INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 09.12.2008 r. (data wpływu 22.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIE

W dniu 22.12 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą posiadającą obywatelstwo polskie i niemieckie. W Niemczech od lat prowadzi działalność gospodarczą, tam też posiada centrum interesów życiowych i stały meldunek. W 2006 roku w Polsce założył nową firmę jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Od 2006 roku na terenie Polski wynajmuje mieszkanie, gdzie często przebywa w związku z prowadzoną tu działalnością gospodarczą. W rozliczeniu rocznym w Niemczech w zeznaniu podatkowym wykazuje osiągnięty dochód (poniesioną stratę) zarówno z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Niemiec jaki na terenie Polski.

Związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prowadzoną działalność gospodarczą na terenie Polski powinienem rozliczać w formie podatkowej książki przychodów i rozchodów czy niezależnie od osiągniętego przychodu w formie ksiąg rachunkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z tym, że w Polsce posiada status nierezydenta to działalność gospodarczą prowadzoną na terenie Polski winien prowadzić w formie ksiąg rachunkowych niezależnie od osiągniętego przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co, następuje.

Stosownie do art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy (...).

Tymi odrębnymi przepisami jest ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 6 tej ustawy przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej ustawą, stosuje się z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Treść powyższej ustawy dotyczy wszystkich osób zagranicznych, bez względu na to czy państwo, w którym zamieszkują, jest czy też nie jest członkiem Unii Europejskiej.

Z uwagi na brak w wyżej wymienionej ustawie definicji zagranicznej osoby fizycznej należy posłużyć się definicją tego pojęcia zamieszczoną w art. 5 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 Nr 155, poz. 1095 ze zm.), gdzie osoba zagraniczna to osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania za granicą, nieposiadająca obywatelstwa polskiego.

Przy czym do wszelkich obowiązków podatkowych należy stosować przepisy art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którymi osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) oraz przepisy art. 3 ust. 2a, zgodnie z którymi osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności m. in. dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 3 ust. 2b pkt 3 ww. ustawy).

W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Polski, to Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy). Konsekwencją zakwalifikowania dochodów uzyskiwanych przez osobę fizyczną, do źródła jakim jest działalność gospodarcza, jest obowiązek opodatkowania tych dochodów w oparciu o przepisy dotyczące zasad opodatkowania dochodów uzyskanych przez osoby fizyczne z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dla ustalenia tego dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy konieczne jest prowadzenie stosownej ewidencji (podatkowej księgi przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami tj. m. in. ww. ustawy o rachunkowości).

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy stwierdzić iż Wnioskodawca posiadając podwójne obywatelstwo polsko-niemieckie w świetle powołanych przepisów nie jest traktowana jako osoba zagraniczna. A zatem nie ma przeszkód by Wnioskodawca dla celów podatkowych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mógł prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Natomiast księgi rachunkowe Wnioskodawca będzie zobowiązany prowadzić dopiero po osiągnięciu, za poprzedni rok obrotowy, progu przychodów 1.200.000 euro.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przestawiony stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1 Maja 10, 09-402 Płock.