INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 października (data wpływu 17 października 2008 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 12 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku z tytułu zbycia na rzecz Gminy prawa użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne w zamian za odszkodowanie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku z tytułu zbycia na rzecz Gminy prawa użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne w zamian za odszkodowanie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zarząd Spółki wystąpił do Burmistrza Miasta, na podstawie art. 98 ust 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), o przysługujące Spółce odszkodowanie za działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne gminne, o łącznej powierzchni 3,1311 ha. Podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego i przeszły one z mocy prawa na własność gminy. Decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości z dnia 29 maja 2008 r. wydana przez Burmistrza Miasta uprawomocniła się 20 czerwca 2008 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki, reprezentowane przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa jako jedynego akcjonariusza Spółki, powzięło Uchwałę Nr 1 w sprawie wyrażenia zgody na zbycie prawa użytkowania wieczystego, którego wartość przekracza równowartość w złotych polskich 30.000 euro. W paragrafie 1 pkt 3 wyrażono zgodę na zbycie ww. działek, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego miasta, przeznaczone są na drogi publiczne gminne. Dla powyższych nieruchomości Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą. W paragrafie 2 pkt 2 określono minimalną wysokość odszkodowania, tj. 788 tys. zł netto jako aktualną wartość rynkową nieruchomości wynikającą z operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego rzeczoznawcę w dniu 11 września 2008 r. W piśmie stanowiącym uzupełnienie Spółka wskazała, iż jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiotowe działki przeznaczone pod drogi publiczne gminne, są niezabudowane.

W związku z powyższym, w piśmie z dnia .. stycznia 2008 r., zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę należy zastosować wystawiając fakturę VAT z tytułu odszkodowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w ww. piśmie, w tym przypadku należy wystawić fakturę VAT ze stawką 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Obowiązujący od 1 grudnia 2008 r. art. 7 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy wskazuje, iż dostawą towarów jest także zbycie prawa, o którym mowa między innymi w pkt 6, tj. prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to wówczas stanowi ono odpłatną dostawę towarów i ze względu na przedmiot - czynność taka jest objęta opodatkowaniem. Zatem, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Wskazać należy, iż opodatkowanie ma miejsce jedynie wtedy, gdy czynność ta zostanie wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na jej cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. z 2004 r. Dz. U. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne.

Przepis art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami wskazuje, że za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem (...).

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ustawodawca przewidział również, oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług także stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że podział nieruchomości niezabudowanych został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego (Spółki) i prawo użytkowania wieczystego wygasło z dniem, w którym decyzja wydana przez Burmistrza Miasta zatwierdzająca podział stała się ostateczna (uprawomocniła się 20 czerwca 2008 r.). Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego miasta, nieruchomość przeznaczona jest na drogi publiczne gminne. Aktualną wartość rynkową nieruchomości ustalono na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego rzeczoznawcę w miesiącu wrześniu 2008 r. Na podstawie art. 98 ust 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Spółka wystąpiła do Burmistrza Miasta o przysługujące Jej odszkodowanie za działki gruntu wydzielone pod drogi.

W sytuacji przedstawionej we wniosku uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów (prawa wieczystego użytkowania), w zamian za odszkodowanie ustalone w określonej kwocie. Nastąpiło wygaśnięcie prawa użytkowania wieczystego działek gruntu przez Spółkę. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę odpłatną.

Wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów zbycie praw użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż opodatkowaniu będzie podlegało zbycie praw użytkowania wieczystego gruntów niezabudowanych, za odszkodowaniem. Zatem opisana transakcja dostawy towarów za odszkodowaniem, dokonana przez Spółkę będącą podatnikiem podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu. W związku z tym, iż ustawodawca nie przewidział zwolnienia lub zastosowania stawki obniżonej dla dostawy ww. towarów, podlega ona opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Zatem Spółka wystawiając fakturę VAT winna zastosować stawkę podstawową, tj. w wysokości 22% (art. 41 ust. 1 ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.