INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13.10.2008r. (data wpływu 20.10.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania 7% stawką podatku VAT sprzedaży miejsca postojowego w garażu podziemnym usytuowanym pod budynkiem mieszkalnym dokonywanej wraz z lokalem mieszkalnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.10.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania 7% stawką podatku VAT sprzedaży miejsca postojowego w garażu podziemnym usytuowanym pod budynkiem mieszkalnym dokonywanej wraz z lokalem mieszkalnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest właścicielem nieruchomości położonej w x przy ul. x dla której Sąd Rejonowy X Wydział Ksiąg Wieczystych w x prowadzi księgę wieczystą nr x. Zgodnie z decyzją o pozwoleniu na budowę nr x wydaną przez x w dniu 22 stycznia 2008 r. zezwalającą na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługą na parterze Spółka realizuje inwestycję polegającą na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym.

W związku z realizowaną inwestycją Spółka oferuje do sprzedaży lokale mieszkalne oraz stanowiska postojowe dla samochodu osobowego, przeznaczone do wyłącznego używania po jego nabyciu przez nabywcę. Miejsce postojowe stanowić będzie część garażu podziemnego, wydzieloną w celu użytkowania przez poszczególnych właścicieli miejsc postojowych.

Spółka jako inwestor zobowiązuje się do ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży wraz z udziałem w prawie współwłasności części wspólnych budynku, miejsc postojowych w podziemnym lokalu garażowym oraz odpowiednim udziałem w prawie własności działki budowlanej po zakończeniu budowy budynku i odbiorze technicznym lokalu. W konsekwencji nabywca wraz z lokalem nabędzie udział we współwłasności lokalu garażowego.

Zgodnie z projektem przedwstępnej umowy sprzedaży na ustaloną cenę sprzedaży lokalu składa się cena za lokal i balkon, cena za jedno miejsce postojowe w garażu podziemnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż miejsca postojowego w garażu podziemnym usytuowanym pod budynkiem mieszkalnym dokonywana wraz z lokalem mieszkalnym jest opodatkowana 7% stawką VAT...

Zdaniem Spółki sprzedaż miejsca postojowego w garażu podziemnym wraz z lokalem mieszkalnym podlega opodatkowaniu 7% stawką VAT.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Spółka wykazuje, iż zgodnie z art. 41 ust. 12, ust 12a, ust 12b i ust. 12c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 z późn zm.) stawkę 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej powyższe limity stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 uptu obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Ponadto zgodnie z 5 ust. la rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 z późn. zm.) stawkę podatku obniża się do wysokości 7 % również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

• w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-1 2c ustawy.

W myśl powyższych przepisów stawka 7% nie ma zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych. Należy podkreślić, iż uptu nie zawiera definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego. Definicja lokalu mieszkalnego znajduje się w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz.U. z 2000 r., nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. W myśl art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ponadto, zgodnie z przepisami ustawy o własności lokali (art. 3) w przypadku wyodrębnienia własności lokalu właścicielowi przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokalu. Udział w nieruchomości wspólnej i związane z nim prawa nie mogą podlegać odrębnej transakcji, gdyż związane są z prawem własności lokalu mieszkalnego.

Mając na uwadze powyższą definicję lokalu mieszkalnego, którego celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych ludzi Spółka przywołuje wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 2006 r., sygn. akt lI FSK 1360/05, w którym Sąd definiując „potrzeby mieszkaniowe” stwierdził, iż określenie to należy odróżnić od „cele mieszkalne”. W opinii Sądu w pojęciu potrzeby mieszkaniowe” chodzi o okoliczność, cel, kierunek działania a w przypadku celu mieszkalnego” o charakter pomieszczeń i ich przeznaczenie. Przywołany wyrok NSA wskazuje, iż nie można „potrzeb mieszkaniowych” zawężać jedynie do celów mieszkaniowych”. Ponadto dokonując interpretacji a contrario definicji lokalu mieszkalnego należy dojść do wniosku, iż lokalem użytkowym -jako przeciwieństwem lokalu mieszkalnego -jest lokal, który nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Zatem musi to być wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb (pomieszczenie), która nie spełnia potrzeb mieszkaniowych ludzi. Definicji lej nie spełnia miejsce postojowe. Potwierdził to także Sąd Najwyższy, który w postanowieniu z dnia 19 maja 2004 r. (I CK 696/03) wskazał, iż miejsce postojowe nie jest pomieszczeniem przynależnym do lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, gdyż miejsce postojowe nie może zostać uznane za garaż (garażem jest całe pomieszczenie podziemne). Sąd powołując się na stanowisko doktryny stwierdził, iż pomieszczeniem przynależnym może być inny samodzielny lokal lub część budynku nie stanowiąca samodzielnego lokalu, jednakże w obu przypadkach pomieszczenie przynależne musi mieć pewne fizyczne wyodrębnienie, czego brak w odniesieniu do miejsca postojowego.

W opisanym stanie faktycznym przedmiotem sprzedaży nie jest garaż (lokal użytkowy), lecz udział we współwłasności lokalu garażowego i prawo do wyłącznego korzystania z wyznaczonego miejsca postojowego związane z prawem własności lokalu. Oznacza to, iż przedmiot umowy jest jeden, tj. sprzedaż lokalu wraz z miejscem postojowym. Zatem cała wartość transakcji powinna być opodatkowana 7% stawką VAT. Pragniemy w tym miejscu podkreślić, iż wyodrębnienie wartości opłaty za miejsce postojowe z ogólnej wartości lokalu ma jedynie charakter informacyjny i nie wpływa na przedmiot transakcji.

Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w garażu podziemnym ma charakter świadczenia złożonego: gdzie występuje element dominujący (sprzedaż mieszkania) i element pomocniczy (miejsce postojowe). Element pomocniczy nie jest świadczeniem samym w sobie, ale stanowi świadczenie uzupełniające, które jest opodatkowane tak jak świadczenie główne. Zagadnienie o było przedmiotem rozstrzygnięć Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który w wyroku w sprawie C-349/96 stwierdził: że gdy jedno lub więcej świadczeń ma charakter usługi zasadniczej: a inne elementy transakcji mają charakter czynności pomocniczych, to czynności pomocnicze powinny być opodatkowane jak usługa główna. Zdaniem ETS daną czynność należy uznać za czynność pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Podobne stanowisko przedstawił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt I FSK 945/05. Pragniemy w tym miejscu podkreślić, iż obowiązek urządzenia (zapewnienia) miejsc postojowych został nałożony na inwestora przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Opodatkowanie sprzedaży miejsc postojowych w garażu podziemnym dokonywanej wraz z lokalem mieszkalnym 7% stawką VAT zostało potwierdzone w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych, m.in.:

• NSA w wyroku z 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I FSK 103/05 stwierdził, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsc postojowych, to jest wydzielonych w części podziemnej budynku mieszkalnego fragmentów powierzchni budynku, stanowiącego w całości, zgodnie z umową sprzedaży, współwłasność wspólnych części budynku i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku współwłaścicieli poszczególnych lokali znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług, właściwej dla lokalu mieszkalnego. Sąd potwierdził, iż sprzedaż obok własności lokalu prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej budynku jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych: ze względu na fakt: że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku.

• WSA w Warszawie w wyroku z 13 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1052/07 stwierdził, iż podziela pogląd przedstawiony przez NSA w wyroku z 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I FSK/05.

• WSA w Poznaniu w wyroku z 24 lipca 2007 r., sygn. akt I SA/Po 1206/07 stwierdził, iż przedmiotem obrotu nie może być tylko część budynku, o ile nie ma ona charakteru odrębnego lokalu, Sąd podkreślił, iż z mocy art. 3 ust. 1 zd. 2 ustawy o własności lokali wynika, że współwłasność nieruchomości wspólnej (na którą składają się grunt oraz części budynku i urządzenia służące do wspólnego użytku właścicieli lokali) ma charakter przymusowy — tzn. nie można żądać zniesienia tej współwłasności dopóki trwa odrębna własność lokali. W opinii Sądu jeżeli nie będzie dochodziło do wyodrębnienia pomieszczenia garażowego jako odrębnego lokalu użytkowego, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w danym budynku podlegać będzie jednej stawce podatku VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego — tj. stawce 7%.
  
  

Z przedstawionego orzecznictwa, jak i z interpretacji literalnej przepisów uptu oraz ustawy o własności lokali wynika, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w garażu podziemnym znajdującym się w budynku mieszkalnym podlega opodatkowaniu 7% stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Art. 41 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie z ust. 12 wskazanego artykułu, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, na mocy art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego zastrzeżenia, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Mocą § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy, obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 , w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12–12c ustawy o VAT.

Od dnia 1 stycznia 2008 r. pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie wskazują definicji lokalu użytkowego ani mieszkalnego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z w/w przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 w/w przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie „pomieszczeniami przynależnymi”.

Definiując pojęcie „samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

• pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

• pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.
  
  

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże, stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Jednocześnie Minister Infrastruktury w rozporządzeniu z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690), określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędących mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym (§ 3 pkt 14).

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Zatem w świetle powyższych uregulowań, należy stwierdzić, iż wydzielone miejsce postojowe w garażu podziemnym usytuowane pod budynkiem mieszkalnym nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Może ono przynależeć do lokalu ale nie zmienia to jego funkcji.

Pojedyncze miejsce parkingowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część większego pomieszczenia nie może stanowić pomieszczenia przynależnego, o którym mowa powyżej. Pomieszczeniem tym jest hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe. Jedno miejsce parkingowe stanowi ułamkową część pomieszczenia przynależnego. Ponadto należy wskazać, iż intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe. Natomiast sprzedaż pomieszczenia przynależnego, służącego funkcjom innym niż mieszkaniowe podlega wyłączeniu z opodatkowania stawką w wysokości 7%, na co wskazują w/cyt. przepisy. Zatem sprzedaż jego części ułamkowej również podlega temu wyłączeniu, a w efekcie podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%. Bez znaczenia przy tym jest fakt, iż sprzedaż przedmiotowego miejsca postojowego stanowiącego udział we współwłasności nieruchomości wspólnej będzie dokonywana tylko wraz z lokalem mieszkalnym.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, że przedmiotem dokonywanej przez Podatnika sprzedaży będą lokale mieszkalne wraz z udziałami we współwłasności nieruchomości wspólnej w postaci stanowisk postojowych stanowiących część garażu podziemnego wydzielonych w celu użytkowania przez poszczególnych właścicieli miejsc postojowych usytuowanych pod budynkiem mieszkalnym. Wnioskodawca wskazał, iż miejsca postojowe stanowiące część garażu podziemnego nie będą przedmiotem oddzielnego obrotu, ale będą sprzedawane w momencie sprzedaży lokalu mieszkalnego; będą więc stanowić jedną dostawę towarów. Jedna dostawa towarów co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Zatem fakt, iż miejsca postojowe i lokale mieszkalne stanowić będą jeden przedmiot dostawy pozostaje bez wpływu na właściwe zastosowanie stawki podatku od towarów i usług. Sprzedaż miejsca postojowego stanowiącego udział we współwłasności wspólnej podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Pomieszczenia przynależne (a więc związane z danym budynkiem) ale nie pełniące funkcji związanej z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych, są zupełnie czymś innym niż pomieszczenia pomocnicze. W konkretnym przypadku, przedstawionym we wniosku, następuje dostawa ułamkowej części pomieszczenia przynależnego, które to pomieszczenie przynależne jednak jako całość nie służy do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych a do zaspokajania „innych potrzeb” osób korzystających z „samodzielnego lokalu mieszkalnego”. Cały garaż podziemny, na którego składają się poszczególne miejsca parkingowe stanowi część użytkową budynku. Dostawa miejsc parkingowych w wielostanowiskowym garażu podziemnym znajdujących się w dolnej części obiektów budownictwa mieszkaniowego, stanowiący jedną powierzchnię (przy zastosowaniu różnych form prawnych m.in. poprzez sprzedaż ułamkowej części płyty garażowej ze wskazaniem miejsca parkowania) podlega opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym, mamy do czynienia z dwoma odrębnymi przedmiotami transakcji: lokalem mieszkalnym, którego dostawa opodatkowana jest 7% stawką podatku oraz miejscem postojowym, będącego częścią garażu podziemnego, które nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych (pomieszczenia pomocniczego), a którego dostawa jest opodatkowana 22% stawką podatku VAT.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nadmienia, że powołane we wniosku wyroki polskich sądów administracyjnych dotyczą konkretnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych w indywidualnych sprawach. Bowiem źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Jest to zgodne także z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w którym postanowiono, iż wyroki sądów wydawane są w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Natomiast wskazany wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości nie rozstrzyga kwestii łącznego opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi będącego częścią garaży podziemnych według jednej stawki podatku właściwej dla budownictwa mieszkaniowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.