INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2008r. (data wpływu 17 września 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2008r. (data wpływu 13 listopada 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki budowlanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki budowlanej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 listopada 2008r. (data wpływu 13 listopada 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 października 2008r. nr IBPP1/443-1377/08/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 10 sierpnia 2007r. na podstawie aktu notarialnego Rep. A Nr .../2007r. zakupił wraz z żoną działkę nr 229/23 o pow. 0,1330 ha położoną w K. przy ul. M. wraz z udziałami w działkach nr 229/12, 229/14 i 229/21 stanowiących drogę dojazdową do działki 229/23. Działka oraz udziały zostały zakupione do majątku objętego ustawową wspólnością majątkową małżeńską. Wnioskodawca zaznacza, że ani on, ani jego żona nie prowadzili, ani nie prowadzą jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Działka została zakupiona do majątku osobistego od dwóch osób fizycznych (również małżeństwa) z ich majątku prywatnego, zaś transakcja nie wywoływała żadnych skutków w zakresie podatku VAT (podatek nie wystąpił). Zakupiona działka znajdowała się zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla obszaru S.-P. w kategorii terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej: wolnostojącej, bliźniaczej i szeregowej.

Istotną i wymagającą podkreślenia okolicznością w niniejszej sprawie jest fakt, że działka została zakupiona tylko i wyłącznie w celu wybudowania na niej w przyszłości domu, w którym Wnioskodawca wraz z żoną mógłby zamieszkać.

Był to jedyny cel i zamierzenie jakie przyświecało Wnioskodawcy i jego żonie w momencie zakupu, nie planowali bowiem w ogóle jej dalszej odsprzedaży. Działka była dobrze zlokalizowana i usytuowana w terenie, w spokojnej okolicy, otoczona od strony południowo-zachodniej niezabudowanymi terenami zielonymi. Działka bardzo odpowiadała Wnioskodawcy i jego żonie jako miejsce do zamieszkania w przyszłości, po zgromadzeniu środków finansowych na budowę domu. Na skutek okoliczności niezależnych od Wnioskodawcy zdecydowano się na sprzedaż opisanej wyżej działki.

W grudniu 2007r. Wnioskodawca i jego żona dowiedzieli się, że prywatny inwestor – C. Sp. z o.o., planuje na 9 działkach - sąsiadujących między innymi z działką Wnioskodawcy - wybudowanie osiedla domów. Nie była to dla Wnioskodawcy i jego żony dobra wiadomość, jednakże sąsiednie działki również w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miały przeznaczenie takie jak działka Wnioskodawcy i jego żony, więc istniało prawdopodobieństwo, ze ktoś kiedyś może na nich coś wybudować. Pod koniec stycznia 2008r. Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał zawiadomienie z Urzędu Miasta K. z dnia 14 stycznia 2008r. o wszczęciu postępowania w sprawie wydania dla wspomnianego inwestora pozwolenia na budowę - jak określono w zawiadomieniu –„zespołu budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej". W zawiadomieniu wyznaczono termin, w którym można było zapoznać się materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Wnioskodawca udał się zatem do Wydziału Architektury i Urbanistyki Urzędu Miasta K. aby zapoznać się z zamierzeniami inwestora. Określane w pismach jako „budynki mieszkalne jednorodzinne w zabudowie bliźniaczej" okazały się trzykondygnacyjnymi budynkami wysokimi na 13 metrów, z klatkami schodowymi. Od najbardziej istotnej dla Wnioskodawcy i jego żony strony południowo-zachodniej działki, gdzie miał stanąć w przyszłości dom Wnioskodawcy, przewidziano sąsiedztwo dwóch takich budynków w odległości 4 metrów od działki Wnioskodawcy - ale tylko mierząc w licu budynków - projektowane balkony praktycznie znalazłyby się niemalże nad działką Wnioskodawcy.

W dniu 1 lutego 2008r. inwestor uzyskał decyzją nr 226/08 pozwolenie na budowę, w którym na 2 stronie działka Wnioskodawcy i jego żony jest wymieniona w niekorzystnym obszarze oddziaływania przez projektowane obiekty.

Niestety w obecnych realiach inwestorzy zainteresowani są jedynie maksymalizacją zysku i starają się z zabudowywanego przez siebie terenu „wycisnąć" jak najwięcej metrów powierzchni w budowanych budynkach. Odbywa się to bardzo często, jak w tym przypadku kosztem dewastacji istniejących układów urbanistycznych.

Wnioskodawca z żoną zdecydowali kategorycznie, że takie sąsiedztwo jest dla nich nie do zaakceptowania i zdecydowali się na sprzedaż działki. Chodziło bowiem o mieszkanie w spokojnej okolicy, ewentualnie w otoczeniu domków jednorodzinnych, a nie w sąsiedztwie praktycznie blokowiska.

W dniu 14 kwietnia 2008r. zgodnie z aktem notarialnym Rep. A nr .../2008 sprzedano kupioną wcześniej działkę wraz z udziałami w działkach stanowiących drogę dojazdową małżeństwu J. i R. R..

Od momentu kupna do czasu sprzedaży nie składano żadnych wniosków o pozwolenie na budowę, nie zrobiono nawet projektu. Do sprzedaży zmusiły Wnioskodawcę i jego żonę okoliczności od nich niezależne, tj. zbyt bliskie sąsiedztwo wysokich budynków czego nie byli w stanie zaakceptować.

Oprócz tej jednej transakcji Wnioskodawca i jego żona nigdy nie dokonywali sprzedaży jakiejkolwiek innej nieruchomości i nie planują też takiej transakcji. Jedynie żona Wnioskodawcy w grudniu 2006r. zbyła udział w wysokości 1/48 prawa własności kamienicy, który otrzymała w drodze darowizny od swoich rodziców w 2005r. Sprzedaż ta związana była ze zbyciem wszystkich udziałów, które rodzina żony Wnioskodawcy posiadała w prawie własności kamienicy.

Wnioskodawca i jego żona nigdy w żaden sposób nie zajmowali się obrotem nieruchomościami.

Działka w momencie sprzedaży była niezabudowana, nie była w żaden sposób wykorzystywana, nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Środki ze sprzedaży działki Wnioskodawca planuje przeznaczyć na zakup innej działki w miejscu i otoczeniu spełniającym jego wymagania, z zamiarem wybudowania na niej domu. Podpisał już umowę przedwstępną na zakup takiej działki. Nigdy wcześniej nie dokonał sprzedaży gruntów (działek) innych niż ta, o której mowa we wniosku. W chwili obecnej nie planuje sprzedaży innych gruntów (działek). Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT. Sprzedaż działki była transakcją notarialną, cywilno-prawną zawartą pomiędzy osobami fizycznymi. Transakcja nie wywołała żadnych skutków w zakresie podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonana przez Wnioskodawcę transakcja rodzi konsekwencje w postaci opodatkowania podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży działki była zdarzeniem jednorazowym. Działka została zakupiona w celu wybudowania na niej domu. Do jej sprzedaży zmusiły Wnioskodawcę zaistniałe później okoliczności (na sąsiednich działkach wydano pozwolenie na budowę osiedla domów jednorodzinnych w praktyce już w projekcie przygotowanych do adaptacji na mieszkania, w rezultacie 4m od granicy działki Wnioskodawcy miały powstać budynki w wysokości 13m, zamieszkane przez minimum 8 rodzin). Wnioskodawca uważa więc, że transakcja ta nie powoduje konsekwencji w postaci opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych przepisów wynika, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. m. in. czynność została wykonana jednorazowo lecz w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub wykonywano czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w dniu 10 sierpnia 2007r. na podstawie aktu notarialnego Rep. A Nr .../2007r. zakupił działkę nr 229/23 o pow. 0,1330 ha położoną w K. przy ul. M. wraz z udziałami w działkach nr 229/12, 229/14 i 229/21 stanowiących drogę dojazdową do działki 229/23. Działka została zakupiona tylko i wyłącznie w celu wybudowania na niej w przyszłości domu, w którym Wnioskodawca mógłby zamieszkać. Działka oraz udziały zostały zakupione do majątku osobistego Wnioskodawcy.

Z uwagi na okoliczności jakie wystąpiły w późniejszym czasie Wnioskodawca zdecydował o sprzedaży ww. nieruchomości. Mianowicie na 9 sąsiednich działkach inwestor (firma C. Sp. z o. o.) otrzymał pozwolenie na wybudowanie osiedla domów - sąsiadujących między innymi z działką Wnioskodawcy. Jak się okazało budynki określone w dokumentacji jako „budynki mieszkalne jednorodzinne w zabudowie bliźniaczej" to trzykondygnacyjne budynki wysokie na 13 metrów, z klatkami schodowymi. W sąsiedztwie planowanego domu Wnioskodawcy miały zatem stanąć dwa takie budynki w odległości 4 metrów od działki Wnioskodawcy, ale tylko mierząc w licu budynków, gdyż projektowane balkony praktycznie znalazłyby się niemalże nad działką Wnioskodawcy. W lutym 2008r.ww. inwestor uzyskał pozwolenie na budowę.

Powyższa sytuacja stała się dla Wnioskodawcy nie do zaakceptowania i zdecydował się na sprzedaż tej nieruchomości, jego zamiarem było bowiem zamieszkanie w spokojnej okolicy, ewentualnie w otoczeniu domków jednorodzinnych (takie przeznaczenie przewiduje bowiem miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a nie w sąsiedztwie blokowiska.

Wnioskodawca nie prowadzi ani nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży jakiejkolwiek innej nieruchomości i nie planuje takiej transakcji, nigdy nie zajmował się obrotem nieruchomościami. Grunt będący przedmiotem sprzedaży nie był w żaden sposób wykorzystywany, nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT.

Działka w momencie sprzedaży była niezabudowana. Sprzedaży dokonano na rzecz osób fizycznych (małżeństwo).

Środki ze sprzedaży działki Wnioskodawca planuje przeznaczyć na zakup innej działki w miejscu i otoczeniu spełniającym jego wymagania, z zamiarem wybudowania na niej domu. Podpisał już umowę przedwstępną na zakup takiej działki.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży gruntów, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje na to, że dokonując sprzedaży działki (i udziałów w działkach) Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób zorganizowany i częstotliwy.

Wnioskodawca sprzedając działkę niezabudowaną oraz udziały w trzech działkach stanowiących drogę dojazdową korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynności tej nie można uznać za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zakupiona i w efekcie sprzedana przez Wnioskodawcę działka oraz udziały w trzech działkach stanowiących drogę dojazdową nie zostały nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT.

Należy zauważyć, iż sprzedaż powyższej działki oraz udziałów w trzech działkach stanowiących drogę dojazdową miała charakter czynności incydentalnej, dokonanej poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej. A zatem, w zaistniałej sytuacji, przedmiotem sprzedaży był majątek osobisty Wnioskodawcy niewykorzystywany i nienabyty do działalności gospodarczej. Natomiast przyczyną sprzedaży są okoliczności, które zaistniały dopiero po nabyciu działki. Mianowicie zakupu gruntu (z zamiarem budowy domu) Wnioskodawca dokonał w sierpniu 2007r. zaś zawiadomienie o wszczęciu postępowania w sprawie wydania dla ww. inwestora pozwolenia na budowę zespołu budynków w sąsiedztwie działki Wnioskodawcy, otrzymał w styczniu 2008r.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej działki budowlanej oraz udziałów w trzech działkach stanowiących drogę dojazdową nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie został tu wypełniony. W świetle powyższego ww. dostawy nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży. Tym samym dostawa przedmiotowej działki budowlanej oraz udziałów w trzech działkach stanowiących drogę dojazdową nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, dlatego też załączone przez Wnioskodawcę dokumenty nie były przedmiotem analizy i oceny przez tutejszy organ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.