INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana M., przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 25 listopada 2008r.), uzupełnionym w dniu 03 lutego 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednorazowej opłaty za ustanowienie służebności gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2008r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednorazowej opłaty za ustanowienie służebności gruntowej.

Wniosek powyższy zawierał braki formalne. Dlatego też, pismem z dnia 23 stycznia 2009r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 03 lutego 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej przedmiotem działalności wnioskodawcy są Hotele i podobne obiekty zakwaterowania (55.10Z). W przyszłości również produkcja piwa (11.05Z). Działalność prowadzona jest w dwóch siedzibach. W budowie obecnie trzeci obiekt – w trakcie prowadzenia inwestycji.

Zgodnie z zarządzeniem Prezydenta Miasta z dnia 25 sierpnia 2008r. wnioskodawca został obciążony jednorazową opłatą z tytułu ustanowienia służebności. Nieograniczona w czasie odpłatna służebność przechodu i przejazdu wynosi 49.495,40 zł. Po dokonaniu wpłaty – zgodnie z wyciągiem bankowym otrzymał fakturę z dnia 30 września 2008r., oczekuje na otrzymanie aktu notarialnego o ustanowionej służebności. Działka stanowi i zawsze będzie stanowić własność Miasta. Poniesiona opłata jest opłatą skarbową. Nie stanowi ona zapłaty za wykup gruntu, nie jest to też opłatą za użytkowanie wieczyste.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż od 01 stycznia 2007r. prowadzone są księgi rachunkowe – pełna księgowość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata ustanowiona przez Prezydenta Miasta w ww. wysokości stanowi w momencie dokonania wpłaty bezpośredni koszt działalności, czy stanowi koszt inwestycyjny i po oddaniu inwestycji do użytkowania będzie kosztem amortyzacji...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesiona jednorazowa opłata za ustanowienie służebności nie jest zaliczana do kosztów wytworzenia inwestycji. Nie ma ona związku z inwestycją, gdyż byłaby poniesiona obojętnie czy inwestycja by się toczyła czy też nie. Nie powinna zatem stanowić kosztu inwestycyjnego. Opłata jest ściśle związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż zarówno obecnie jak i w przyszłości stanowi integralną część działalności. Podobnie jak inne opłaty skarbowe ma prawo stanowić koszt w chwili poniesienia.

Przeprowadzono rozmowę telefoniczną z Krajową Informacją Podatkową, jak również z Urzędem Skarbowym, do którego przynależy firma. Odpowiedź była zgodna z ww. – że ma prawo stanowić bezpośrednio koszt w chwili poniesienia wydatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Służebność gruntowa jest ograniczonym prawem rzeczowym, uregulowanym przepisami art. 285-295 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 285 § 1 Kodeksu Cywilnego nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa). Zgodnie z § 2 ww. przepisu, służebność gruntowa może mieć jedynie na celu zwiększenie użyteczności nieruchomości władnącej lub jej oznaczonej części. Służebność gruntowa służy zatem zwiększeniu użyteczności (korzyści) nieruchomości władnącej lub jej oznaczonej części (a nie bezpośrednio korzyści aktualnego jej właściciela), jest prawem nierozerwalnie związanym z własnością nieruchomości władnącej i stanowi jej część składową.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Jak wynika przy tym z art. 22c pkt 1 wskazanej powyżej ustawy – amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Przy czym, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia (art. 22g ust. 1 pkt 2 tej ustawy).

Z kolei art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z powyższym przepisem, na wartość początkową, wskazanego we wniosku, obiektu będącego obecnie w trakcie budowy, składać się będą wydatki poniesione na jego wytworzenie. Do wydatków tych nie można jednak zaliczyć będącej przedmiotem wniosku jednorazowej opłaty za ustanowienie służebności gruntowej. Wydatek ten, chociaż poniesiony w trakcie realizacji inwestycji nie został poniesiony w celu wytworzenia środka trwałego, ale w związku z możliwością korzystania z gruntu, niezależnie od tego, czy na tym gruncie prowadzona jest inwestycja. Dlatego wydatek ten, jako związany z możliwością wykorzystania gruntu dla celów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może podlegać zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów jako koszt pośredni, w momencie poniesienia, stosownie do art. 22 ust. 5c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5d tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008r., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jednocześnie nadmienić należy, iż od dnia 01 stycznia 2009r. ww. przepis brzmi: „za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba i 6bb, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.