INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15.09.2008 r. (data wpływu 22.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia podatku dochodowego w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.09.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia podatku dochodowego w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dwoje dzieci (19 i 17 letnie). Dzieci uczą się na studiach i w szkole licealnej.

Wnioskodawczyni osiąga przychody z tytułu umów o pracę oraz z działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych. Wnioskodawczyni ma prawo pobierania pożytków ze źródeł przychodów córki i doliczania ich do swoich dochodów. Dzieci otrzymują rentę rodzinną po zmarłym ojcu.

Od sierpnia 2008 r. dzieci strony osiągają przychody z najmu mieszkania (dzieci odziedziczyły mieszkanie po dziadku). Najem nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej dzieci. Od przychodów z najmu opłacają one podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wys. 8,5%. Wysokość przychodów z najmu w 2008 r. to 3.500 zł dla każdego z nich.

Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu zostało złożone do Urzędu Skarbowego w dniu zawarcia umowy i otrzymania pierwszego czynszu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy za rok 2008 Wnioskodawczyni będzie mogła złożyć zeznanie podatkowe w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci pomimo, iż dochody z najmu mieszkania (opodatkowane w formie ryczałtu) dzieci przekraczają kwotę 3089 zł...
2. Czy za rok podatkowy 2008 Wnioskodawczyni będzie mogła w rozliczeniu rocznym skorzystać z ulgi prorodzinnej na obydwoje dzieci, pomimo, iż dochody z najmu mieszkania (opodatkowane w formie ryczałtu) dzieci przekraczają kwotę 3089...

Zdaniem Wnioskodawczyni za 2008 r. może złożyć zeznanie podatkowe w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz skorzystać z ulgi prorodzinnej, gdyż osiąganie przychodów z najmu mieszkania nie zawieranej w ramach działalności gospodarczej przez jej dzieci oraz rozliczanie najmu ryczałtem nie wyklucza jej wspólnego z dziećmi opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

1. dzieci małoletnie,
2. dzieci, bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny,
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7; z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa między innymi w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym.

W myśl art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada określona w art. 6 ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Analizując powyższe podkreślić w tym miejscu należy, iż warunek wynikający z art. 6 ust. 9 ww. ustawy nie dotyczy podatników osiągających przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z treścią art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4. Kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

W rozpatrywanej sprawie należy więc zwrócić uwagę na fakt, iż jedno z dzieci Wnioskodawczyni jest pełnoletnie, natomiast drugie dziecko jest małoletnie.

Mając na uwadze powyższe wskazać w tym miejscu należy, iż uprawnienie do ulgi związane jest z wychowywaniem przez podatnika:

1. dzieci małoletnich,
2. dzieci, bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny,
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku

A zatem, aby rodzic pełnoletniego dziecka nabył prawo do przedmiotowej ulgi, dziecko to nie może osiągnąć dochodów innych niż dochody wolne od podatku dochodowego, renta rodzinna bądź dochody w wysokości nie powodującej obowiązku zapłaty podatku. Sformułowanie to oznacza, że dziecko nie może uzyskiwać dochodów opodatkowanych według skali podatkowej w wysokości powodującej obowiązek zapłaty podatku. Ponieważ przepis nie wymienia dochodów opodatkowanych na innych zasadach należy uznać, że rodzic którego dziecko uzyska przychody opodatkowane na zasadach przewidzianych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych nie traci prawa do ulgi (o ile nie następują one w wyniku działalności gospodarczej).

Przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący nabycia uprawnień do ulgi związanej z wychowywaniem dzieci małoletnich nie zawiera żadnych dodatkowych przesłanek, które winien podatnik spełniać w przydatku, gdy chce się rozliczyć jako osoba samotnie wychowująca dzieci. A zatem fakt, iż małoletnie dziecko Wnioskodawczyni uzyskuje przychody z tytułu najmu mieszkania odziedziczonego po dziadku nie wpływa w żaden sposób na możliwość dokonania przez Wnioskodawczynię rozliczenia podatkowego za 2008 r., jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dwoje dzieci w wieku 19 i 17 lat, uczące się na studiach i w szkole licealnej. Wnioskodawczyni uzyskuje przychody z umowy o pracę oraz z działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych. Dzieci otrzymują rentę rodzinną po zmarłym ojcu. Wnioskodawczyni wskazuje, iż dzieci osiągają przychody z najmu mieszkania odziedziczonego po dziadku i od przychodów tych opłacają podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Najem nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej dzieci.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż za 2008 r. przysługuje Wnioskodawczyni prawo do preferencyjnego rozliczenia tj. w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci. Ponadto Wnioskodawczyni ma również prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na obydwoje dzieci.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł, to kwota 35 zł nadana w dniu 16.09.2008 r. (data wpływu 17.09.2008 r.) zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno – prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na wskazany nr rachunku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.