INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.10.2008r. (data wpływu 29.10.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących koszty związane z emisją akcji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.10.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących koszty związane z emisją akcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Akcyjna „X”. jest firmą developerską, powstałą w roku 2007 w wyniku przekształcenia „X” Sp. z o.o (rozpoczęcie działalności 2000 rok). Działalność gospodarcza spółki obejmuje czynności opodatkowane stawką 22% (dostawę lokali użytkowych budownictwa mieszkalnego, usługi inżynierskie, usługi rachunkowe), stawką 7% (dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego), zwolnione z podatku VAT (zarządzanie nieruchomościami, pośrednictwo finansowe). W wyniku ciągłego rozwoju firmy na przestrzeni lat, zwiększeniu przychodów operacyjnych, powstawała konieczność podwyższania kapitałów spółki. W roku 2007 uprawnione organy spółki podjęły decyzję o przedsięwzięciu środków mających na celu pozyskanie dodatkowego kapitału. Zrealizowano przekształcenie formy prawnej ze spółki z ograniczonej odpowiedzialności na spółkę akcyjną. Dalszym naturalnym krokiem koniecznym (i związanym) na drodze zwiększania sprzedaży (i dochodu) jest emisja akcji i ich sprzedaż ma Giełdzie Papierów Wartościowych. W związku z powyższym spółka musiała ponieść szereg niezbędnych kosztów, w szczególności: usługi doradcze, usługi prawne, usługi tłumaczenia. Czynności te dokumentowane były fakturami wystawionymi przez czynnych podatników VAT. Spółka zakłada, że zwiększenie kapitałów własnych poprzez emisję akcji wpłynie na osiągnięcia przychodów opodatkowanych podatkiem VAT w związku z rozszerzeniem zakresu działalności, dlatego wszelkie niezbędne wydatki z tym związane uważa się za racjonalne i ekonomicznie uzasadnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle aktualnych przepisów ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług oraz przepisów Wspólnoty Europejskiej, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE. przysługuje spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturach otrzymanych przez podatnika dokumentujących poniesione koszty związane z emisją akcji...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przekonaniu spółki jest ona uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w otrzymanych fakturach, dokumentujących poniesione koszty związane emisją akcji - co wynika bezpośrednio z przepisów regulujących prawo odliczenia naliczonego podatku VAT, a w szczególności z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z tego prawa podatnik może skorzystać w sytuacji, gdy określone wydatki mają ścisły związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W opinii spółki w opisanym stania faktycznym spełniono ten warunek. Wydatki, których celem jest pozyskanie środków finansowych na rozszerzenie skali działalności gospodarczej w ramach której realizowana jest sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT należy uznać za zakupy związane z tą opodatkowaną sprzedażą. Emisja akcji czyli podniesienie kapitału, którym dysponuje spółka nie jest celem samym w sobie, ale tylko ogniwem pośrednim w realizacji głównego celu istnienia spółki czyli, generowaniu przychodów (w tym przypadku opodatkowanych podatkiem VAT) i dochodu, Warunkiem koniecznym do zwiększenia przychodów (w tym przypadku sprzedaży opodatkowanej) spółki jest zwiększenie zaangażowania finansowego w realizowanych projektach.

Zatem istnieje bezsporny, ścisły związek pomiędzy poniesionym kosztem, a sprzedażą opodatkowaną. Sama emisja akcji jest tylko czynnością techniczną, pośrednią, konieczną w celu realizacji sprzedaży opodatkowanej.

Przekonanie spółki o prawidłowości swojego stanowiska utwierdza ponadto linia orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wydawanego w analogicznym lub identycznym stanie prawnym np. z dnia 26.05.2005 r. C-465/03 w sprawie Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz. Zgodnie z ETS podatnikowi przysługuje prawo odliczenia podatku VAT od zakupów dokonanych w związku z emisją akcji, jeżeli prowadzi sprzedaż opodatkowaną. Podobna jest ostatnio prezentowana linia orzecznictwa sądów krajowych.

W wyroku WSA w Warszawie z 02.06.2008 r. (III SA/Wa 269/08) Sąd uznał, że emisja przez spółkę akcyjną akcji jest czynnością prowadzącą do uzyskania dodatkowego kapitału, który wykorzystywany jest do działalności spółki. Samo zbywanie akcji akcjonariuszom nie stanowi czynności opodatkowanej, niemniej, zdaniem Sądu, w wyniku tej czynności spółka będąca podatnikiem uzyskuje środki pieniężne wykorzystywane do prowadzenia podstawowej działalności. Zatem, jeżeli przedmiotem działalności spółki są czynności opodatkowane VAT, to wydatki ponoszone w związku z organizowaniem emisji akcji i ich zbycia należy uznać za czynności, które służą prowadzeniu działalności opodatkowanej. W związku z tym, Sąd uznał, iż podatek naliczony związany z tymi wydatkami podlegać będzie odliczeniu w takim zakresie, w jakim podatek ten będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 sierpnia 2008 r. (sygn. III SA/Wa 984/06), wydany w analogicznym stanie faktycznym również potwierdza prawidłowe stanowisko spółki w przedmiotowej sprawie.

Spółka stoi na stanowisku, że w istniejącym stanie faktycznym nie występują wynikające z przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przesłanki do ograniczenia prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony w zakupach związanych z emisją akcji, ponieważ wydatki związane z wejściem na giełdę i pozyskaniem w ten sposób kapitału z emisji akcji stanowią koszty pośrednie związane z ogólną działalnością spółki, ponoszone są w celu rozwoju tej działalności i dlatego zaliczać się je powinno do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istotnym jest również, że art. 16 ust. 1 tej ustawy nie wymienia ich jako wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych.

Analogicznie zalicza się do kosztów podatkowych wydatki związane z pozyskiwaniem obcych źródeł finansowania, na przykład kredytów i pożyczek.

Powyższe rozumienie przepisów potwierdza również liczna, jednolita w ostatnim okresie, linia orzecznictwa WSA i ETS np. WSA w Warszawie z 26.03.2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 2218/07), WSA w Gdańsku (sygn. akt I SA/Wa 753/07), WSA w Lublinie (sygn. akt I SA/Lu 82/07), WSA w Warszawie z 10.06.2008 r. (III SA/Wa 544/08), WSA w Warszawie z 31.07.2008 r. (III SA/Wa 782/08), WSA w Warszawie z 09.07.2008 r. (III SA/Wa 545/08), WSA w Warszawie 25.09.2008 (sygn. akt. III SA/Wa 870/08).

Przy przyjęciu zdania przeciwnego spółka powołuje się na sprzeczność w/w przepisu z przepisami prawa wspólnotowego (art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE), jak też z obowiązującymi w prawie unijnym zasadami neutralności i proporcjonalności VAT.

Przepisy zakazujące odliczania podatku, w przypadku gdy wydatek na ich nabycie nie może być zaliczony do kosztu uzyskania przychodu, naruszają kolejną podstawową (ogólną) zasadę prawa wspólnotowego, jaką jest zasada proporcjonalności.

Zgodnie z tą zasadą przepisy ograniczające prawa muszą być współmierne (proporcjonalne) do celu, w jakim zostają wprowadzone. A zatem wszelkie odstępstwa od zasad wynikających z VI Dyrektywy VAT oraz Dyrektywy 2006/112/WE w przepisach krajowych muszą być tak precyzyjnie skonstruowane, aby osiągały swój cel, wypaczając w jak najmniejszym stopniu funkcjonowanie systemu VAT, tzn. muszą być jak najmniej „inwazyjne”. Przepis zakazujący odliczenia w tak generalnym wymiarze, ewidentnie tego kryterium nie spełnia, a zatem należy uznać, iż jest on sprzeczny z przepisami dyrektyw unijnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powyższych regulacji wynika, iż emisja akcji nie znajduje się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust.1 ww. ustawy, ani też świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 wspomnianej ustawy.

Na podstawie zapisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku VAT i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Istotny jest zatem związek pomiędzy zakupami a działalnością gospodarczą (opodatkowaną VAT) prowadzoną przez Wnioskodawcę. Ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek pomiędzy zakupami, a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni (zakup materiałów do wytworzenia produktu podlegającego odsprzedaży) lub pośredni (koszty administracyjne), jak również może dotyczyć takich czynności, które mimo, że nie podlegają opodatkowaniu, są potrzebne w funkcjonowaniu Spółki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika, iż Spółka zakłada, że zwiększenie kapitałów własnych poprzez emisję akcji wpłynie na osiągnięcia przychodów opodatkowanych podatkiem VAT w związku z rozszerzeniem zakresu działalności, dlatego wszelkie niezbędne wydatki z tym związane uważa się za racjonalne i ekonomicznie uzasadnione.

Należy więc uznać, że wydatki te wywierają wpływ na wysokość uzyskiwanych przez Spółkę przychodów, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (spełniając przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Zatem w przypadku Zainteresowanego występuje pośredni związek emisji akcji z prowadzoną działalnością, gdyż poniesione wydatki z tego tytułu nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.

Potwierdzenie tego stanowiska, także przytoczone przez Spółkę, znalazło odzwierciedlenie w wyroku ETS z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie sygn. C-465/03 Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz, w którym Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, iż wydatki związane z emisją mającą na celu pozyskanie środków na prowadzenie działalności gospodarczej należy zakwalifikować do jej wydatków ogólnych, co skutkuje prawem do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tychże wydatków w odpowiednim zakresie (całość/struktura). Trybunał wskazał, iż nawet w sytuacji, gdy emisja nowych akcji jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, to podatnik ma prawo do odliczenia całości VAT od wydatków poniesionych na zakup usług z nią związanych pod warunkiem, że dokonuje w ramach prowadzonej działalności, wyłącznie sprzedaży opodatkowanej VAT.

Przepisy ustawy o VAT przewidują jednak wyjątki, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z unormowaniem art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, między innymi w sytuacji, gdy wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Należy zaznaczyć, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie powyższych towarów bądź usług nie powstaje automatycznie w momencie uznania poniesionych wydatków na towary i usługi za koszt uzyskania przychodów. Fakt, iż dany wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów jest kwestią odrębną od tego czy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W pierwszej kolejności bowiem należy dokonać analizy, czy dany zakup towaru bądź usługi związany jest z transakcjami opodatkowanymi podatnika, a dopiero w drugiej kolejności (jeżeli dany zakup jest związany z czynnościami opodatkowanymi) - czy można go uznać za koszt uzyskania przychodów. Zatem, jeżeli wydatki poniesione przez Podatnika nie są związane z czynnościami opodatkowanymi, fakt uznania ich za koszt uzyskania przychodów jest sprawą drugorzędną i pozostającą bez wpływu na możliwość odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji należy stwierdzić, że podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi i co do zasady są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa należy uznać, że Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych z wydatkami poniesionymi w związku z emisją akcji w takiej części, jaka odnosi się do sprzedaży opodatkowanej, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Warunkiem istnienia prawa do odliczenia jest jednak możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z uwzględnieniem wyjątków zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług (art. 88 ust. 1 pkt 2, art. 88 ust. 3 ustawy o VAT).

Należy zaznaczyć jednak, iż wydana pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego nie rozstrzyga kwestii zaliczenia danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Ciężar udowodnienia powyższego faktu spoczywa, bowiem na podatniku, a możliwość obniżenia kwoty należnego podatku od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego przy zakupie towarów lub usług jest ściśle związana z dopuszczalnością zaliczenia wydatków poniesionych na ich nabycie do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyjaśnić również należy, iż Polska przystępując do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004r. związana jest postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnoty przed dniem przystąpienia. A zatem, w przypadku Polski, obowiązująca w państwach Wspólnoty VI Dyrektywa Rady Unii, zaczęła w Polsce obowiązywać z dniem 1 maja 2004r.

Zwrócić również należy uwagę (co zrobiła Spółka) na treść art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy (obecnie: art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE), zgodnie z którym: „Przed upływem najwyżej czterech lat od wejścia w życie niniejszej Dyrektywy, rada stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji zadecyduje, jakie wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej. odliczenie podatku od wartości dodanej w żadnym przypadku nie przysługuje od wydatku, który nie jest ściśle związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, takich jak na dobra luksusowe lub rozrywkę. Do czasu wejścia w życie powyższych zasad, państwa Członkowskie mogą zachować wszelkie wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w momencie wejścia w życie niniejszej Dyrektywy”.

Przepisy wdrażające VI Dyrektywę Rady w związku z przystąpieniem Polski do UE zostały wprowadzone ustawą z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), która weszła w życie po upływie 14 od dnia ogłoszenia, tj. w dniu 20 kwietnia 2004r., z tym że przepisy art. 86 i 88 stosowane są od dnia 1 maja 2004r. Zatem przepisy w zakresie możliwości odliczania podatku od towarów i usług obowiązywały w dniu wejścia w życie przepisów VI Dyrektywy Rady w Polsce.

Dodatkowo, zakaz obniżania kwoty podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, obowiązywał również w ustawie z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym -Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.- (art. 25 ust. 1 pkt 3), obowiązującej do 30 kwietnia 2004r.

Z uwagi na fakt, że do dnia dzisiejszego Rada Unii Europejskiej nie wypełniła zobowiązań nałożonych na nią w art. 17 ust. 6 i nie podjęła decyzji, jakie wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej, akapit drugi art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, i art. 176 zd. pierwsze obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE nadal ma zastosowanie. Zatem Polska ma możliwość przedłużenia okresu obowiązywania wyłączeń w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przewidzianych w prawie krajowym w momencie wejścia w życie VI Dyrektywy.

W świetle powyższego, uznać należy, iż art. 88 ust. 1 pkt 2 nie pozostaje w sprzeczności z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, oraz obecnie obowiązującym art. 168 w zw. z art. 176 Dyrektywy 112/2006/WE.

Ponadto wskazać należy, iż przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług został uchylony z dniem 1 grudnia 2008 r. ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 209, poz. 1320). Oznacza to, że od 1 grudnia 2008r. przy ocenie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego nie będzie mieć znaczenia okoliczność zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołane wyroki sądów administracyjnych zapadły w indywidualnych sprawach osadzonych w konkretnych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.