INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana ……………….., przedstawione we wniosku z dnia 01.09.2008 r. (data wpływu 02.09.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.09.2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 24.09.2007 r. Wnioskodawca nabył ugodą sądową działkę rolną nr 314 położoną w miejscowości Ł. gmina R. W styczniu 2008 r. dokonał przekształcenia działki z rolnej na budowlaną, a następnie podziału ww. działki na 21 działek budowlanych. Następnie aktami notarialnymi Wnioskodawca sprzedał w okresie od czerwca do lipca 2008 r. swój majątek prywatny (działki).

Wnioskodawca nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...
• czy Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktur ze sprzedaży działek i prowadzić ewidencje wymagane dla potrzeb VAT...
• czy Wnioskodawca ma obowiązek zarejestrować się jako podatnik VAT czynny, składać deklaracje VAT-7 a następnie złożyć VAT-Z po sprzedaży wszystkich działek...
  
  

Wnioskodawca uważa, że przychód ze sprzedaży mienia prywatnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, działki stanowią jego majątek osobisty a ich sprzedaż nie przejawia prowadzenia działalności gospodarczej, czynność ta nie wiąże się z uzyskiwaniem stałego dochodu.

Nieruchomość nie została nabyta w celach zarobkowych, odsprzedaży, lecz w drodze spadku (ugody sądowej).

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż składnika majątku osobistego (w jego przypadku działek) nie ma znamion działalności gospodarczej, a ty samym nie podlega VAT.

Podobne stanowisko zostało zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 15 stycznia 2007 r. sygn. akt..... oraz w wyrok Sądu Administracyjnego z 6 września 2006 r. sygn. akt I ....., w których stwierdzono, że sprzedaży kilku lub więcej działek, jeżeli stanowią majątek osobisty podatnika nie można uznać za działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają :

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Pojęcie „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy. Podatnikami są osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną nie będącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie jednak Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ww. ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył on grunt w celu odsprzedaży, ponieważ otrzymał go w drodze ugody sądowej (spadku). Dalsze działania podejmowane w kwestii sprzedaży gruntu (zmiana przeznaczenia, podział gruntu) nie mają znaczenia.

Przedmiotowy grunt, stanowiący składnik majątku osobistego Wnioskodawcy nie był wykorzystywany w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej.

Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego należy uznać, że sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponieważ sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, udzielenie odpowiedzi na kolejne pytania w zakresie - wystawiania faktur VAT, prowadzenia ewidencji oraz obowiązku rejestracji i składania deklaracji dla potrzeb podatku VAT - staje się bezprzedmiotowe.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki WSA zapadły w indywidualnych sprawach osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Powołane wyroki nie wpływają na ocenę prawidłowości interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock