INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2008 r. (data wpływu 23 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych

• w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego należności za czas podróży prezesa zarządu - jest prawidłowe;
• w zakresie przychodu z tytułu udostępnienia lokalu mieszkalnego obligatariuszom - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego należności za czas podróży prezesa zarządu oraz w zakresie przychodu z tytułu udostępnienia lokalu mieszkalnego obligatariuszom.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest sp. z o.o. z 50% udziałem kapitału zagranicznego. Organem uprawnionym do reprezentowania Spółki jest Zarząd składający się z dwóch osób – Prezesa Zarządu – obywatela Wielkiej Brytanii, na stałe zamieszkałego w Szwecji oraz V-ce Prezesa Zarządu – obywatela Polski, zamieszkałego w Polsce. Do składania oświadczeń w imieniu Spółki uprawniony jest jednoosobowo każdy członek Zarządu. Wszyscy członkowie Zarządu Wnioskodawcy są jednocześnie jego udziałowcami – Prezes Zarządu 50% udziałów, V-ce Prezes Zarządu 40% udziałów.

Wnioskodawca działa na rynku developerskim. Z racji prowadzonej działalności Wnioskodawca korzysta z zewnętrznego finansowania. W tym celu emituje obligacje przyznające obligatariuszom prawo do udziału w zysku emitenta z wyodrębnionego przedsięwzięcia tj. ze sprzedaży poszczególnych nieruchomości, w związku z którymi były wyemitowane obligacje. Obligatariuszami są w większości przypadków zagraniczne osoby fizyczne (do tej pory tylko jedna zagraniczna osoba prawna). W związku z zagadnieniami podatkowymi dotyczącymi emisji obligacji przez Wnioskodawcę, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał następujące interpretacje indywidualne: sygn. ITPB3/423-130a/07/MK, ITPB2/415-591a/08/IB, ITPB2/415-591b/08/IB, ITPB2/415-591c/08/IB, ITPB2/415-591d/08/IB.

Pozyskiwaniem zagranicznym obligatariuszy zajmuje się Prezes Zarządu. W tym celu odbywa zagraniczne podróże poza granice Polski. Ponadto Prezes Zarządu przyjeżdża ze Szwecji do siedziby Wnioskodawcy, aby spotkać się z aktualnymi lub potencjalnymi obligatariuszami. Dodatkowo Prezes Zarządu przyjeżdża ze Szwecji do siedziby Wnioskodawcy, aby wziąć udział w posiedzeniach Zarządu. Na tych posiedzeniach Zarząd zajmuje się sprawami związanymi z funkcjonowaniem Wnioskodawcy, w szczególności Prezes Zarządu składa sprawozdania ze swoich działań związanych z pozyskaniem nowych obligatariuszy i relacjami z dotychczasowymi obligatariuszami, natomiast V-ce Prezes Zarządu informuje Prezesa Zarządu o postępie prowadzonych przez Spółkę przedsięwzięć developerskich. Na podstawie tych informacji Zarząd podejmuje decyzję w sprawie dalszego funkcjonowania Spółki. Prezes Zarządu przyjeżdża ze Szwecji do siedziby Wnioskodawcy średnio dwa razy w miesiącu kalendarzowym.

Prezes Zarządu sprawuje swoje obowiązki wyłącznie na podstawie powołania, w myśl przepisów Kodeksu spółek handlowych, bez zawierania odrębnej umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej. Na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników Prezesowi Zarządu zostało przyznane miesięczne wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji Prezesa Zarządu w kwocie pieniężnej, której wysokość został określona w uchwale.

Ponadto Zgromadzenie Wspólników Wnioskodawcy podjęło odrębną uchwałę, w myśl której Spółka (Wnioskodawca) według faktycznie poniesionych wydatków pokrywa udokumentowane koszty przejazdu i noclegu Prezesa Zarządu, pozostające w związku z realizacją zadań Spółki. W wykonaniu tej uchwały Wnioskodawca ponosi wydatki dotyczące kosztów podróży Prezesa Zarządu poza granice Polski, które są związane ze spotkaniami z obligatariuszami. Wnioskodawca ponosi też koszty podróży Prezesa Zarządu ze Szwecji do siedziby Spółki oraz z siedziby Spółki do Szwecji, które są związane ze spotkaniami z obligatariuszami i/lub z posiedzeniami Zarządu.

Obligacje emitowane przez Wnioskodawcę dają prawo obligatariuszom do procentowego udziału w zysku emitenta z wyodrębnionego przedsięwzięcia. W związku z tą formą wynagradzania obligatariusze, którzy powierzyli Wnioskodawcy swoje pieniądze muszą mieć możliwość sprawdzenia na miejscu w siedzibie Wnioskodawcy oraz na prowadzonych przez niego budowach czy Wnioskodawca właściwie wykorzystuje uzyskane środki finansowe oraz czy Wnioskodawca ma szansę na osiągnięcie zysku ze swoich przedsięwzięć gospodarczych. Możliwość kontroli jaką mają obligatariusze nad działaniami Wnioskodawcy stanowi istotny argument w rozmowach z potencjalnymi obligatariuszami poprzedzającymi emisję kolejnych obligacji przez Wnioskodawcę.

Na potrzeby zakwaterowania obligatariuszy (aktualnych i potencjalnych) podczas ich wizyt związanych z emisją obligacji, Wnioskodawca wynajął lokal mieszkalny blisko swojej siedziby. W związku z wynajmem mieszkania Wnioskodawca ponosi wydatki takie jak m.in. czynsz najmu, koszty eksploatacyjne m.in. prąd, ogrzewanie, woda, wywóz śmieci. W wielu wypadkach Wnioskodawca nie zna szczegółowych danych identyfikujących obligatariuszy korzystających z mieszkania np. adresu stałego zamieszkania, numeru identyfikacji podatkowej, daty urodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów następujące wydatki dotyczące kosztów podróży Prezesa Zarządu: poza granice Polski, które są związane ze spotkaniami z obligatariuszami, ze Szwecji do siedziby Spółki oraz z siedziby Spółki do Szwecji, które są związane ze spotkaniami z obligatariuszami i/lub posiedzeniami Zarządu...
2. Czy wydatki dotyczące kosztów podróży służbowych Prezesa Zarządu, o których mowa w pkt 1 korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
3. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki dotyczące wynajmu mieszkania na potrzeby zakwaterowania obligatariuszy (aktualnych i potencjalnych) podczas ich wizyt związanych z emisją obligacji...
4. Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz obowiązek informacyjny wobec organów skarbowych, w związku z zakwaterowaniem w wynajętym mieszkaniu obligatariuszy (aktualnych i potencjalnych) podczas ich wizyt związanych z emisją obligacji...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie drugie i czwarte. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań zostanie rozpatrzony odrębna interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania drugiego – stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby nie będącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W świetle powyższego w niniejszej sprawie zastosowanie ma rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Aby przedmiotowe świadczenia korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki. Reguluje je art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów.

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób nie będących pracownikami pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W rezultacie w sytuacji opisanej w stanie faktycznym podróże Prezesa Zarządu: poza granice Polski, ze Szwecji do siedziby Spółki oraz z siedziby Spółki do Szwecji, które są związane ze spotkaniami z obligatariuszami oraz z posiedzeniami Zarządu będą mieściły się w określeniu „podróż” zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, opisane w stanie faktycznym wydatki dotyczące kosztów podróży Prezesa Zarządu korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w opublikowanej na stronach internetowych Ministerstwa Finansów interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 marca 2008 r. ILPB1/415-265/07-3/AMN.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania czwartego – zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby prawne (…) które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zacytowany przepis nie będzie miał zastosowania do omawianego stanu faktycznego albowiem udostępnienie mieszkania wiąże się ściśle z kwestiami organizacyjnymi Wnioskodawcy, a nie z chęcią zrobienia podarunku osobie trzeciej. Udostępnienie mieszkania nie wiąże się też z chęcią zrobienia dobrego wrażenia na obligatariuszach. Ponadto w wielu wypadkach ten obowiązek jest nie wykonalny dla Wnioskodawcy, albowiem nie są mu znane szczegółowe dane identyfikujące osoby, którym udostępniono mieszkanie.

Dlatego na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz nie ciąży obowiązek informacyjny wobec organów skarbowych w związku z zakwaterowaniem w wynajętym mieszkaniu obligatariuszy (aktualnych i potencjalnych) podczas ich wizyt związanych z emisją obligacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

• za prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku dochodowego należności za czas podróży prezesa zarządu;
• za nieprawidłowe w części dotyczącej przychodu z tytułu udostępnienia lokalu mieszkalnego obligatariuszom.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 16 konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 r. Nr 26, poz.193) wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne wypłaty, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu członkostwa w radzie zarządzającej spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższego, wynagrodzenia osoby mającej miejsce zamieszkania w Szwecji z tytułu członkostwa w zarządzie spółki mającej siedzibę w Polsce, mogą być opodatkowane w Polsce.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz,
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Na podstawie art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W zaistniałym stanie faktycznym Prezes Zarządu, który ma miejsce zamieszkania w Szwecji pełni swoją funkcję w Spółce na podstawie powołania, otrzymując z tego tytułu miesięczne wynagrodzenie określone w uchwale Zgromadzenia Wspólników. Ponadto, na podstawie odrębnej uchwały Spółka pokrywa koszty podróży Prezesa Zarządu pozostające w związku z realizacją zadań Spółki, w tym podróży poza granice Polski, które są związane ze spotkaniami z obligatariuszami oraz podróży Prezesa ze Szwecji do siedziby Spółki oraz z siedziby Spółki do Szwecji związane ze spotkaniami z obligatariuszami i/lub z posiedzeniami Zarządu.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy jak i stan faktyczny przedstawiony we wniosku, diety i inne należności za czas podróży wypłacane prezesowi zarządu przez Spółkę będą stanowiły przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13, ww. ustawy będzie wolny od podatku dochodowego do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Przy czym należy wyraźnie zaznaczyć, iż jeżeli należności wypłacone przez Spółkę będą wyższe od limitów określonych we właściwych przepisach, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ponadto, w sytuacji przedstawionej we wniosku, Spółka udostępnia lokal mieszkalny obligatariuszom podczas ich wizyt związanych z emisją obligacji. Obligacje emitowane przez Spółkę dają prawo obligatariuszom do procentowego udziału w zysku emitenta z wyodrębnionego przedsięwzięcia. W związku z tą formą wynagradzania obligatariusze, którzy powierzyli Spółce swoje pieniądze muszą mieć możliwość sprawdzenia na miejscu w siedzibie Spółki oraz na prowadzonych przez niego budowach czy Spółka właściwie wykorzystuje uzyskane środki finansowe oraz czy ma szansę na osiągnięcie zysku ze swoich przedsięwzięć gospodarczych. Jednocześnie z opisanego stanu faktycznego nie wynika, że obligatariusz ponosi względem Spółki jakiekolwiek odpłatności z tytułu użytkowania wspomnianego lokalu.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wzór informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C został określony w załączniku nr 9 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2008 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 74, poz. 445).

Art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2009 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przy czym, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenia". Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania w art. 11 ust. 2a powołanej ustawy sposobu i kryteriów ustalania ich wartości.

W tej sytuacji koniecznym wydaje się zatem odwołanie do rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym oraz w orzecznictwie i doktrynie prawa podatkowego.

W prawie cywilnym pojęcie „ świadczenia” rozpatruje się na tle stosunku zobowiązaniowego w ten sposób, że przez świadczenie rozumie się zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu podlegającego ochronie interesowi wierzyciela (art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Najogólniej rzecz biorąc świadczenie polegać może na zachowaniu się czynnym - działaniu lub zachowaniu się biernym, tj. zaniechaniu, czyli powstrzymywaniu się od jakiegoś działania.

Pojęcie nieodpłatnego świadczenia dla celów podatkowych ma jednak szerszy zakres niż w prawie cywilnym. I tak przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. Akt FPS 9/02).

W znaczeniu „słownikowym” z kolei określenie „nieodpłatne świadczenia” oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie, za które się nie płaci, bezpłatne (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Istotą nieodpłatnego świadczenia jest więc to, by otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Formą takiego świadczenia natomiast może być niewątpliwie nieodpłatne udostępnienie lokalu przez Spółkę. Dla oceny nieodpłatności świadczeń w aspekcie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma również znaczenia przyczyna, z powodu której tej odpłatności nie ustalono.

Przy ustalaniu wartości nieodpłatnych świadczeń obowiązują natomiast zasady określone w wyżej cytowanym art. 11 ust. 2a ustawy.

W przypadku więc, gdy Spółka nieodpłatnie udostępnia lokal mieszkalny obligatariuszowi wartość takiego świadczenia określa się według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu. Natomiast w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego należy przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych informację PIT-8C.

Jednocześnie w przedmiotowej sprawie podkreślić należy, że zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to osoby fizyczne, które nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania i podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W konsekwencji, w odniesieniu do tych osób fizycznych obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C i wykazania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń ciąży na Spółce w sytuacji, gdy zgodnie z postanowieniami stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochód ten może podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.