INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10.10.2008 r. (data wpływu 17.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego używanego sezonowo – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.10.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego używanego sezonowo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca 27 sierpnia 2008 r. zakupił w ramach prowadzonej działalności maszynę rolniczą: oczyszczarko – ładowarkę do buraków. Zakupiony środek trwały o wartości netto 1.088.014,75 zł jest użytkowany jedynie przez trzy miesiące w roku, a mianowicie: październik, listopad i grudzień. Z tego też powodu Wnioskodawca wybrał amortyzację sezonową jako sposób zużycia początkowej wartości środka trwałego.

Sposób obliczenia odpisu rocznego: wartość początkowa x stawka rocznej amortyzacji (14%) = kwota amortyzacji rocznej.

Jako, że środek trwały użytkowany jest jedynie przez 3 ostatnie miesiące roku, kwotę amortyzacji rocznej podzielono na 3.

Tak obliczoną kwotę, czyli 1/3 kwoty amortyzacji rocznej Wnioskodawca ma zamiar zaksięgować w koszty działalności w kolejnych miesiącach ostatniego kwartału.

Czyli:

• 1.088.014,75 zł x 14% = 152.322,06 zł - kwota rocznej amortyzacji

• 152.322,06 zł : 3 = 50.774,02 zł – kwoty amortyzacji w miesiącach: październik, listopad, grudzień.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo obliczono kwotę amortyzacji rocznej i miesięcznej w pierwszym roku użytkowania maszyny, biorąc pod uwagę fakt, że środek trwały był zakupiony w trakcie trwania roku podatkowego...

Zdaniem wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym określa wprost, że jeżeli środek trwały jest wykorzystywany sezonowo to odpisy amortyzacyjne są naliczane tylko w tym okresie. Biorąc pod uwagę zakupioną maszynę rolniczą będzie ona użytkowana przez ostatnie 3 miesiące roku w każdym roku działalności, gdyż wynika to ze specyfiki branży buraczanej.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma w tym przypadku znaczenia fakt kiedy maszyna została zakupiona, lecz rzeczywisty czas jej użytkowania i tak obliczona kwota amortyzacji w pierwszym roku jej posiadania jest prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

A zatem jeżeli wprowadzenie środka trwałego do ewidencji nastąpiło w trakcie sezonu to tak też ujmuje się amortyzację w kosztach, jeżeli natomiast wprowadzenie do ewidencji nastąpiło przed sezonem, to odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od pierwszego miesiąca sezonu.

Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zostały uregulowane w art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

Wysokość odpisu miesięcznego może zostać zatem ustalona na dwa sposoby:

• przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie (w miesiącach używania składniki majątku ulegają przyspieszonej amortyzacji, a suma odpisów w tych miesiącach jest w tym przypadku równa odpisowi rocznemu) lub

• przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku (następuje wówczas wydłużenie okresu amortyzowania).
  
  

W obu przypadkach odpisy amortyzacyjne ujmowane są w kosztach uzyskania przychodów tylko w miesiącach wykorzystywania środków trwałych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wybrał sposób dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych używanych sezonowo polegający na podzieleniu rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie. Mając na uwadze treść art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca może zaksięgować w koszty działalności w kolejnych miesiącach ostatniego kwartału (tj. październik, listopad, grudzień) kwotę miesięcznej amortyzacji pod warunkiem wprowadzenia środka trwałego do ewidencji przed sezonem.

Natomiast w odniesieniu do zawartego w pytaniu zapytania dotyczącego prawidłowości obliczonej kwoty amortyzacji organ informuje, iż ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. organu.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

W związku z powyższym tut. organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.