INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.08.2008r. (data wpływu 01.09.2008r.) uzupełnionym o dokument potwierdzający upoważnienie do reprezentowania Spółki, w dniu 05.12.2008 r. (data wpływu 09.12.2008 r.) na wezwanie z dnia 27.11.2008 r., Nr IPPB3/423-1330/08-2/KR (doręczone dnia 01.12.2008r.),o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem pierwszej oferty publicznej akcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.09.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem pierwszej oferty publicznej akcji

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

31 stycznia 2008 r., na nadzwyczajnym walnym zgromadzeniu Spółki P S.A. (dalej: P lub Spółka), podjęto m.in. decyzję o wyłonieniu, w związku z zamiarem wprowadzenia akcji P do publicznego obrotu, doradców ds. oferty publicznej i wykonania niezbędnych analiz na potrzeby dokumentacji ofertowej.

Sama zgoda na wprowadzenie akcji do publicznego obrotu akcji P S.A. (od 01.01.2008 P) została podjęta na nadzwyczajnym walnym zgromadzeniu Spółki 25 lipca 2007 r. Cytując za protokołem ze zgromadzenia: „P S.A. jest spółką dominującą w grupie o roboczej firmie (P). Zgodnie z założeniami przyjętego w dniu 28 marca 2006 r. przez Radę Ministrów „Programu dla energetyki”, przeprowadzenie oferty publicznej akcji Polskiej… jest jedną z kluczowych przesłanek jego realizacji. W związku z faktem, iż Spółka jest spółką wiodącą w Polskiej …, a pozyskanie kapitału przez Polską … ma nastąpić poprzez emisję nowych akcji Spółki w drodze oferty publicznej”, zobowiązano zarząd P do realizacji tego programu w szczególności poprzez przygotowanie do końca III kwartału 2008 r. podwyższenia kapitału zakładowego P w drodze emisji nowych akcji i ich oferty publicznej oraz ubieganie się o dopuszczenie akcji Spółki do obrotu na rynku regulowanym prowadzonym przez Giełdę Papierów Wartościowych lub na zagranicznych rynkach giełdowych.

Drugim nałożonym na zarząd obowiązkiem było wyłonienie profesjonalnych doradców, którzy zajmą się wspieraniem Spółki w prawidłowym i zgodnym z prawem wykonaniu obowiązków.

W dniu 7.02.2008 r. Spółka podpisała umowy z dwoma podmiotami (krajowym i zagranicznym), które będą zajmowały się szeroko rozumianym procesem wprowadzania akcji Spółki na giełdę krajową i rynki zagraniczne. W szczególności chodzi o działanie w charakterze współkoordynatora oferty, zdefiniowanie i wspólną koordynację wszelkich prac zewnętrznych doradców jak i Spółki niezbędnych do przeprowadzenia pierwsze oferty publicznej akcji, przeprowadzanie analiz związanych z ofertą, w tym różne niezbędne wyceny, współuczestnictwo w przygotowaniu prospektu emisyjnego, sporządzenie i składanie w imieniu Spółki różnych wymaganych pism, prowadzenie rejestru nabywców akcji, przygotowywanie raportów analitycznych, przekazywanie Spółce środków pieniężnych uzyskanych z akcji, i wiele innych. Za wykonywane usługi, wskazanym wyżej tzw. Konsorcjantom należy się wynagrodzenie (skalkulowane w oparciu o procent zależny od ceny emisji akcji i ich liczby). Spółka zobowiąże się również do zwrotu kosztów ponoszonych przez Konsorcjantów na rzecz podwykonawców oraz kosztów doradcy prawnego Konsorcjanta.

Niezależnie od tego, Spółka bezpośrednio poniesie na pewno albo ewentualnie następujące wydatki:

1. opłaty na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego, Giełdy Papierów Wartościowych oraz Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych według stawek określonych przez te instytucje, do zapłacenia których zobowiązany jest emitent, a ponadto, jeżeli oferta detaliczna zostanie rozliczona poprzez GPW, opłaty związane z przetwarzaniem powyżej 200.000 zapisów w ramach transzy detalicznej,
2. opłaty skarbowe, notarialne i sądowe oraz inne opłaty i podatki wynikające z przepisów prawa,
3. koszty druku i dystrybucji Prospektu emisyjnego i IOC (dokumentu umożliwiającego oferowanie akcji na rynkach poza Polską),
4. koszty druku i dystrybucji formularzy zapisów oraz dyspozycji deponowania,
5. koszty zamieszczenia ogłoszeń, w tym m. in. ogłoszeń prasowych wymaganych odpowiednimi przepisami prawa,
6. koszty serii prezentacji w ramach roadshow (tj. prezentacji oferty sprzedaży akcji przez zarząd na rynkach zagranicznych) oraz kampanii reklamowej, w tym koszty prezentacji, opracowania i druku materiałów reklamowo - promocyjnych,
7. koszty innych doradców Spółki, w tym w szczególności koszty doradztwa prawnego, firmy audytorskiej oraz firmy PR zajmującej się promocją emisji i sprzedaży akcji,
8. koszty tłumaczeń z języka angielskiego na język polski dokumentów: IOC oraz materiałów promocyjnych i prezentacji na roadshows,
9. koszty analiz przedprywatyzacyjnych,
10. koszty wyceny złóż,
11. podatek od czynności cywilnoprawnych przy podwyższeniu kapitału.

Nie jest wykluczone, że niektóre koszty zostaną poniesione po wprowadzeniu akcji do publicznego obrotu, np. koszty doradztwa prawnego.

Oczywistym przy tym jest, że bez poniesienia tych wydatków nie byłoby możliwe realizowanie „Programu dla energetyki”, zwiększanie konkurencyjności Spółki na rynku, pozyskiwanie nowych inwestorów i środków na rozwój.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę w związku z przygotowaniem i przeprowadzeniem pierwszej oferty publicznej akcji Spółki są kosztami uzyskania przychodów w dacie poniesienia...

W ocenie Spółki, W sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku, odpowiedź na powyższe pytanie jest pozytywna. Zdaniem Spółki nie powinno przy tym budzić wątpliwości, że wszystkie wskazane wydatki, poniesione w celu wykonania określonej strategii i umocnienia pozycji Spółki na rynku, stanowią koszty uzyskania przychodów. Do takiego stwierdzenia uprawnia obecne brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty poniesione bezpośrednio w celu uzyskania przychodów, ale także takie, które służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów, którym jest działalność gospodarcza jako taka. Będą to zatem także wydatki o charakterze związanym z prowadzeniem działalności jako takiej, z codziennym funkcjonowaniem podatnika jako przedsiębiorcy oraz z realizowaniem przedsięwzięć, które w szerokiej perspektywie a niekoniecznie bezpośrednio, przyczynią się do uzyskiwania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera enumeratywnego katalogu wydatków, które podlegają zaliczeniu w poczet kosztów uzyskania przychodów. Formułuje natomiast dwa warunki, których łączne spełnienie przez podatnika decyduje o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, a mianowicie:

1. wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu albo zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów oraz
2. wydatek nie może zostać zaliczony do negatywnej listy określonej w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Wykluczając zatem na wstępie poniesione przez Spółkę wydatki związane z przygotowaniem emisji akcji i wejściem na giełdę, w tym z podwyższeniem kapitału, z negatywnego katalogu ujętego w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy należy wskazać, że o tym, czy omawiane wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów powinna przesądzać odpowiedź na pytanie, czy spełniają one pierwszy ze wskazanych warunków, tzn. czy są ponoszone w celu uzyskania przychodu. W przekonaniu Spółki nie ma najmniejszych wątpliwości, że odpowiedź na to pytanie powinna być jak najbardziej twierdząca.

W związku z powyższym należy wskazać, że zgodnie z poglądem powszechnie dominującym zarówno wśród organów podatkowych, jak i orzecznictwa administracyjnego, kosztami uzyskania przychodu są wszystkie wydatki mające na celu osiągnięcie przychodów oraz zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W konsekwencji, kosztami uzyskania przychodów mogą być więc zarówno koszty bezpośrednio związane z konkretnym przychodem również koszty pośrednie, związane z prowadzeniem danego przedsiębiorstwa, jako podmiotu prawnego, i potencjalnie mogące przyczynić się do osiągania przychodów w przyszłości.

Mając na uwadze powyższy pogląd, w ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że podwyższenie kapitału zakładowego w celu emisji nowych akcji jest jednym ze sposobów na pozyskanie środków na działalność gospodarczą z której generowane są przychody. Podwyższenie kapitału zakładowego służąc co do zasady rozszerzeniu działalności gospodarczej lub jej dodatkowemu zabezpieczeniu jest związane z prowadzeniem tejże działalności i wpływa na osiąganie przychodów z tego źródła. Ponadto, nie ulega wątpliwości, ze podwyższenie kapitału wzmacnia wiarygodność i pozycję danego podmiotu w stosunkach gospodarczych, co również wpływa na wysokość osiąganych przychodów. Tym samym, wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego poprzez emisję nowych akcji są typowymi kosztami pośrednimi, których nie można wiązać z konkretnym strumieniem przychodów, ale z przychodami z działalności jako takimi. W konsekwencji, zdaniem Spółki są to wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą mają pozytywny wpływ na funkcjonowanie Spółki i należy uznawać je za koszty uzyskania przychodów. Tak więc wydatki, do których poniesienia Spółka jest de facto zobowiązana w związku z wejściem na giełdę na podstawie obowiązujących w tym zakresie przepisów, jak również inne wydatki z tym związane, uzasadnione w racjonalny sposób, pozostają w związku pośrednim z przyszłymi przychodami Spółki. Należy je potraktować jako wydatki na utrzymanie źródła przychodów. Przypomnieć w tym miejscu należy, ze strategia realizowana przez Spółkę wynika z rządowego „Programu dla energetyki”, więc w pewien sposób jest Spółce narzucona.

Zdaniem Spółki, przeszkodą dla uznania omawianych wydatków za koszty uzyskania przychodów z cała pewnością nie może być treść art. 12. ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się przychodów na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego. Należy bowiem wskazać, że art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga powiązania poniesionego wydatku tylko i wyłączenie z konkretnym przychodem, ale stwierdza, że owe wydatki muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodu, a tym samym odnosi się także do kategorii przychodu w znaczeniu generalnym. Jak natomiast wykazaliśmy w pierwszej części wniosku, czynność podwyższenia kapitału zakładowego i wyemitowania nowych akcji bez wątpienia wiąże się z prowadzeniem działalności gospodarczej, a obowiązek uiszczenia wielu wydatków jest jedną z prawnych konsekwencji dokonania tej czynności. W znakomitej większości będą to następstwa funkcjonowania podmiotu w systemie prawa polskiego, a tym samym będą typowymi kosztami pośrednimi, które wiążą się z przychodami osiąganymi przez Spółkę w sposób generalny (np. podatki, opłaty urzędowe i rejestracyjne).

Wyrażone stanowisko potwierdza również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 lutego 2006 r. (II FSK 191/05). We wskazanym wyroku, Sąd odniósł się co prawda głównie do wydatków związanych z utworzeniem nowego podmiotu prawnego, ale jednocześnie uznał te wydatki za równoważne z wydatkami na podwyższenie kapitału zakładowego stwierdzając, że kwalifikują się one jako wydatki stanowiące koszt uzyskania „przychodów; „W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, koszty organizacji osoby prawnej (...) stanowią koszt bytu prawnego spółki i stanowią koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.p. Najogólniej można stwierdzić, Że gdyby nie powstała osoba prawna, nie byłoby przychodu. Skoro wydatki poniesiono na utworzenie osoby prawnej, to pośrednio poniesiono w celu osiągnięcia przychodu. Również wydatki radcy prawnego związane z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z uwagi na potrzebną w tej kwestii wiedzę fachową, wiedzę prawniczą, uzasadniają ten wydatek jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy. W podobnym duchu orzekł WSA w Gdańsku (I SA/Gd 753/07). Skład orzekający stwierdził, że sam fakt niezakwalifikowania środków otrzymanych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego jako przychodów nie wyklucza możliwości wystąpienia kosztów podatkowych. Gdy bowiem podatnik jest w stanie wykazać, że poniesione przez niego wydatki łączą się z uzyskaniem przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, nie można mu odmówić możliwości zaliczenia owych ciężarów w poczet kosztów. Istotne powinno zatem być zbadanie kierunków wykorzystania środków pochodzących z podwyższenia kapitału - w razie przeznaczenia ich na prowadzenie działalności generującej opodatkowane przychody, nie powinno być przeszkód, by uznać te wydatki za koszty podatkowe. O możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podwyższeniem kapitału i wprowadzeniem akcji do publicznego obrotu wypowiedział się także WSA w Lublinie w wyroku z 7 marca 2007 r. (sygn. akt I SA/Lu 82/07).

Wskazać należy również w niniejszej sprawie na podobny charakter zdarzenia w postaci wyemitowania akcji spółki i uzyskania w ten sposób środków pieniężnych na działalność do sytuacji zaciągnięcia pożyczki lub kredytu na działalność gospodarczą. W obu przypadkach źródła finansowania (kredyt oraz środki wniesione na poczet podwyższenia kapitału zakładowego) są neutralne podatkowo - nie zalicza się ich do przychodów. Jednakże nie ulega wątpliwości, ze wydatki związane z pozyskaniem kredytu (prowizja, odsetki, koszty związane z ustanowieniem zabezpieczeń etc.), po pomimo tego, że sam kredyt nie stanowi przychodu podatkowego, to stanowią koszt uzyskania przychodów - jeśli kredyt ten służy finansowaniu działalności gospodarczej. Zupełnie odmienne traktowanie w tym momencie kosztów związanych z innym zdarzeniem nieprzychodowym, ale służącym prowadzeniu działalności gospodarczej, nie znajduje zdaniem Spółki uzasadnienia. I bynajmniej argumentem nie może być tutaj to, że ustawodawca zawarł w ustawie regulacje dotyczące podatkowego rozliczenia odsetek od kredytów (pożyczek). Regulacje te bowiem wskazują jedynie de facto w którym momencie (kasowo) należy odsetki związane z uzyskaniem środków pieniężnych nie będących przychodem ująć w rachunku podatkowym, natomiast nie jest to równoznaczne z nadaniem im w ten sposób w ogóle przymiotu kosztów podatkowych.

Uprzedzając dodatkowo ewentualną konsekwencję stwierdzenia przez organ podatkowy, że mamy tutaj (w przypadku wydatków związanych z przygotowaniem emisji akcji) do czynienia z kosztami związanymi bezpośrednio ze zdarzeniem niepodatkowym, wobec czego nie można ich ujmować w rachunku podatkowym, Spółka pragnie zwrócić uwagę na pewien istotny niuans. Oczywistym bowiem dla organów podatkowych może się wydawać w tym momencie zastosowanie postanowień art. 7 ust. 3 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się

1. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,
2. kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1.

Zatem, przy ustalaniu dochodu do opodatkowania, nie uwzględnia - się kosztów uzyskania przychodów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych albo zwolnionych z tęgo podatku. Tymczasem kwota podwyższenia kapitału zakładowego nie jest przychodem niepodlegającym opodatkowaniu, ani przychodem zwolnionym od podatku, ale w ogóle nie jest przychodem w rozumieniu ustawy.

Jest to odrębna kategoria środków niż przychody niepodlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce na podstawie art. 2 i 3 ustawy lub postanowień umów międzynarodowych, jak również przychody zwolnione od podatku na podstawie art. 17 ustawy - a tylko do tych dwóch kategorii odnoszą się zapisy art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy. Literalne brzmienie tego przepisu wyklucza zatem jego zastosowanie do kwot otrzymanych na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego. Ponieważ zaś kwota uzyskana w celu podwyższenia kapitału nie jest przychodem, nieporozumieniem jest podejmowanie próby badania związku przyczynowo-skutkowego uzyskania tych środków z poniesionymi kosztami. Byt podatkowy podwyższenia kapitału nie może zatem być bezpośrednio wiązany z kosztami poniesionymi na jego uzyskanie. Kwoty otrzymane na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego są jako kwoty niebędące przychodem całkowicie neutralne podatkowo, a tym samym nie mogą wpływać pozytywnie, ani negatywnie na zaliczenie do koszów uzyskana przychodów „związanych” z nimi wydatków — co odróżnia je od przychodów niepodlegających opodatkowaniu lub zwolnionych od podatku, na co ustawodawca chyba jednak świadomie zwrócił uwagę.

Uzasadnienia dla ujmowania wydatków związanych z emisją akcji w kosztach uzyskania przychodów należy także poszukiwać w wykładni historycznej. Do końca 2002 r., zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy, do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji zaliczano również koszty, które zostały poniesione „w celu wyposażenia spółki w kapitał akcyjny lub późniejsze jego podwyższenie”. Tym samym, pomimo tego, że w obowiązującym wówczas stanie prawnym przychody otrzymane na podwyższenie kapitału zakładowego zgodnie z art. 12 ust.4 pkt 4 ustawy, również nie stanowiły przychodu podatkowego. okoliczność ta nie stanowiła przeszkody do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (poprzez odpisy amortyzacyjne) wydatków związanych z podwyższeniem kapitału. Wobec braku wyraźnego wyrażenia przez ustawodawcę zamiaru zmiany kwalifikacji podatkowej tych wydatków jako kosztów podatkowych (czemu dałby wyraz w art. 16 ust. 1), zdaniem Spółki należy uznać, że od tamtej pory koszty poniesione w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego mogą być bezpośrednio rozliczane w kosztach uzyskania przychodów. Dodatkowo, co istotne dla potrzeb tej interpretacji, ustawodawca zdecydował, że podatnicy, którzy już ponieśli takie koszty, mogą nadal je amortyzować lub bezpośrednio zaliczyć jednorazowo w koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, gdyby zamiarem ustawodawcy było uniemożliwienie w ogóle zaliczania takich wydatków w koszty uzyskania przychodów po 1 stycznia 2003 r., brak byłoby uzasadnienia dla wprowadzenia możliwości jednorazowego ich rozliczenia (zasadne byłoby co najwyżej w ramach ochrony praw nabytych, umożliwienie dokończenie amortyzacji kosztów na starych zasadach).

Przywołać w tym miejscu należy wskazany już wcześniej wyrok NSA z 2006 r. – przypominamy, że skład orzekający opowiedziała się tutaj za ujmowaniem w kosztach podatkowych, jako kosztów pośrednich, wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego. Stwierdził on, iż „powyższe koszty nie podlegają wprawdzie bezpośredniemu zaliczeniu, lecz amortyzowaniu, jednakże przepis ten jednoznacznie przesądza charakter wydatków” (chodziło o przepis art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy). Skoro zatem przed 01.01.2003r. przedmiotowe wydatki spełniały przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, ale na mocy szczególnej regulacji ustawy były rozliczane podatkowo przez odpisy amortyzacyjne, to mając na uwadze okoliczność uchylenia tego przepisu i jednoczesny brak wskazania przedmiotowych kosztów w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 logicznym wnioskiem jest przyjęcie, iż obecnie koszty te mogą być bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów odmienny wniosek byłby zdaniem Spółki sprzeczny z intencją ustawodawcy.

Mając na uwadze przedstawioną argumentację, Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska, że opisane we wniosku wydatki związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem emisji akcji, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, związane pośrednio z uzyskiwaniem przez nią przychodów, i będą ujmowane w rachunku podatkowym w dacie poniesienia.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Jak stanowi art. 302 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), kapitał zakładowy spółki akcyjnej dzieli się na akcje o równej wartości nominalnej. Zgodnie z art. 306 pkt 2, do powstania spółki akcyjnej wymaga się – z uwzględnieniem art. 309 § 3 i § 4 – wniesienia przez akcjonariuszy wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego. Zawiązanie spółki akcyjnej następuje z chwilą objęcia wszystkich akcji (art. 310 § 1).

Zgodnie natomiast z treścią art. 431 § 1 tej ustawy podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji.

Z powyższego wynika zatem, iż wszelkie koszty ponoszone przez spółkę akcyjną przy jej założeniu lub rozszerzeniu, związane z emisją akcji, pozostają w bezpośrednim związku z utworzeniem lub podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wynika natomiast, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego. W świetle powołanego przepisu stwierdzić należy zatem, iż przychody uzyskane w wyniku emisji akcji, skutkujące utworzeniem (podwyższeniem) kapitału zakładowego, nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 15 ust. 1 tej ustawy stanowi z kolei, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i takie, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Istotą utworzenia i podwyższenia kapitału zakładowego jest zgromadzenie środków niezbędnych dla funkcjonowania Spółki jako osoby prawnej. Stwierdzić należy zatem, iż skoro zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 powołanej do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, zatem wartości majątkowe wniesione na pokrycie kapitału zakładowego spółki nie stanowią jej przychodu podatkowego. Kapitał zakładowy spółki akcyjnej stanowi podstawę majątkową działalności spółki i odpowiedzialności wobec wierzycieli. W statucie spółki wymienia się go jako kwotę pieniężną wpłacaną przez jej akcjonariuszy. Kapitał musi być pokryty poprzez wniesienie wkładów w postaci gotówkowej, wkładami niepieniężnymi albo w jeden i drugi sposób.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka poniosła wydatki dotyczące pozyskania kapitału zakładowego w wyniku emisji akcji. A zatem dokonując analizy wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego, odnieść należy się do przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem poniesione wydatki dotyczące pozyskania kapitału zakładowego, związane są z wniesieniem kwot pieniężnych w wyniku publicznej emisji akcji na jego pokrycie. Istnieje więc konkretny związek pomiędzy otrzymanymi środkami, za pomocą których pozyskano kapitał akcyjny, a poniesionymi wydatkami, będącymi skutkiem jego pozyskania. Skoro w świetle art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy wartości majątkowe wniesione na pokrycie kapitału zakładowego Spółki nie stanowią jej przychodu, wobec tego wydatków związanych z pozyskaniem kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów. Nie odnoszą się one bowiem do przychodu podatkowego. Są bezpośrednio powiązane z przeprowadzeniem neutralnej podatkowo operacji na kapitale zakładowym Spółki. Przychód ten nie powstaje jako efekt bieżącej działalności gospodarczej podatnika. Należy stwierdzić, że Spółka ma prawo oczekiwać, iż w określonej perspektywie czasowej podwyższenie kapitału i związane z tym rozszerzenie działalności będzie generowało zwiększone przychody, ale będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej.

Przychód z tej działalności jest przychodem odrębnym od przychodu otrzymanego na podwyższenie kapitału zakładowego. Z osiągnięciem tego przychodu będą się wiązały odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania. Okoliczność, że dokonując przedmiotowych wydatków związanych z emisją akcji Spółka zakłada, iż w efekcie będą one generowały przychody z działalności gospodarczej nie podważa jednak ich bezpośredniego związku z przychodem w postaci środków pieniężnych z tej emisji, który Spółka otrzyma na podwyższenie kapitału.

Ponadto wskazać należy, iż w stanie prawnym obowiązującym w 2000 r. zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegały również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania w spółce akcyjnej koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym jej rozszerzeniu, przez które rozumie się koszty poniesione na:

• utworzenie spółki, które nie służą nabyciu rzeczy, a w szczególności na doradztwo oraz na opłaty notarialne, skarbowe i sądowe,
• wyposażenie spółki w kapitał akcyjny lub późniejsze jego podwyższenie; w szczególności do kosztów tych zalicza się opłaty notarialne, skarbowe, sądowe, giełdowe, opłaty ponoszone w regulowanym pozagiełdowym wtórnym obrocie publicznym papierami wartościowymi, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzania, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji, koszty oferowania papierów wartościowych.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1179) podatnicy, którzy ponieśli koszty, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy wymienionej w art. 1, przed dniem 1 stycznia 2003 r., mogą:

1. dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2002 r.,
2. niezamortyzowaną część kosztów zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w 2003 r.

Na podstawie ww. przepisu art. 16b ust. 2 pkt 1, określeni w nim podatnicy mieli prawo poprzez odpisy amortyzacyjne zaliczać do kosztów uzyskania przychodów koszty organizacji poniesione przy założeniu lub późniejszym rozszerzeniu, np. koszty dotyczące pozyskania kapitału akcyjnego. Ustawodawca dopuścił więc możliwość kwalifikowania tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o ile związane były z wyposażeniem lub podwyższeniem kapitału zakładowego wyłącznie spółek akcyjnych w rozumieniu przepisów Kodeksu handlowego.

Należy wskazać, iż przepisy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o których mowa powyżej, mają charakter przejściowy. Intencją ustawodawcy było jedynie pozostawienie możliwości zaliczenia niezamortyzownych do końca 2002 roku wydatków, dotyczących między innymi pozyskania kapitału zakładowego poprzez emisję nowych akcji, do kosztów uzyskania przychodów, w związku z uchyleniem art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem brak przyjęcia innych rozwiązań dotyczących możliwości i sposobu kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów takich wydatków, a jednocześnie pozostawienie w ustawie art. 12 ust. 4 pkt 4, z którego wynika, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, jednoznacznie przesądza o tym, iż celem ustawodawcy było ostatecznie wykluczenie możliwości pomniejszania osiąganych przychodów podatkowych o tego typu wydatki.

W przedmiotowym wniosku Spółka wskazuje, iż analogicznie do pozyskania kapitału zakładowego, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 powołanej ustawy do przychodów nie zalicza się otrzymanych kredytów, a pomimo tego wydatki związane z zaciągnięciem kredytu bankowego, przeznaczonego na prowadzoną działalność gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1. Ustosunkowując się do tej argumentacji stwierdzić należy, iż co do zasady kredyt bankowy ma charakter zwrotny, nie spełnia tym samym kryterium przychodu jak i definitywnego charakteru wydatku. Ponadto stosowanie wykładni per analogiam do zdarzeń mających zupełnie odmienny charakter jest niesłuszne i niedopuszczalne na gruncie prawa podatkowego.

Reasumując stwierdzić należy, iż wydatki poniesione przez Podatnika w związku z pozyskaniem kapitału zakładowego, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazać należy również, iż nieuzasadnione jest powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2006 roku (II FSK 191/05), skoro dotyczy ono wydatków związanych z organizacją osoby prawnej, poniesionych przed dniem 1 stycznia 2003 roku, a więc w stanie prawnym, w którym obowiązywał uchylony art. 16b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Poza tym wskazany przez Spółkę wyrok, jak i powołane orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku sygn. (I SA/Gd 753/07) oraz orzeczenie WSA w Lublinie w wyroku z 7 marca 2007r. sygn. Akt I SA/Lu 82/07, zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają charakteru wiążących wykładni prawa podatkowego

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.