INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2008 r. (data wpływu 24 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na podstawowe artykuły spożywcze - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2008 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na podstawowe artykuły spożywcze, uzupełniony pismem z dnia 7 listopada 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

W siedzibie Banku jak i jego oddziałach odbywają się spotkania biznesowe z kontrahentami, podczas których podawane są zwyczajowe, drobne poczęstunki w postaci napojów (kawa, herbata, soki, woda mineralna) i słodycze (ciastka, paluszki, cukierki). Spotkania te związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą i mają na celu zaprezentowanie obecnym lub potencjalnym klientom oferty Banku, zapoznanie się z ofertą podmiotów współpracujących z Bankiem oraz prowadzenie rozmów, negocjacji związanych z zawarciem umów, porozumień lub nawiązania współpracy o innym charakterze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zakup napojów (kawy, herbaty, śmietanki, wody mineralnej, soków) oraz ciastek, paluszków i słodyczy przeznaczonych na skromny, zwyczajowy poczęstunek serwowany podczas rozmów, negocjacji lub spotkań biznesowych uznaje się za koszty reprezentacji czy też jako wydatki na działalność bieżącą związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą mogą zostać zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup napojów (kawy, herbaty, śmietanki, wody mineralnej) oraz ciastek, paluszków i słodyczy przeznaczonych na skromny poczęstunek serwowany podczas rozmów, negocjacji lub spotkań biznesowych mają charakter zwyczajowy, nie mieszczą się także w definicji reprezentacji. W związku z czym, jako wydatki na działalność bieżącą, związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Wnioskodawca wskazuje, iż w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma definicji pojęcia reprezentacji. Przyjmując definicję słownikową, powoływaną w orzecznictwie NSA, reprezentacja rozumiana jest jako „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności (np. Interpretacja indywidualna z dnia 17 marca 2008 r., nr IP-PB3-423-26/08-2/DG, udzielona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie). Kwalifikując więc wydatki na poczęstunki dla kontrahentów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28, należy w pierwszej kolejności określić czy wydatki te mają charakter reprezentacji. Niewątpliwie kosztami reprezentacyjnymi będą wydatki na poczęstunek w formie obiadu, kolacji lub wystawnego poczęstunku, w tym napojów i alkoholu, organizowanego w siedzibie Banku lub w lokalach gastronomicznych. Odnosząc się do kwestii wydatków ponoszonych na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, woda mineralna, soki, słodycze, stanowiących zwyczajowy, skromny poczęstunek serwowany kontrahentom w siedzibie Banku lub jego oddziałach i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, należy stwierdzić, iż ww. wydatki winne zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako nie posiadające charakteru wydatków reprezentacyjnych w rozumieniu słownikowym, wyżej przytoczonym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową, oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. Są to więc działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi (skierowane na zewnątrz firmy), poprzez kreowanie pozytywnego wizerunku danego podmiotu. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych pomiędzy podmiotami gospodarczymi. W określeniu „reprezentacja” mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych typu kawa, herbata, ciastka nie posiadają charakteru reprezentacyjnego, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów, wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena charakteru wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Zauważyć należy, że poniesienie przez Spółkę kosztu powinno być właściwie udokumentowane. Stosownie bowiem do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m.in. poniesienia wydatków zaliczonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.