INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 11.09.2008 r. (data wpływu 15.09.2008 r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.09.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik jest jednostką budżetową gminy miasta Ch. Swoje dochody z tytułu m. in. świadczenia usług noclegowych gromadzimy na rachunku dochodów własnych i przeznaczamy na utrzymanie i poprawę świadczonych usług. Wnioskodawca w okresie 3.08.2008 r. - 16.08.2008 r. świadczył usługi noclegowe dla xxx i dla ww. gości zostały zakupione usługi gastronomiczne w przedsiębiorstwie gastronomicznym na kwotę 13870 zł w tym 907,38 VAT. Usługa polegała na dostarczeniu posiłków dla osób korzystających z noclegu.

Podatnik obciążył korzystających z noclegów wartością usług noclegowych na kwotę brutto 8000 zł w tym 523,36 zł VAT i usług gastronomicznych na kwotę brutto 13870 zł w tym 907,38 zł VAT .

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym Podatnik może dokonać pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego opierając się na przepisie art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług czy też nie należy tego uczynić z uwagi na przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest dokonanie odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 z tego względu, że nabycie usługi gastronomicznej nie nastąpiło na potrzeby własne wnioskodawcy lecz w celu odsprzedaży w ramach świadczonej usługi hotelowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ogólna zasada wskazuje, że odliczenie przysługuje w stosunku do podatku naliczonego, który jest bezpośrednio związany z wykonywanymi przez podatnika czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Natomiast zastrzeżenie odnosi się do przypadków stosowania szczególnych procedur opodatkowania, w ramach których zostało wyłączone to prawo, pomimo że związek ze sprzedażą opodatkowaną istnieje.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

1. przypadków, gdy usługi te zostały nabyte przez podatników świadczących usługi turystyki, jeżeli w skład usługi turystyki, opodatkowanej na zasadach innych niż określone w art. 119, wchodzą usługi noclegowe lub gastronomiczne albo jedne i drugie,
2. nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z cytowanego przepisu wynika, iż co do zasady podatnik nie może dokonać obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w przypadku świadczenia usług innych niż wymienionych w wyjątkach.

Ustawa o podatku od towarów usług nie definiuje pojęcia „usługi turystyki”, wobec tego pojęcie to należy określać przy zastosowaniu wykładni językowej i posiłkować się ogólnie przyjętą definicją wskazaną w słowniku języka polskiego. „Turystyka” to wyjazdy wypoczynkowe, połączone z rekreacją (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej). A zatem przez usługę turystyki należy rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. W świetle powyższego za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik świadczył usługi noclegowe dla xxxx i dla ww. gości zakupił usługi gastronomiczne. Usługa gastronomiczna polegała na dostarczeniu posiłków dla osób korzystających z noclegu. Wnioskodawca obciążył korzystających z noclegów wartością usług noclegowych i usług gastronomicznych. Zatem jak wynika z wniosku nabywane przez Wnioskodawcę usługi gastronomiczne miały związek tylko i wyłącznie ze świadczoną usługą noclegową.

Zgodnie z definicją wynikającą ze Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994 r.) nocleg to wypoczynek nocny, zwłaszcza poza domem w podróży. Natomiast, jak już wspomniano, „turystyka” to wyjazdy wypoczynkowe (zorganizowane lub indywidualne) połączone z rekreacją i rozrywką.

Z treści złożonego wniosku nie wynika, żeby Wnioskodawca świadczył dodatkowe usługi w zakresie: transportu, zakupu biletów wstępu itp. Po stronie nabywcy usług mamy zatem do czynienia z gościem hotelowym, a nie z turystą. Usługi turystyki występowałyby w sytuacji, gdyby Wnioskodawca w ramach jednej ceny oferował swoim klientom, poza noclegami i śniadaniem np. przejazd między określonymi miejscami i hotelem, wycieczkę autokarową w trakcie pobytu w hotelu wraz z usługami przewodnickimi itp., przy czym wymienione usługi zostałyby zakupione od podmiotów trzecich. W przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca świadczy wyłącznie usługę hotelową, na którą składa się usługa noclegu i usługa gastronomiczna.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.) przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, hotelarskie oraz wszelkie inne świadczone turystom lub odwiedzającym.

Należy w tym miejscu podkreślić, że w przepisach art. 119 oraz art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca posłużył się pojęciem „usługi turystyki”, a nie „usługi turystyczne”. Wykładnia językowa tych przepisów oraz analiza definicji słowa „turystyka” wskazują, że usługi turystyki nie są tożsame z usługami turystycznymi w rozumieniu ustawy o usługach turystycznych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż „usługa hotelarska” może stanowić składnik kompleksowego świadczenia jakim jest „usługa turystyki”, jednak zakres przedmiotowy obu pojęć nie jest tożsamy. Nie można zatem usług hotelowych utożsamiać z usługami turystki, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit a) ustawy, bowiem stanowią one usługi o odmiennym charakterze.

Tym samym nabywane przez Wnioskodawcę – w związku ze świadczeniem usług noclegowych - usługi gastronomiczne nie mogą zostać uznane za tożsame z nabywanymi dla potrzeb turystyki i w związku z tym nie mogą zostać objęte wyłączeniem, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy.

Reasumując, w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury dotyczącej nabycia usług gastronomicznych związanych ze świadczeniem usług noclegowych.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.