INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2008 r. (data wpływu 17 listopada 2008 r.) oraz piśmie (data nadania 06.01.2009 r., data wpływu 08.01.2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-1288/08-2/JB z dnia 22.12.2008 r. (data nadania 22.12.2008 r., data doręczenia 30.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązku złożenia zeznania rocznego i dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego w Polsce przez osobę prowadząca działalność gospodarczą wyłącznie w Irlandii - jest nieprawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

• obowiązku wykazania w zeznaniu rocznym dochodu uzyskanego w Irlandii z tytułu działalności gospodarczej w przypadku równoczesnego prowadzenia w Polsce działalności opodatkowanej podatkiem liniowym – jest prawidłowe (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku złożenia zeznania rocznego i dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego w Polsce jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w Irlandii, a także obowiązku wykazania w zeznaniu rocznym dochodu uzyskanego w Irlandii z tytułu działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

1. Wnioskodawca samodzielnie wykonuje działalność gospodarczą osoby fizycznej prowadzoną na rachunek i ryzyko własne polegającą na prowadzeniu gabinetu dentystycznego w Irlandii. Działalność ta podlegała zgłoszeniu do odpowiedniej instytucji w Irlandii. Ponadto Wnioskodawca uzyskuje na terenie Irlandii dochody z tytułu rocznego kontraktu zawartego z Irlandzką Publiczną Służbą Zdrowia, które nie są związane w jakikolwiek sposób z prowadzoną działalnością w formie gabinetu stomatologicznego. Nie uzyskuje żadnych dochodów z działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu w Polsce. Na terenie Polski osiąga wyłącznie dochody z tytułu umowy zlecenia. Miejsce prowadzenia działalności na terenie Irlandii posiada istotne cechy stałej placówki w rozumieniu art. 5 i art. 14 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 listopada 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129) tzn. : stanowi miejsce świadczenia usług stomatologicznych przez Wnioskodawcę, działalność prowadzona jest w wynajmowanym pomieszczeniu spełniającym wymogi stawiane przed gabinetem stomatologicznym, najem jest potwierdzony pisemną umową na 9 lat i 9 miesięcy, do działalności wykorzystywane jest wyposażenie zakupione przez Wnioskodawcę, a zakup został sfinansowany kredytem zaciągniętym w Irlandii, w ramach działalności Wnioskodawca zamierza zatrudnić pracowników, dla działalności prowadzonej w Irlandii prowadzona jest ewidencja podatkowa wymagana przepisami tam obowiązującymi.

Wnioskodawca posiada adres zameldowania w Polsce. Jest osobą samotną i nie jest w związku małżeńskim. Nie posiada dzieci. Na terenie Polski posiada kilka nieruchomości, których zakup częściowo został sfinansowany kredytami zaciągniętymi w Polsce. Jednocześnie jest zameldowany w Irlandii w mieszkaniu, które wynajmuje.

2. Wnioskodawca zamierza także założyć w Polsce gabinet stomatologiczny i skorzystać z opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. 19% podatkiem liniowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku zdarzenia nr 1 Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-1 w Polsce jako osoba prowadząca samodzielnie działalności gospodarczą oraz do składania zeznania rocznego z prowadzonej działalności gospodarczej w Irlandii...
2. Czy w przypadku zdarzenia nr 2 Wnioskodawca zobowiązany będzie do wykazywania w zeznaniu rocznym dochodu uzyskanego w Irlandii z prowadzonej działalności gospodarczej łącznie z dochodem uzyskanym z działalności gospodarczej w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie działalności w Irlandii nie będzie skutkowało w Polsce koniecznością dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-1 oraz składania rocznego zeznania podatkowego PIT-36 dotyczącego prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnośnie zdarzenia nr 2 Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dochodu z prowadzenia gabinetu dentystycznego uzyskanego w Irlandii nie łączy się w rocznym zeznaniu PIT-36L z dochodem uzyskanym w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych w części dotyczącej:

• obowiązku złożenia zeznania rocznego i dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego w Polsce przez osobę prowadząca działalność gospodarczą wyłącznie w Irlandii uznaje się za nieprawidłowe,

• obowiązku wykazania w zeznaniu rocznym dochodu uzyskanego w Irlandii z tytułu działalności gospodarczej w przypadku równoczesnego prowadzenia w Polsce działalności opodatkowanej podatkiem liniowym uznaje się za prawidłowe.
  
  

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy ww., powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Oznacza to, że w przedstawionych zdarzeniach przyszłych koniecznym jest odwołanie się do regulacji umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 listopada 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129).

W rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, pobytu, siedzibę, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie (art. 4 ust. 1 umowy).

Ze złożonego wniosku wynika, że miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest terytorium Polski (ORD-IN, część B.3), w związku z powyższym w kontekście poruszonych we wniosku zagadnień przyjęto założenie, iż podlega on w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii rezydencji podatkowej Wnioskodawcy.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 7 ust. 1 umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (Polski) podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce), chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie (Irlandii) poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie (Irlandii), jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub przychody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu - art. 7 ust. 7 umowy.

Na mocy art. 14 umowy, dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce), chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie (Irlandii) w celu wykonywania swojej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie (Irlandii), jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce. Przy czym określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych.

Analiza powyższych regulacji wskazuje m.in., że dochód lekarza z racji wykonywania wolnego zawodu, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu - w Irlandii opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 2 i ust. 3 umowy określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. zakład fabryczny,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo jakiekolwiek inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, gdy trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

Ze zdarzeń przyszłych zaprezentowanych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi na terenie Irlandii działalność gospodarczą w formie zakładu, w rozumieniu art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przedmiotowa działalność prowadzona jest za pośrednictwem stałej placówki w wynajętym i wyposażonym do tego celu pomieszczeniu.

Standardem konstytucyjnym demokratycznego państwa prawnego wynikającym z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązek płacenia przez każdego podatków wynikających z ustawy (tzw. zasada powszechności opodatkowania).

Zasada ta znajduje swój wyraz – w zakresie podatkowego prawa materialnego – m. in. w art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który w ust. 1 ww. artykułu stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

W związku z tym, że Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązany jest do respektowania przedstawionej powyżej zasady powszechności opodatkowania i w zakresie podatkowym, do postępowania zgodnego z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie wybrał takiego opodatkowania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, dochody uzyskane z prowadzonej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu wg skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją tego stanu są obowiązki wynikające z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, który stanowi że osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl natomiast ogólnej zasady systemu ewidencyjnego, opartego na ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników ( t.j. Dz. U. z 2004 r., Nr 269, poz. 2681 ze zm.) oraz wydanych na jej podstawie przepisach wykonawczych, do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego są obowiązani podatnicy (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer ewidencyjny PESEL, co wynika z art. 5 ust. 2 ustawy ww. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników wykonujących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące tej działalności – art. 5 ust. 4 tej ustawy. Na mocy zaś art. 9 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy mają obowiązek aktualizowania – w odpowiednim terminie - danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Wzory formularzy zgłoszeń zostały opublikowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 listopada 2003 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych (Dz. U. Nr 202, poz. 1959 ze zm.). Wzór zgłoszenia identyfikacyjnego / aktualizacyjnego dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą – NIP-1 stanowi załącznik nr 1 do ww. rozporządzenia.

W druku NIP-1 w części C.5.1 należy podać adres głównego miejsca wykonywania działalności, w przypadku, gdy nie jest możliwe wskazanie adresu głównego miejsca wykonywania działalności należy podać adres zamieszkania.

Należy zasygnalizować w tym miejscu, że zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się tylko raz.

W związku z tym Wnioskodawca, dysponujący już NIP, nie składa ponownego zgłoszenia identyfikacyjnego. Natomiast w ściśle określonych ustawowo przypadkach, o których wyżej mowa dokonuje zgłoszenia aktualizacyjnego. Rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej bez względu na to gdzie jest wykonywana, wymaga dokonania ww. zgłoszenia.

Na tle zanalizowanych powyżej regulacji prawnych w kontekście zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że w Polsce dochód opodatkowany na terytorium Irlandii w zakresie prowadzonego zakładu korzystał będzie ze zwolnienia od podatku dochodowego na mocy art. 24 ust. 1 lit. a umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania ww. W myśl tego przepisu, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Irlandii, to Polska zwolni od podatku taki dochód. Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby wziąć pod uwagę dochód zwolniony od podatku.

Metoda ta znajduje zastosowanie na zasadach określonych w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1 (według skali podatkowej), osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 28-30, art. 30a - 30d oraz art. 44 ust. 4 pobiera się od podstawy jego obliczenia według skali.

Z opisu zdarzenia nr 2 wynika natomiast, że Wnioskodawca zamierza założyć gabinet w Polsce w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zadeklarować wybór formy opodatkowania - podatek liniowy, tj. opodatkowanie w sposób przewidziany w art. 30c ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 30c ust. 6 ustawy, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 (tj. według skali podatkowej) oraz art. 30b i 30e.

Stosownie do art. 30c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik mający miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a dochody te nie są zwolnione od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub gdy z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Powyższy przepis ma zatem zastosowanie w sytuacji, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z danym państwem przewiduje metodę proporcjonalnego zaliczenia lub Polska nie zawarła umowy z państwem, na terytorium którego prowadzona jest działalność gospodarcza.

W sytuacji natomiast, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z danym państwem przewiduje metodę wyłączenia z progresją (np. z Irlandią), dochód podlegający opodatkowaniu za granicą będzie zwolniony od opodatkowania w Polsce, przy czym z uwagi na opodatkowanie dochodów jednolitą 19% stawką podatku, dochód ten nie będzie miał wpływu na wysokość zobowiązania podatnika w Polsce.

Dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w Irlandii uzyskane przez podatników, którzy wybrali dla prowadzonej w kraju działalności opodatkowanie 19% stawką podatku, nie wpływają na stawkę podatku z tytułu działalności gospodarczej, jak również nie mają wpływu na stopę podatku dochodowego (progresja podatkowa) stosowaną do innych dochodów uzyskiwanych w Polsce i opodatkowanych na ogólnych zasadach według progresywnej skali podatkowej.

W konsekwencji powyższego:

• w odniesieniu do zdarzenia nr 1, Wnioskodawca z uwagi na fakt, iż w Polsce uzyskuje dochody z umów zlecenia opodatkowane wg skali podatkowej zaś dla dochodów z działalności gospodarczej nie dokonał wyboru formy opodatkowania, obowiązany jest wykazać dochody uzyskane na terenie Irlandii, przypadające na prowadzony tam zakład, w zeznaniu PIT-36 celem ustalenia stopy procentowej do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym wg progresywnej skali podatkowej.
• w odniesieniu do zdarzenia nr 2, na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek uwzględnienia dla potrzeb opodatkowania dochodów uzyskanych na terytorium Polski - gdy działalność w Polsce opodatkowana jest 19% podatkiem - dochodów uzyskanych z posiadanego na terytorium Irlandii zakładu.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.