INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2008 r. (data wpływu 31 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu kary umownej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu kary umownej na kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy opłatami z tytułu przewoźnego wyliczonego z zastosowaniem upustów określonych w załącznika do umowy a opłatami z tytułu przewoźnego wyliczonego z zastosowaniem upustów umownych za przewozy zrealizowane w danym okresie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

W dniu 3 stycznia 2007 Spółka zawarła z „P.” S.A. "Wieloletnią Umowę o Współpracy w Zakresie Świadczenia Usług Przewozowych". Przedmiotem ww. umowy jest świadczenie przez „P.” S.A. na rzecz Wnioskodawcy usług kolejowych przewozów towarów.

Na podstawie załącznika nr 1 do ww. umowy określono masę towarów w tonach deklarowaną do przewozu w roku 2007 i 2008. Zgodnie z paragrafem 5 pkt 3 ww. umowy "Jeżeli w trakcie realizacji Umowy, w którymkolwiek przyjętym okresie rozliczeniowym, „P.” S.A. stwierdzi zlecenie przez „L.” do przewozu w ilości mniejszej niż 90% wielkości rocznej określonej w Zał. nr 1, „P.” S.A. przysługiwać będzie prawo do kary umownej z tytułu niewykonania bądź nienależytego wykonania umowy, na kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy opłatami z tytułu przewoźnego wyliczonego z zastosowaniem upustów określonych w zał. nr 5 (zał. nr 5 Upusty obowiązujące Strony mowy przy naliczaniu kary umownej w przypadkach określonych w Umowie), a opłatami z tytułu przewoźnego wyliczonego z zastosowaniem Upustów Umownych za przewozy zrealizowane w tym okresie. Na kwotę kary umownej o której mowa wyżej „P.” wystawi notę obciążeniową.”

W roku 2007 zlecono do przewozu dla „P.” masę mniejszą od deklarowanej w zał. nr 1. W związku z powyższymi zapisami w umowie „P.” wystawiło notę obciążeniową na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy karę umowną stanowiącą kwotę wynikającą z różnicy zastosowania przez „P.” innych upustów wynikającą z rozliczenia rocznego należy traktować jako karę czy jako koszt bieżący spółki...

Odnosząc się do przedstawionego pytania Wnioskodawca stwierdził, że jego zdaniem w myśl przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 Nr 54, poz. 654 ze zm.) - zgodnie z art. 15 (od roku 2007) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, i zgodnie z powyższym omówiona we wniosku „kara" jest kosztem poniesionym w celu zachowania przychodów.

W ocenie Spółki przedmiotowa kara nie jest karą, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 cyt. ustawy, tzn. nie dotyczy "kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/7, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.