INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 03.12.2008 r. (data wpływu 08.12.2008 r.) oraz piśmie z dnia 14.01.2009 r. (data nadania 14.01.2009 r., data wpływu 19.01.2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 08.01.2009 r. (data nadania 08.01.2009 r., data odbioru 12.01.2009 r.) Nr IPPB4/415-176/08-2/JK o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną związanych z :

• zakupem fotela do masażu kręgosłupa – jest prawidłowe,
• zakupem silnika do łodzi wiosłowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną związanych z zakupem fotela do masażu kręgosłupa oraz silnika do łodzi wiosłowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prosi o interpretację podatkową, która będzie dotyczyć: silnika 2,3 .. do łodzi wiosłowej oraz fotela do masażu kręgosłupa ,,Ch....”. Wnioskodawca jest inwalidą I grupy ze schorzeniem narządu słuchu, dwukrotnym sercowym zawałem, a rehabilitacja na wodzie umożliwia aktywny wolontariat wśród niepełnosprawnych wodniaków (Wnioskodawca zna język migowy, udziela się społecznie). Według Wnioskodawcy fotel spełnia rolę masażu przy patologii kręgów szyjnych, piersiowych, lędźwiowych, a masowanie manualne przez fizykoterapeutę jest niemożliwe, ponieważ powoduje ucisk klatki piersiowej i silny ból czterech klamerek po bay-pasach.

Pismem z dnia 08.01.2009 r. Nr IPPB4/415-176/08-2/JK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego o informację: na podstawie jakiego schorzenia zostało przyznane orzeczenie o stopniu niepełnosprawności stwierdzające inwalidztwo I grupy.

Pismem z dnia 14.01.2009 r. (data wpływu 19.01.2009 r.) Wnioskodawca w związku z doprecyzowaniem faktycznego stanu Jego zdrowia, dotyczącego niepełnosprawności stwierdzające inwalidztwo I grupy (stopień niepełnosprawności ma charakter trwały i orzeczenie na stałe), udzielił następującej odpowiedzi. Niepełnosprawność niedosłuchu datuje się od dzieciństwa i pogłębia się, obecnie, wynosi ...., a niewydolność serca zdyskwalifikowała go do wszczepienia implantu słuchowego. Zwyrodnienie stawów kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego powodują bardzo silne bóle, łagodzone masażami na fotelu „Ch....” masowanie przez fizykoterapeutę jest niemożliwe gdyż powoduje ucisk na klatkę piersiową po bay-pasach, a brak krążka miażdżycowego w kręgach lędźwiowych uniemożliwia normalne poruszanie się, zabieg inwazyjny nie może być zastosowany ze względu na niewydolność serca i tętniaka koniuszkowego. Stan po przebytych zawałach I-ej ściany przednio-bocznej (2000 r.) i wszczepienie pomostów aortalno-wieńcowych (bay-pas). Drugi zawał w 2007 r., następnie w listopadzie (2007 r.) mały wylew i drętwienie 4 placów lewej reki plus lewa strona twarzy, poza tym nadciśnienie, otyłość. Postępujące schorzenia spowodowały korzystanie z usług terapeutycznych, rehabilitacyjnych i konieczności stałej opieki w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Jedyną rehabilitacją w obecnej sytuacji jest masaż na fotelu plus pływanie łodzią po jeziorze, ale tylko na silniku (wykluczony wysiłek przy użyciu żagli i wioseł – słabe serce) umożliwia to aktywny wolontariat wśród niepełnosprawnych wodniaków. Analizując powyższe schorzenia i opierając się na opiniach biegłych sądowych lekarzy: ortopedy, laryngologa, kardiologa, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, potwierdza przyznanie I-ej grupy, przy której wymagana jest konieczność stałej i długotrwałej opieki, w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć od dochodu zakupy silnika do łodzi wiosłowej i fotela masującego kręgosłup...

Zdaniem Wnioskodawcy, ulga podatkowa przy odpisie od dochodu dla osób, inwalida I grupy ze schorzeniami, które zostały wyżej wymienione, powinna być respektowana.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy, stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
8. utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika – w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),

14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,

15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

1. na turnusie rehabilitacyjnym,
2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7c ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie ”indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,

• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,

• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, inwalida I grupy w związku z niepełnosprawnością niedosłuchu, niewydolności serca, zwyrodnienia stawów kręgosłupa. Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup fotela do masażu kręgosłupa oraz silnika łodzi wiosłowej. Wnioskodawca nadmienia, że zwyrodnienie stawów kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego powodują bardzo silne bóle, które są łagodzone masażami na fotelu. Natomiast pływanie łodzią po jeziorze i tylko na silniku umożliwia aktywny wolontariat wśród niepełnosprawnych wodniaków.

Niewątpliwie fotel do masażu kręgosłupa można uznać za sprzęt niezbędny w rehabilitacji i ułatwiający wykonywanie czynności życiowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej poniesionych wydatku poniesionego na zakup fotela do masażu kręgosłupa, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 26 ust. 7b, 7c, 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do odliczenia od dochodu z tytułu zakupu silnika do łodzi wiosłowej należy stwierdzić, iż wyrób ten mieści się w kategorii dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ewentualnej niepełnosprawności. Trudno zatem mówić o indywidualnym charakterze zakupionego wyrobu. Wobec tego zakup silnika do łodzi wiosłowej nie podlega odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Należy bowiem zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcę w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.