobowego jest wartość ustalana na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, modelu, rocznika oraz - jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym, co nabyty na terytorium kraju lub nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka nabyła w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego i będzie nabywała nowe samochody osobowe. Spółka nabywa przedmiotowe samochody bezpośrednio od producenta, nie ponosząc dodatkowych marży związanych z korzystaniem z ewentualnych pośredników. Cena samochodów (hurtowa) nie obejmuje kosztów transportu, przygotowania do sprzedaży, składowania i innych, w związku z czym istotnie odbiega od średniej wartości (zarejestrowanego) samochodu na rynku krajowym.

Ponadto Spółka nabywa i będzie nabywała wewnątrzwspólnotowo używane samochody osobowe od producenta w Hiszpanii. Pojazdy te mają często zły stan techniczny oraz uszkodzenia blacharskie. Spółka nabywa większe ilości pojazdów używanych od producenta, co wpływa także na cenę poszczególnych egzemplarzy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku, gdy cena (wartość) wynikająca z dokumentu zakupu (faktury VAT) odbiega od średniej wartości rynkowej, w myśl przedmiotowych przepisów podatnik jest wzywany o wskazanie przyczyn takiego stanu rzeczy, które to przyczyny są poddane wnikliwej ocenie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Każda przyczyna odbiegania wartości pojazdu od średniej wartości rynkowej musi być brana pod uwagę, bez względu na fakt, czy wynika z okoliczności zawarcia transakcji (np. że Spółka dokonuje zakupu samochodów w hurtowych ilościach, bez korzystania z usług ewentualnych pośredników), czy ze stanu pojazdu. Powyższe powinno być potwierdzone jednak odpowiednimi dowodami. Podkreślić trzeba, że ocena tego, czy podaną przez podatnika przyczynę można uznać za uzasadnioną dla obniżenia podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu samochodów osobowych należy, jak wyżej podano, do organu podatkowego bądź organu kontroli skarbowej.

Z przedmiotowych przepisów wynika ponadto, że określając wartość danego samochodu porównuje się go do wartości ustalanej na podstawie notowanej na rynku krajowym, w dniu powstania obowiązku podatkowego, średniej ceny zarejestrowanego na terytorium kraju samochodu osobowego tej samej marki, modelu, rocznika oraz - jeżeli jest to możliwe do ustalenia - z tym samym wyposażeniem i o przybliżonym stanie technicznym. Zatem stan techniczny samochodów (fakt uszkodzenia) można uznać za uzasadnioną przyczynę odbiegania wysokości podstawy opodatkowania w przypadku ich wewnątrzwspólnotowego nabycia od średniej wartości rynkowej. Trzeba mieć jednak na uwadze, że zbyt duża różnica między wartością nabywanego używanego samochodu osobowego a średnią wartością rynkową może spowodować, iż przedmiotowy samochód zostanie uznany za odpad, którego bez odpowiednich zezwoleń sprowadzać nie wolno.

Reasumując, Spółka ma prawo do określenia podstawy opodatkowania w przedmiotowej sytuacji oparciu o art. 82 ust. 3 (będący powieleniem cytowanego przez Spółkę 10 ust. 1 pkt 2 ustawy), tj. w wysokości odpowiadającej kwocie, jaką jest ona zobowiązana zapłacić.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.