INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2008 r. (data wpływu 26 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług rzeczoznawców – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług rzeczoznawców.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca do realizacji opinii i ocen technicznych na zlecenie osób fizycznych i osób prawnych zatrudnia rzeczoznawców na umowę o dzieło. Przy realizacji niektórych ocen i opinii wymagany jest dojazd rzeczoznawcy jego prywatnym samochodem na miejsce postoju pojazdu, często uszkodzonego, celem dokonania oględzin zdarzenia, kolizji, wypadku itp. W takim przypadku do kosztu opinii, oceny technicznej, doliczany jest również koszt dojazdu rzeczoznawcy, stosując stawkę 0,8358 zł za 1 km przebiegu (pojazdy o poj. powyżej 900 cm³), zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalenia oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.). W związku z tym, że Zainteresowany jest płatnikiem podatku VAT i usługi rzeczoznawstwa są objęte stawką podatku VAT w wysokości 22%, dolicza do stawki 0,8358 zł – podatek VAT w wysokości 22%, co wykazywane jest w fakturze w pozycji wartości brutto.

Od niektórych organów wymiaru sprawiedliwości (sądy, prokuratury) Wnioskodawca otrzymuje zwrot faktur VAT celem dokonania korekty o podatek VAT doliczony do kosztów dojazdu w kwocie jednostkowej za każdy kilometr 0,8358 zł. Zdaniem sądów, ryczałt za dojazd rzeczoznawcy można stosować w wysokości 0,8358 zł za 1 km – jako stawkę maksymalną, jeżeli powinien być doliczony podatek VAT, to mieści się już w tej stawce.

Zdaniem innych sądów, brak jest podstawy prawnej do doliczenia podatku od towarów i usług do kosztów używania samochodu przez biegłego rzeczoznawcę ponad ustaloną stawkę za 1 km przebiegu – 0,8358 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy każdorazowo do stawki ryczałtowej wynoszącej 0,8358 zł za 1 km przebiegu, stosowanej przez Wnioskodawcę będącego płatnikiem podatku VAT za dojazdy rzeczoznawców – biegłych należy doliczać podatek VAT w wysokości 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 maja 2004 r. usługi wykonywane przez rzeczoznawców na rzecz wszystkich zleceniodawców, w tym dla organów wymiaru sprawiedliwości, są opodatkowane podatkiem VAT w wysokości 22%, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zainteresowany uważa, że dojazd na miejsce zdarzenia, postoju, wypadku celem dokonania wizji lokalnej, jak wynika z treści ustawy, jest częścią usługi zlecanej i także podlega opodatkowaniu tym podatnikiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w celu realizacji opinii i ocen technicznych na zlecenie osób fizycznych i osób prawnych, a także organów wymiaru sprawiedliwości – sądów i prokuratur, zatrudnia rzeczoznawców na umowę o dzieło. Przy realizacji niektórych ocen i opinii wymagany jest dojazd rzeczoznawcy jego prywatnym samochodem na miejsce postoju pojazdu, celem dokonania oględzin zdarzenia, kolizji, wypadku itp. W takim przypadku do kosztu opinii, oceny technicznej, doliczany jest również koszt dojazdu rzeczoznawcy, przy zastosowaniu stawki 0,8358 zł za 1 km przebiegu (pojazdy o poj. powyżej 900 cm³).

W związku z tym, że Zainteresowany jest płatnikiem podatku VAT i usługi rzeczoznawstwa są objęte stawką podatku VAT w wysokości 22%, dolicza do stawki 0,8358 zł – podatek VAT w wysokości 22%, co wykazywane jest w fakturze w pozycji wartości brutto.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż do kosztu opinii, oceny technicznej, doliczany jest również koszt dojazdu rzeczoznawcy.

Koszty przejazdu samochodem ściśle są więc związane z wykonywaną przez rzeczoznawców usługą polegającą na realizacji opinii i ocen technicznych na zlecenie osób fizycznych i osób prawnych, a także organów wymiaru sprawiedliwości, stanowiąc jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia (część odpłatności za usługę). Na całość świadczenia należnego od nabywcy usługi składają się na równi z wypłacanym wynagrodzeniem także koszty przejazdu – wyliczane na podstawie przepisów zawartych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.). Tak obliczane koszty przejazdu stanowią element rachunku kosztów zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę. Stanowią więc obrót w rozumieniu powołanego wyżej art. 29 ust. 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe, ponoszone przez rzeczoznawców koszty przejazdu winny być włączone do podstawy opodatkowania z tytułu świadczonej usługi, a całość świadczenia należnego od Wnioskodawcy powinna być udokumentowana wystawieniem faktury VAT, przy zastosowaniu stawki podatku odpowiadającej świadczonej usłudze.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.