INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 03 września 2008 r. (data wpływu 08.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 września 2008 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 22 października 2008 r. (data wpływu 27.10.2008 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka, w związku z odpłatnym nabyciem udziałów spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zawarła umowę pożyczki celem sfinansowania ceny kupna udziałów. Na podstawie umowy pożyczki przeniesiona została na Spółkę oznaczona kwota pieniędzy. Od zaciągniętej pożyczki naliczane są odsetki umowne, w przypadku których zamiast ich zapłaty możliwa jest również ich kapitalizacja (zamiana na kwotę pożyczki).

Jednocześnie, Spółka pozostaje z pożyczkodawcą w stałych stosunkach gospodarczych i na podstawie zawartych z pożyczkodawcą umów handlowych posiada wobec pożyczkodawcy wymagalne należności pieniężne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Spółka wnosi o wyjaśnienie wątpliwości dotyczących zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów lub przychodów różnic kursowych powstałych wskutek wygaśnięcia wzajemnych zobowiązań cywilnoprawnych Spółki i pożyczkodawcy wskutek potrącenia.

W szczególności, Spółka wnosi o potwierdzenie, że w przypadku wygaśnięcia zobowiązania Spółki w drodze potrącenia może dojść do powstania ujemnej lub dodatniej różnicy kursowej, która odpowiednio obciąża koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ujemne różnice kursowe powstają natomiast, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Na podstawie powyższych przepisów zauważyć należy, iż w przypadku powstania dodatnich różnic kursowych należy o nie zwiększyć przychody Spółki, zaś w przypadku powstania ujemnych różnic kursowych będą one obciążały koszty uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 15a ust. 6 ustawy podatkowej, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Należy zwrócić również uwagę na przepis art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Z przytoczonej regulacji wynika, iż ustawodawca uznał za uzasadnione powstanie różnic kursowych nawet w sytuacji, gdy nie dochodzi do faktycznego transferu pieniędzy. Zapłata zobowiązania, jak również otrzymanie należności, w jakiejkolwiek formie, także w formie potrącenia, nie stanowi przeszkody do uznania, iż doszło do powstania różnicy kursowej (dodatniej lub ujemnej). W celu zaś umożliwienia podatnikom obliczenia zaistniałej różnicy kursowej przy np. uregulowaniu zobowiązań w formie potrącenia (kompensaty), ustawodawca umieścił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15a ust. 4.

Na podstawie art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W opinii Spółki, analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż w przypadku wzajemnej kompensaty zobowiązań oraz należności w walucie obcej, powstaną w Spółce różnice kursowe, zarówno w odniesieniu do zobowiązań, jak i należności. W stosunku do zobowiązań powstałą różnicą kursową będzie różnica między wartością zobowiązania z dnia jego zarachowania oraz wartością tego zobowiązania przeliczoną po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień kompensaty. Analogicznie w stosunku do należności powstałą różnicą kursową będzie różnica między wartością należności z dnia jej zarachowania (powstania przychodu), a wartością tej należności obliczoną po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień kompensaty. Tak powstałe dodatnie różnice stanowią dla Spółki przychód podatkowy (art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), natomiast ujemne różnice kursowe jej koszt uzyskania przychodów (art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Spółka pragnie dodatkowo wskazać, iż stanowisko takie zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w otrzymanej przez Spółkę interpretacji z dnia 10 czerwca 2008 r. nr ILPB3/423-172/08-5/MM, która dotyczyła jednak zaistniałego stanu faktycznego. Ponadto stanowisko takie potwierdzają inne interpretacje organów podatkowych:

• postanowienie Lubelskiego Urzędu Skarbowego z dnia 07 marca 2007 r. nr PD 423-85/06,
• postanowienie Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego z dnia 27 września 2007 r. nr RO/423-44/07,
• postanowienie Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 05 kwietnia 2007 r. nr ZD/4061-5/2/07 oraz
• postanowienie Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 22 maja 2007 r. nr PO2/423-45/07/42523.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.