INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2008r. (data wpływu 11 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze zmianą przeznaczenia sprowadzonego samochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze zmianą przeznaczenia sprowadzonego samochodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dealer samochodowy sprowadza i sprzedaje samochody nowe i używane z Niemiec. Sprowadzane towary w momencie zakupu traktowane są jako towar handlowy do dalszej odsprzedaży w nabyciu wewnątrzwspólnotowym. Jeżeli samochód zbyt długo stoi w magazynie, podatnik chce podjąć decyzję o zmianie przeznaczenia sprowadzonego towaru, tj. zarejestrować samochód i przeznaczyć na środki trwałe oraz użytkować dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 105 ustawy o VAT, podatnik powinien wystąpić do właściwego urzędu skarbowego o wydanie VAT-25, niezbędnego do zarejestrowania pojazdu, informującego o zapłacie VAT należnego lub o zwolnieniu z zapłaty kwoty VAT do urzędu skarbowego. Podatek VAT musi być wpłacony w ciągu 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy...
2. Czy data obowiązku podatkowego 14 dni od daty podjęcia decyzji o zmianie przeznaczenia sprowadzonego samochodu jest datą słuszną...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstaje w ciągu 14 dni od podjęcia decyzji o zmianie przeznaczenia towaru handlowego na środek trwały i wtedy podatnik składa VAT-23 lub VAT-24 i wpłaca należny urzędowi podatek. Urząd skarbowy wydaje VAT-25 dla celów rejestracji pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., ostatnia zmiana Dz. U. z 2008r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w ww. art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy o VAT powyższy przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, natomiast dokonujący dostawy jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a (tj. czynny podatnik podatku od towarów i usług lub podatnik podatku od wartości dodanej).

Przypadki, w których pomimo spełnienia ww. warunków nie dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wymienione są enumeratywnie w treści art. 10 ww. ustawy. Ponieważ jednak pytanie Wnioskodawcy dotyczy wyłącznie sytuacji, w których Wnioskodawca dokonuje WNT, przepis art. 10 ww. ustawy nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania.

Ponadto art. 20 ust. 5 ww. ustawy stanowi, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 20 ust. 6 ww. ustawy).

Tak więc czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej według stawki podatku właściwej dla dostawy tego towaru w kraju. Celem udokumentowania przedmiotowej czynności podatnik obowiązany jest do wystawienia faktury wewnętrznej - stosownie do treści przepisu art. 106 ust. 7 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o podatku VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Oznacza to, że w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, podatnik obowiązany jest złożyć deklarację we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym.

W tym samym terminie, tzn. do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczenia i wpłacania podatku na rachunek urzędu skarbowego za okresy miesięczne, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33 (art. 103 ust. 1 ustawy o VAT).

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, iż dealer samochodowy sprowadza i sprzedaje samochody nowe i używane z Niemiec. Sprowadzane towary w momencie zakupu traktowane są jako towar handlowy do dalszej odsprzedaży w nabyciu wewnątrzwspólnotowym. Jeżeli samochód zbyt długo stoi w magazynie, podatnik chce podjąć decyzję o zmianie przeznaczenia sprowadzonego towaru, tj. zarejestrować samochód i przeznaczyć na środki trwałe oraz użytkować dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 103 ust. 3, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Przepis ten stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju (art. 103 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z ust. 5 i 6 tegoż artykułu, podatnicy w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnie z ustalonym wzorem, informację o nabywanych środkach transportu. Do tej informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika. Powyższa informacja wraz z kopią faktury i dowodem zapłaty stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z tym przepisem, tj. art. 105 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających uiszczenie przez podatnika podatku w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4.

Informację o nabywanych środkach transportu (VAT-23) podatnik składa jeżeli w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia środek transportu ma być zarejestrowany przez podatnika na terytorium kraju bądź, jeżeli będzie przez niego użytkowany. W pozostałych przypadkach rozliczany jest w deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy - nie ma zatem wówczas obowiązku składania informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu VAT-23.

Należy zauważyć, iż z wniosku wynika, że przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia były środki transportu nabywane przez Wnioskodawcę w celach handlowych i bez zamiaru ich rejestracji przez dealera samochodowego na terytorium kraju, nie zachodziły więc wówczas, tj. na dzień nabycia, przesłanki określone w przepisach art. 103 ust. 3, 4, 5, 6 oraz art. 105 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, aby Wnioskodawca mógł się ubiegać o wydanie przez naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia środka transportu (VAT-25). W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek obliczenia i wpłacenia podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia środka transportu w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego - zgodnie z art. 103 ust. 3 i 4 ww. ustawy, jak również obowiązek ubiegania się o wydanie przez właściwego miejscowo naczelnika urzędu skarbowego zaświadczenia potwierdzającego uiszczenie przez podatnika podatku-VAT-25.

Natomiast w sytuacji gdy Wnioskodawca podejmie decyzję o zmianie przeznaczenia środka transportu nabytego jako towar handlowy na środek trwały, wówczas do Wnioskodawcy będą mieć zastosowanie ww. przepisy art. 103 ust. 3, 4, 5, 6 oraz art. 105 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy przy tym zauważyć, że powyższa okoliczność, tj. podjęcie decyzji o zmianie stanu statusu nabytego uprzednio środka transportu jako towaru handlowego na środek trwały, nie może mieć wpływu na zmianę momentu powstania obowiązku podatkowego, który w tej sytuacji powstaje zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, a należny podatek winien być obliczony i wpłacony w terminie, o którym mowa w art. 103 ust. 3 w związku z ust. 4 tej ustawy.

Zatem powyższe zdarzenie rodzić będzie obowiązek złożenia korygującej deklaracji VAT-7 oraz deklaracji VAT-23 i zgodnie z przepisem art. 103 ust. 3 i 4 ustawy o VAT dokonania obliczenia i wpłacenia podatku VAT należnego.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.